Why do you wanna help me out of my problems ( Tom lovestory ) 163

Jullie waren weer aangekomen bij de rest in het concertgebouw. De jongens moesten weer soundchecken en dat betekende één ding. Je moest je werk aan David laten zien. Je vond het best wel spannend. Ergens vond je het zelfs spannender als dat televisieprogramma. Dit was het echte werk. Je had je papieren veilig weggestoken in je grote handtas en drukte hem wat dichter tegen je aan. Toen de jongens begonnen met hun soundcheck, zocht je meteen naar David maar je vond hem nergens. Je ging zuchtend weer naast Annelies zitten. Annelies: “En?” Jij: “Ik heb David niet gevonden.” Annelies: “Hij zal vast wel zelf komen, hij had het vast wel druk.” Jij: “Waarschijnlijk.” Je keek naar het podium waar de jongens op waren aan het oefenen en kreeg een lachje op je gezicht. Annelies was wat op haar gsm aan het scrollen en opeens drukte ze haar gsm in je handen. Je keek haar verbaast aan maar ze gebaarde dat je moest kijken naar haar gsm. Je ontgrendelde haar gsm weer en keek op het scherm. Je zag dat Bill een foto had gepost van Tom en jou. Het was van in de ochtend toen Tom jou in de gang had opgetild. Je kreeg een grote glimlach op je gezicht. Jij: “Oh dat is echt een leuke foto, maar ik dacht dat we alleen waren?” Annelies: “Wel ik vertelde aan Bill wat er in de gang gebeurde en Bill wou kijken of alles in orde was, zo te zien wel.” Lachte ze. Jij: “Dat is lief.” Annelies knikte. Je gaf haar de gsm terug en nam die van jezelf uit je handtas. Je opende weer je twitter en zocht de foto die Bill had gepost. Je drukte op retweeten en op favoriet. Daarna downloadde je de foto. Die ging je als achtergrond instellen op je gsm. Je keek nog wat rond op twitter en zag een aantal foto’s van Tom en jou in Sint Petersburg. Je kreeg een lachje op je gezicht bij de foto’s en drukte bij een aantal van hem op retweeten waardoor opeens je gsm out of control ging door de vele meldingen die binnenstroomden. Je zette de meldingen uit en stak daarna je gsm weer weg. Je keek terug naar de jongens en werd niet veel later opgeschrikt door een hand op je schouder. Je keek om en zag David staan. David: “Er was een meeting uitgelopen, heb je nu tijd?” Je knikte en stond recht. Je nam je handtas stevig vast en zei nog een ‘tot straks’ tegen Annelies die haar duim naar je opstak. Daarna volgde je David naar een aparte ruimte waar een lange tafel met wat stoelen stonden. Jullie gingen ergens zitten en je nam je map uit je handtas. Je overhandigde de map aan de man en met een lachje opende hij de map. Gefocust bekeek hij alle werken maar je kon er niet veel uit opmaken. Na de laatste legde hij de prenten neer en keek er nog eens goed naar voor hij een volgorde begon te maken. Twee prenten haalde hij eruit. David: “Deze twee zijn perfect, natuurlijk moet ik het met de jongens ook nog bespreken maar ik denk dat ze zeker deze 2 willen verwerken in het album. Deze lijkt me ook leuk, maar ik zou er persoonlijk wat meer details aan willen veranderen.” Je knikte opgelucht en David keek je met een vriendelijke lach aan. David: “Het is echt een mooi werk waar je jou tijd in hebt gestoken. Ik heb geen spijt om jou aan te nemen om het album te ontwerpen en ik denk de jongens al evenmin.” Je kreeg een gelukzalige glimlach op je gezicht en kon de man wel knuffelen maar dat deed je niet. Je bedankte hem en daarna ruimde hij de spullen weer netjes op in je kaft. David: “Is het goed als ik ze even bij me hou? Dan bespreek ik ze morgen met de jongens.” Je zei dat het goed was en daarna vertrokken jullie weer naar de grote zaal waar de soundcheck net ten einde liep.