Hoofdstuk nr. 16 - Getting my tongue pierced.

Next day.

Na school
Chelsey had het geweldige idee gekregen om naar Antwerpen te gaan om te schoppen en dolenthousiast had ik ermee ingestemd . Dus renden we zo snel als we konden naar het station: waar we vlug een ticket kochten en neerploften in de trein.
Chelsey begon meteen opgewonden te babbelen over gisteren en hoe Cedric het had aangevraagd, maar ik lette niet echt op. Nu was het perfecte moment om alles te overdenken, waar ik tot nu toe nog geen tijd voor had gehad. Ik dacht aan Bill.
Hij was zo grappig en lief geweest, echt niet wat je zou verwachten van een superster. En hoe moeilijk hij het had gekregen toen hij vertelde over Tom's periode, de twins moesten echt wel veel van elkaar houden. En dan was er Tom; zijn pretogen, zijn onweerstaanbare lach. Ik rilde weer toen ik aan dat moment van gisteren dacht.
'...en toen vloog ik in zijn armen en kusten we! Het was echt fantastisch, Abby!'
Bij het horen van mijn naam schrok ik op.
'Oh, euhm... leuk voor je!'zei ik vlug.
Met een teleurgestelde blik in haar ogen keek ze me aan. 'Heb je eigenlijk wel gehoord wat ik zei?'
Ik bloosde.
'Eigenlijk niet nee, was aan het nadenken.' zei ik verontschuldigend.
Ze zuchtte. 'Over?'
Ik haalde mijn schouders op. 'Ik heb nieuwe buurjongens en ze zijn best wel interesant.'
Wat een understatement, dacht ik in mezelf.
'Je moet ze eens aan me voorstellen hé' lachtte Chelsey schalks en porde met haar elleboog in mijn zij.
Ik trok mijn wenkbrauwen op en gaf haar al grinnikend een lichte duw.
'Hou jij het maar bij Cedric!'
We giechelden en ik keek haar dankbaar aan.
'Sorry dat ik zo'n ongevoelige vriendin ben' zei ik serieus en knuffelde haar.
Ze porde me. 'Doe nou niet zo gek, we zijn er bijna.'
Ik grinnikte en zette me recht, we waren inderdaad al bijna in het station.


Giechelend en huppelend liepen we door de straten. Er hingen al een stuk of 8 tasjes aan mijn arm, en nog steeds bleven we maar winkels binnengaan. Plots stopte Chelsey en trok aan mijn arm. Verbaasd keek ik haar aan. Zonder iets te zeggen wees ze naar de shop tegenover ons. Ik zag de naam, grijnsde en sleurde Chelsey mee naar binnen.
Ik wou altijd al een tongpiercing, had er alleen nog nooit de kans toe gekregen.
Meteen kwam er een vriendelijk dame op ons af gelopen.
'Hallo meisjes, waarmee kan ik jullie helpen?'
zei ze beleefd.
'Ik zou graag een tongpiercing willen.' zei ik en stak ter demonstratie mijn tong uit. De dame lachte.
'Natuurlijk, zet u hier maar in deze stoel; dan ontsmet ik even het machientje.' zei ze en liep naar een ander kamertje.
Opgetogen ging ik in de aangewezen stoel zitten en Chelsey gaf me een kneepje in mijn hand.
De vrouw kwam terug met een angstaanjagend uitziend ding in haar hand. Het leek een beetje op een soort van nietjesmachine. Ging dat door mijn tong boren? Even kreeg ik de neiging om op te springen en gewoon weg te rennen. Maar ik deed het niet, dit wou ik al zolang.
'Ok, steek je tong zover als je kunt uit.' beveelde de vrouw. Gehoorzaam deed ik wat ze vroeg.
'Ben je er klaar voor?' vroeg de vrouw, terwijl ze het nietjesmachientje op mijn tong plaatste.
Chelsey kneep nog eens bemoedigend in mijn hand en trillend knikte ik.
Een korte pijnscheut schoot door me heen en in een reflex wipte ik omhoog van mijn stoel.
'Hier, drink wat water.' zei de vrouw en gaf me een glas.
Vlug klokte ik het water naar binnen, want het leek alsof mijn tong in brand stond.
'Kan je nog praten?' vroeg Chelsey, die haar gezicht in de plooi probeerde te houden.
'Weet nie, ja hooss' probeerde ik te zeggen.
Chelsey grinnikte en keek naar de vrouw.
'Wanneer kan ze weer normaal praten?'
Ondertussen legde ik mijn geld op de toonbank en rekende af.
'Binnen een uurtje moet het toch wel al beter gaan'
Chelsey knikte en nam haar zakjes. Vlug liepen we naar buiten.
'Doet het pijn?' vroeg ze met een glimlach op haar gezicht.
Stoer schudde ik mijn hoofd.
'Helelaal nie' brabbelde ik. In werkelijkheid gloeide mijn hele tong, al was het al wel een beetje geminderd.
Chelsey kocht 2 ijsjes, waardoor mijn tong nog sneller afkoelde en samen slenterden we over de markt, terug naar het station.
Tijdens de heenreis zeiden we niet veel, want we waren allebei moe én ik kon toch niet fatsoenlijk praten.
Tevreden over onze trip namen we afscheid van elkaar, want ik moest nog verder met de bus.

Eenmaal bij de bushalte aangekomen stapte ik uitgeput uit en liep naar huis. Zoals gewoonlijk waren de gordijnen bij Bill en Tom dicht, maar er brande nog licht bij mij thuis. Het teken dat mijn moeder me opwachte.
Voorzichtig deed ik de deur open en liet al mijn zakjes in het halletje vallen.
Zo stil mogelijk liep ik naar de woonkamer, waar mijn moeder in de zetel zat. Toen ze zag dat ik thuis was sprong ze recht en kwam op me afgelopen met een furieuze blik in haar ogen. Instinctief deinsde ik achteruit.
'Waar heb je nu weer gezeten? Waarom heb je niets laten weten? Waar zat je? Waar zat je?' begon ze te schreeuwen.
Ik rook een duidelijke alcoholwalm rond haar. Het was weer zover, ze was dronken.
'Mam, kalmeel nou even. Ik was in Antwelpen met Chelsey!' zei ik rustig.
'En waarom heb je niets laten weten? EN WAT HEB JE IN GODSNAAM IN JE MOND!'schreeuwde ze.
'Een pielcing' Ik werd een beetje bang, ik had mijn moeder nog nooit zo kwaad gezien.
'HEB IK JE DAAR VERDOMME TOESTEMMING VOOR GEGEVEN??' riep ze woedend.
'Nou, nee, maal...' stamelde ik.
'ZWIJG, EGOISTISCH ROTKIND!'
Een hand sloeg hard tegen mijn wang.
Als aan de grond genageld bleef ik staan, mijn moeder deed verbijsterd een paar passen achteruit.
Zonder verder nog 1 woord te zeggen draaide ik
me om en liep naar mijn kamer.