Chapter 8.2 ~ JDS

''Ik moet gaan jongens Dumbledore wou me spreken. Ik zie jullie nog wel.'' Zeg ik als het tegen drie uur is en sta op met me spullen. ''Is goed, we zien je nog wel.'' Zegt Hermione nog waarna ik wegloop. Ik loop door de stille gangen van Hogwarts wat raar is want we hebben vandaag geen lessen. Nou ja het zal wel goed zijn misschien is iedereen gewoon hard aan het leren of zijn ze naar Hogsmead. Langzaam aan komt het standbeeld van de Feniks in zicht maar als ik voor sta herinner ik me dat ik het wachtwoord niet eens weet. ''Okee Josie je kan dit, Dumbledore houd van snoepjes. Chocokikkers.'' Probeer ik maar er gebeurd niks. ''Smekkies.'' Zeg ik twijfelend en langzaamaan komt er beweging in. Even glimlach ik en stap dan al snel op de trap die verschijnt. Ik klop drie keer op de deur waarna de deur open gaat en ik naar binnen loop. ''Josie wat goed je te zien.'' Zegt Dumbledore en neemt plaats op zijn stoel. ''Ah Josie Dané Snape onze Slytherin prinses. Hoe gaat het met je?'' Hoor ik en kom al snel tot de conclusie dat de sorteerhoed het aan me vroeg. ''Het gaat erg goed met mij, op zich bevalt Slytherin me wel, ik zeg het niet graag maar ik voel me er meer thuis dan bij Griffendor.'' Zeg ik het laatste slechts een fluistering. ''Tja waar moeten we ons nog thuis voelen in deze donkere tijden.'' Hoor ik Dumbledore zeggen en ik kijk hem vragend aan. ''Met de duistere tijden opkomst mevrouw Snape kunnen we ons nauwelijks nog ergens thuis voelen. Ik heb zo'n gevoel dat je heel goed weet waar ik het over heb.'' Zegt hij terwijl hij uit het raam aan het staren is. ''Ik weet het professor, met de duisteren tijden weet je nooit wat er kan gaan komen of juist niet.'' Zeg ik en hij kijkt me even verward aan. Ik kijk hem recht aan voor een tijdje wanneer ik weg kijk richting de feniks die rustig op zijn stok zit. ''Soms wordt het gewoon even te veel en zou je een vogel willen zijn, een vogel die ergens naar toe kan vliegen en zijn zorgen even vergeten. Helaas kunnen mensen dat niet, ze zullen onder ogen moeten komen wat er kan gaan gebeuren of juist niet of het nou slecht is of iets goeds. Je weet nooit wat er op je pad kan komen. Misschien is dat wel het spannende om te leven je weet gewoon simpelweg niet wat er gaat gebeuren. Het enigste wat we moeten onthouden is dat we het verleden niet kunnen veranderen we kunnen er wel van leren.'' Zeg ik terwijl ik de rode feniks blijf aankijken. ''Je bent een slimme meid Josie en je zit vol goede dingen maar...'' ''Maar het gene wat ik ben tegengekomen is het slechte pad.'' Eindig ik Dumbledore's zin en kijk hem weer aan. Even glimlacht Dumbledore en knikt. ''Inderdaad Josie, alleen dat maakt je niet slecht ik heb gezien hoe je met Hermione omgaat en tegelijk ook met Pansy. Twee totaal verschillende meiden en toch kies je niet tussen hun twee. Terwijl hun...'' ''Terwijl hun beide iemand anders boven mij zouden kiezen.'' Eindig ik weer Dumbledore's zin en hij knikt. ''Het is waar Josie iedereen waar jij van houdt en waar jij niet tussen zou kiezen, zou iemand anders boven jou kiezen.'' Zegt hij en ik knik. ''Zelfs mijn vader ja.'' Zeg ik waarna ik naar het raam toe loop. ''Weet je ook de rede waarom?'' Vraagt hij en langzaam aan knik ik. ''Me vader mag dan wel af en toe denken dat ik dom ben maar ik weet meer dan hij denkt.'' Zeg ik en voel dat Dumbledore naast me is komen staan. ''De moeder van Harry is het niet? Lilly, Lilly Potter ook nu dat ze er niet meer is zou hij nog steeds haar boven mij kiezen, simpel weg omdat hij gedwongen was om met mijn moeder samen te zijn terwijl hij dat niet wou.'' Zeg ik en er hangt een akelige stilte. ''Diep in mijn hart weet ik dat hij Harry eerder zou gaan redden dan mij. Hij doet hem denken aan James Potter maar zodra hij in zijn ogen kijkt ziet hij Lilly.'' Ga ik verder en voel nu een paar ogen die mij aanstaren. ''Je hebt gelijk Josie dat zeker. Kom ik wil je iets laten zien.'' Zegt hij en loopt naar een schaal toe. ''Ik denk dat je wel weet wat je moet doen.'' Zegt hij en ik knik waarna ik mijn hoofd er langzaam in laat zakken. Rustig kijk ik om me heen maar al snel herken ik het dit is vlak bij mijn huis echt maar drie straten verderop. Al snel zie ik een meisje met zwart haar en een bleke huid met hier en daar een aantal tatoeages, daarnaast staat een man en een vrouw allebei zwart haar en deftig gekleed. Tegenover hun zie ik een jongen die ik herken als mijn jongere vader. ''Nee Evana geen tegenspraak, je zou met Severes trouwen.'' Zegt de vader van het meisje genaamd Evana, nu herinner ik het me weer het is me moeder Evana Hood. Ineens vervaagd het beeld en kom ik terecht in het ziekenhuis waar mijn moeder in een ziekenhuis bed ligt met mijn vader naast hem met een kind in zijn armen. ''Evana je moet weten dat ik ergens wel van je heb gehouden.'' ''Maar niet zoals je houd van Lilly, Lilly Potter.'' Zegt mijn moeder waarna ik mijn vader zie knikken. ''Je zal ook nooit echt diep van ons kind houden, maar zoals je van mij hebt gehouden. Dat is niet erg het is okee echt waar. Zorg in ieder geval goed voor haar en als je hulp nodig hebt met haar kan je altijd naar Bella gaan dat weet je.'' Zegt ze en pakt mijn vader zijn hand vast. ''Zorg goed voor Josie Dané Snape. Bovendien ze draagt jou naam.'' Zegt ze glimlachend''Ik weet dat Lilly en James ook een kind hebben gekregen en ik weet dat je hoe dan ook meer van hem zult houden dan je eigen dochter, maar laat dat haar alsjeblieft niet merken.'' ''Nooit Evana, bovendien ze draagt jou tweede naam en ik zou niet anders willen.'' Zegt hij waarna ik terug kom in realiteit.