Proloog

'Jongeheer Vilijn ik denk niet dat dit verstandig is' bracht Keira met een schorre stem uit terwijl ze een paar stappen achteruit deed. Hij leek haar stem amper te horen en stapte dichter naar haar toe terwijl zijn ogen haar volledig leken te doorgronden. Ze voelde zich kwetsbaar, bijna naakt.
Keira wilde nog een stap naar achter zetten maar voelde de rand van haar bureau tegen haar billen. Maarten stapten nog dichter naar haar toe. Nu kon ze zijn warme adem in haar hals voelen.

Net op dat moment werd er op de deur geklopt. Een zucht van opluchting ontsnapte uit haar keel.

Nog voor ze iets kon zeggen bracht hij zijn lippen bij haar oor. Een siddering ging door haar lichaam.

'Professor Telk, je zult van mij zijn'.