O73

Terug in de leerlingenkamer wordt er raar naar ons gekeken wanneer we ons weer bij de rest voegen. Tot mijn uiterste verbazing zit Blaise gewoon naast Terence op de bank en voeren ze een geanimeerd gesprek over Quidditch. Hierdoor kan ik ophalen dat er alleen maar raar naar ons gekeken wordt omdat Draco en ik samen binnen komen, terwijl ik weg ben gegaan met Blaise. Ook kan het niet anders of er is aan mijn gezicht te zien dat ik heb gehuild. Terence kijkt op uit zijn gesprek waardoor ook Blaise in onze richting kijkt. Zijn ogen vinden mij en nemen me onpeilbaar in zich op.

Zodra Terence mijn rode ogen ziet en het goed interpreteert wil hij overeind komen, waarschijnlijk met de bedoeling me te komen vragen wat er aan de hand is. De keren dat ze mij in tranen hebben gezien valt op een hand te tellen. Ik schud mijn hoofd en concludeer tot mijn complete verbijstering dat Blaise blijkbaar met geen woord het gerept over het voorval. Wanneer ik weer naar hem kijk trekt hij vragend zijn wenkbrauwen op alsof hij me uitdaagt er over te beginnen. Ik slik moeizaam en kan zijn blik niet langer dan een halve minuut vasthouden. Mijn voeten zijn plots heel interessant.

“Ik uhm… ik ga naar bed.” Mompel ik. Iedereen heeft door dat er meer aan de hand is maar aangezien geen van de betrokkenen iets uitlegt beseffen ze zich dat er naar vragen ook geen zin heeft. In dat opzicht zijn Blaise, Draco en ik hetzelfde. Als we willen dat je het weet komen we wel naar jou toe. Er wordt dan ook zonder omwegen door iedereen, inclusief Blaise, goedenacht gezegd en ik maak me uit de voeten.

Eenmaal op mijn kamer weet ik niet hoe snel ik uit de kleren moet en stap onder een veel te hete douche. Het water schrijnt langs mijn huid en maakt me binnen de kortste keren zo rood als een kreeft. De lichtelijk brandende pijn maakt mijn hoofd helderder dan hij in dagen is geweest.

Blaise zit echt in ontkenning. Ik had niet duidelijker kunnen zijn tijdens ons gesprek, er is geen enkele mogelijkheid dat hij het verkeerd heeft kunnen begrijpen. Hij wil er gewoon niet aan geloven. Maar waar brengt dat de situatie dan op dit moment? Ik heb mijn relatie met hem beëindigd en besef me dat op dit moment ten volle. Mijn tranen zijn op dus die blijven afwezig, maar wel ben ik me bewust van wat ik heb gedaan. Ik heb een mooi boek afgesloten met een verdorven epiloog, welke een bittere nasmaak geeft. Voor mij ligt het proloog van een nieuw boek al klaar, ik hoef het enkel open te slaan. Blaise lijkt echter in het laatste hoofdstuk te blijven hangen en kan het epiloog nog niet aan. Ik ben bang dat hij het boek ook helemaal nog niet dicht gaat slaan. Wat er op dit moment ook in hem omgaat, het lijkt er niet op dat hij het einde van onze relatie aanvaardt.

Mijn verzoek aan Draco de dingen op een laag pitje te houden zolang we op school zitten was een goed besluit, daar ben ik van overtuigd. Dat het moeilijk wordt snap ik zelf ook wel. Hoewel ik nog niet lang op de hoogte ben van mijn gevoelens voor hem, kan ik met volle overtuiging zeggen dat ik verliefd ben. Zelfs hier onder de douche kan ik zijn stormgrijze ogen haarscherp voor de geest halen, zijn lippen op die van mij voelen en de beroering van zijn handen langs mijn huid inbeelden.

Verlangen komt tot leven ergens in mijn onderbuik en ik sluit mijn ogen en leg mijn hoofd achterover terwijl ik de kraan op koud draai. Afkoelen. Ik moet nu afkoelen.