En ze leefden nog lang en gelukkig...

Daarna was alles nooit meer geweest als hoe het was. Mijn ouders waren aardiger dan in jaren,
maar nooit zo als toen ik nog een kleuter was. Na een tijdje gingen ik en Max samenwonen, en was ik van ze af. Ik was Fred zelfs nog een keer tegengekomen! Hij herkende me niet, maar ik hem wel! Na uitgelegd te hebben dat ik dat Harry Potter-meisje was, moest hij lachen, en wist hij het weer. Mijn leven was beter dan ooit geweest en ik was na de trouwerij van Max en mij de gelukkige moeder van een tweeling geworden. Het waren twee jongetjes geworden: Fred en Dan. (De vader van Max heette zo)
Het was me gelukt om met mijn gebroken vleugels naar het geluk van mijn leven te vliegen.

En we leefden nog lang en gelukkig.........................