O75

Nu ik het oogcontact met Blaise kwijt ben lijken mijn oren weer te gaan werken. “Mag ik alsjeblieft weten wat hier aan de hand is?” Vraagt Terence. Pansy kijkt alleen maar heel geschrokken naar me en Vincent weet niet waar hij zijn blik op moet richten, hij is nooit goed geweest in confronterende situaties. Ik slik en vraag me af hoeveel hier verteld moet worden om de anderen tevreden te stellen. Vroeg of laat komt toch alles aan het licht, ondanks dat Draco en ik het op een laag pitje zullen houden. Ik sta er echter niet om te popelen de rest in te lichten.

“Ik heb gisteren om bepaalde redenen besloten onze relatie te verbreken. Mijn gevoel tegenover Blaise is veranderd naar iets op een vriendschappelijk niveau, als hij deze gevoelens überhaupt nog zou willen accepteren.” Probeer ik zo luchtig mogelijk te zeggen. Mijn stem hapert en slaat halverwege een keer over. Ik moet een paar keer met mijn ogen knipperen om weer scherp te zien, blijkbaar is mijn tranenvoorraad weer aangevuld. “Het ziet er naar uit dat hij nog wat hoger inzet dan het vriendschappelijke niveau.” Mompelt Terence zacht en met een verbouwereerde uitdrukking op zijn gezicht. “Jezus Cortney, dit moet ik even verwerken.” Ik kijk hem even veelbetekenend aan. “Je bent niet de enige.” Antwoord ik zowel doelend op mezelf als klaarblijkelijk op Blaise.

Die laatste beweegt ondertussen weer in mijn richting en ik doe een stap uit zijn buurt. “Nogmaals, je bent gewoon in de war. Wat hij ook tegen je heeft gezegd, het moet uit je systeem en dan zal je inzien dat er niks aan de hand is.” Zegt hij tegen me, de ‘hij’ op een hatelijke toon. Hoe hard hij zijn best doet mij gewoon te behouden als zijn vriendin, zo hard laat hij doorschemeren dat Draco beter op afstand kan blijven. “Ik ben niet in de war!” “Wie is ‘hij’?” “Ze is niet gehersenspoeld!” Terence, Draco en ik spreken alle drie op hetzelfde moment en daardoor valt er niet veel uit op te halen. Ondertussen begint het drukker te worden om ons heen ten teken dat het begin van de lessen niet veel langer op zich laat wachten.

“Ik ben niet in de war.” Herhaal ik me tot Blaise richtend. Hij kijkt onpeilbaar op me neer en lijkt mijn woorden wederom niet tot zich door te laten dringen. “Is er meer wat we moeten weten over deze situatie?” Vraagt Terence, scherpzinnig als hij is. Pansy en Vincent kijken ook nieuwsgierig naar me op en ik slik wanneer alle ogen op mij zijn gericht. Fuck, hoe moet ik dit ooit over mijn lippen krijgen. Ik heb het net gisteravond aan Blaise moeten vertellen, het is te vroeg om mezelf te moeten herhalen tegenover mensen die belangrijk voor me zijn.

“De verhoudingen zijn een beetje verlegd.” Klinkt het zacht bij Draco vandaan. Iedereen kijkt naar hem op, behalve Blaise die hardnekkig weigert zijn bestaan te erkennen. Pansy en Vincent lijken niet te begrijpen wat hij bedoelt, Terence fronst op zo’n manier dat ik zie wat hij vermoedt. “Dan herhaal ik mijn vraag van net. Wie is de eerder door Blaise genoemde ‘hij’?” Mijn zicht wordt weer troebel en ik beweeg nerveus. Draco zucht diep alsof hij zich geestelijk voorbereid en kijkt Terence dan recht aan. “Dat ben ik.” Geeft hij toe. Terence knikt begrijpend.

“En wat zou je tegen haar gezegd hebben wat tot dit scenario heeft kunnen leiden?” Vervolgt hij genadeloos. Als Terence wil oordelen moet hij ieder aspect van het verhaal kennen. Ik bijt ondertussen op mijn lip in voorbereiding op wat er dan ook gaat gebeuren wanneer de waarheid open en bloot op tafel ligt. “Dat ik verliefd op haar ben.” Geeft Draco toe terwijl hij zijn hoofd iets hoger opheft. Het is alsof hij de rest uitdaagt het te ontkennen of er tegenin te gaan.

Blaise snuift schamper, Pansy snakt hoorbaar naar adem, Vincent zijn gezichtsuitdrukking zou in een ander geval komisch zijn en Terence trekt uiterst verbaasd zijn wenkbrauwen op.