1

Het was weer een vermoeiende nacht. Mijn ouders ontdekte een nieuwe spreuk en ze zouden en moesten net zo lang oefenen en uitproberen totdat ze de spreuk onder de knie hadden. Dit betekende dus dat ze de hele nacht telkens de zelfde spreuk uitspraken en allemaal figuurtjes met hun handen maakten om de juiste combinatie te vinden zodat de spreuk zou werken. Aan het eind van de nacht was het hun nog steeds niet gelukt en hadden ze het maar opgegeven voor die nacht.

Toen ik eindelijk in slaap viel ging de wekker al weer. Het was een van de laatste weken van school en we hadden proefwerkweek. En nu verwachten mijn ouders natuurlijk dat ik me kan concentreren op het proefwerk terwijl ik de hele nacht niet heb geslapen. Ik kan wel aan hun vragen of ze een spreuk uit willen spreken zodat ik niet meer moe ben maar dat doen ze toch niet. Elke keer weer als ik het aan hun vraag zeggen ze dat ik het zelf maar moet doen. Dat gaat dus niet want ik ben nog geen zestien en dan krijgen magiërs hun krachten pas. En ik word over een paar weken pas zestien dus ik moet nog even wachten.

Ik kleed mij aan en ga naar beneden eten. Mijn moeder komt ook naar de keuken en vraagt of ik lekker heb geslapen. "Wat denk je zelf? Ik heb vandaag proefwerken en jullie moesten zo nodig vannacht een spreuk gaan oefenen?" Mijn moeder pakt een appel en loopt weer weg. "Ja loop maar lekker weg en negeer me maar want dat doen jullie altijd als ik iets zeg over jullie en magie." Ondertussen begin ik echt gek te worden van mijn ouders. Ze doen maar waar ze zin in hebben en denken nooit aan mij. Een keer gingen ze op vakantie zonder mij iets te vertellen en zonder geld achter te laten. Na drie dagen op brood te hebben geleefd kwamen ze terug en vroegen ze aan mijn of school leuk was geweest. Wat van ouder ben je dan wel niet en dan niet eens vragen hoe het met mij gaat of ik wel genoeg heb gegeten en of ik wel op tijd naar bed ben gegaan. Ja mijn ouders hebben mij al heel vaak wat geflikt.

Na het ontbijt ga ik naar boven, poets ik mijn tanden, kam ik mijn haar, pak ik mijn tas in en ren weer naar beneden. Wanneer ik net beneden ben gaat de bel. Dat zal Jenny wel zijn. Zij is al mijn beste vriend sinds de kleuterschool. Ik heb aardig wat uurtjes na schooltijd bij haar gespeeld als mijn ouders weer eens vergeten waren mij op te halen van school. Later zijn we naar de zelfde middelbare school gegaan en nu fietsen we elke dag samen naar school.