O83

Het snerpende fluitje geeft het begin van de wedstrijd aan en ik zie twee donkere vlekken voorbij razen ten teken dat de Bludgers los zijn. De volgende vlek die omhoog komt is de vlek die ik te pakken moet zien te krijgen en ik buig me met kracht voorover. Mijn razendsnelle bezem schiet vooruit, ik laat ondanks dat ik het nauwelijks durf met rechts mijn bezem los en graai door de lucht. Tot mijn blijdschap ben ik meteen in het bezit van de Quaflle en ik duik net op tijd weg voor de Chasers van het andere team, die rakelings langs me heen schieten.

Een krachtige windstoot duwt me verder naar beneden dan verwacht en met een ruk kan ik nog net optrekken van een anders onvermijdelijke aanvlieging met de grond. De adrenaline komt woest tot leven en neemt beslag van mijn lichaam terwijl ik laag over het veld in de richting van de doelpalen schiet. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een blauwe gedaante met een ruime bocht naderen. Of het Davies, Chambers of Bradley is kan ik vanaf hier echt niet zeggen.

Ik buig me nog net dat stukje verder voorover en win toch nog iets aan snelheid. De andere Chaser schiet rakelings achter me langs om aan de andere kant weer op te duiken, te laat. Ik heb de doelringen bereikt en spot Grant voor de middenring. Razendsnel neem ik het besluit om onder de ringen door te duiken om hem te ontwijken en ik kom aan de andere kant weer omhoog, waar ik me opricht en aanstalten maak om te gooien. Technisch gezien is het een vrije worp, maar zodra ik ben gedraaid en de bal met al mijn macht van me af gooi weet ik dat hij gaat missen. Ik heb geen rekening gehouden met de windrichting. Zodra ik ben gekeerd blaast de wind vol kracht in mijn gezicht, wat betekend dat ik de bal er tegenin probeer te gooien.

Hij komt dan ook niet verder dan drie meter alvorens hij zijn snelheid verliest en nog voor hij door de ring is aan zijn weg naar beneden begint. Ik vloek hartgrondig en wil er achteraan duiken wanneer er een waas voorbij schiet en de Quaffle wordt onderschept. Even ben ik bang dat diegene weg zal spurten in de richting van onze doelpalen maar dan richt hij zich op, scheert op de ring af en gooit hem er in het voorbijgaan doorheen, vlak langs de uitgestrekte handen van Grant. Aan de andere kant stort de bal naar beneden met al weer nieuwe schaduwen achter zich aan. Zonder te stoppen vliegt degene die heeft gescoord door naar mij en zodra hij op twee meter afstand is herken ik Adrian aan het nummer 4 op zijn borst. “Houdt r…ing me… ind!” De helft van zijn woorden gaat verloren maar ik knik omdat ik weet wat hij bedoelt. Ondertussen is er naast het bulderen van de wind en het kletteren van de regen ook nog een woest gebrul los gebarsten als reactie op de eerste goal. Door hun aantallen overstemt het gejuich van de toeschouwers toch het geluid van de weersomstandigheden.

Tegelijk buigen Adrian en ik naar voren en schieten zijdelings weg over het veld, op zoek naar de Quaffle welke hopelijk in het bezit is van Blaise. Halverwege het veld hoor ik een metalen klap aan mijn rechterhand en in een reflex duik ik weg. De Bludger moet me op een haar na missen want ik voel een korte verplaatsing van lucht ter hoogte van mijn schouderbladen. De angst die het met zich mee brengt probeer ik te verdrukken en ik ploeter voort tegen de regen in.

Plotseling komen er drie gedaanten op me af. Ik stijg, maak een scherpe draai terwijl ze me passeren en schiet er achter aan. Het rugnummer van Blaise geeft aan dat hij te midden vliegt met de Quaffle onder zijn linker arm geklemd. Hij wordt strak geflankeerd door twee andere Chasers en als er niet snel iets wordt gedaan is hij het makkelijke doelwit voor een Bludger of wordt de bal onderschept. Mijn bezem loopt langzaam op ze in en ik duik, in een poging onder hem terecht te komen. Hopelijk herinnert hij zich deze nog van de training. “BLAISE!” Schreeuw ik vanuit de topjes van mijn tenen omhoog terwijl ik in probeer te calculeren waar ik moet gaan vliegen om de bal te vangen wanneer hij hem los laat. Zijn blik schiet in mijn richting en meteen laat hij zijn grip op de Quaffle gaan. Ik vang hem goed gemikt op, verlies daarbij bijna de controle over mijn bezem en herstel me dan zo snel mogelijk. Tijd om de score op te krikken.