O64

“Jongens, kan het nou niet een keer gezellig blijven! Cort, je moet naar Draco luisteren als hij wat zegt, hij is je aanvoerder en merkt die dingen niet voor niks op. Dray kom op man. Niet zo agressief.” Probeert Blaise te sussen. We zeggen er allebei niets op en kijken elkaar alleen maar dodelijk aan. Blaise neemt ons stilzwijgen als teken dat de kwestie voorbij is en draait zich naar mij toe.

“Mag ik?” Vraagt hij met een brede grijns. Ik scheur mijn blik los van Draco en steek Blaise mijn bezem toe. “Natuurlijk, jij bent waarschijnlijk nog enthousiaster dan mij.” Mompel ik. Hij pakt hem aan, zwiept zijn been erover en zet zich dan rustig af in aanloop naar dezelfde riedel als ik net heb doorlopen. Ik draai me meteen om naar zijn op de grond achtergelaten bezem en been er heen zonder nog op te kijken naar degene die hier ook achter is gebleven.

Ik zal net mijn been er over zwiepen en het luchtruim kiezen als Draco me weer bereikt. “Hij heeft echt geen escorte nodig hoor.” Merkt hij droogjes op en ik kijk fel naar zijn gezicht. “O, en ik wel.” “Blijkbaar wel.” “Word ik onderschat?” “Dat zeg ik niet.” “Wat zeg je dan wel?” “Dat je vaak te overenthousiast bent.” “Is dit echt het probleem?” “Wat zou anders het probleem moeten zijn?” “Draco ben je jaloers?”

Zijn gezicht betrekt en ik concludeer dat ik de spijker op de kop sla. “Waar komt dat vandaan?” Probeert hij nog, weinig overtuigend. Het verbaasd me een beetje. “Wil je zeggen dat je nu, na drie jaar, als een klein kind op gaat treden elke keer als Blaise me zoent?” Werp ik hem zacht gefluisterd voor de voeten. “Het is anders nu.” Tot zo ver zijn poging het te ontkennen. “Cortney wat wil je als we het hem hebben verteld?” Vraagt hij plotseling, de tegenaanval kiezend. Ik klap meteen dicht. Het is de vraag die ik tot nu toe angstvallig heb vermeden.

“Wil je met mij zijn?” “Ja.” “Maar je wil Blaise niet kwetsen.” “Nee.” “Dus wat is het antwoord op mijn eerder gestelde vraag?” “Weet ik niet.” Hij snuift schamper. “Ik vroeg om een week tijd om mijn gedachten op een rijtje te krijgen maar het ziet er naar uit dat jij dat evengoed nodig bent.” Alsof hij me dat moet vertellen, alsof ik dat niet weet. “Weet je wel wat dit alles teweeg gaat brengen! Het ergste is dat we allebei een relatie met een geweldig persoon om zeep helpen en hem kwetsen terwijl hij dat helemaal niet verdiend. Maar dat is niet het enige! We zitten in een gedeelde vriendengroep! Zie jij Terence ons al een schouderklopje geven en ons feliciteren met onze relatie? Om nog niet te spreken over Pansy! Ik slaap met haar op een kamer, ik denk niet dat ik de eerste nacht overleef wanneer blijkt dat wij gevoelens voor elkaar hebben.” Ratel ik op zachte toon tegen hem.

Blaise scheert ondertussen rakelings over ons heen en heeft duidelijk het gevoel te pakken. “Hij is te gek Cort!” Schreeuwt hij ons in het voorbijgaan toe en ik steek even afwezig mijn duim naar hem op terwijl hij alweer richting de andere kant van het stadion racet. “Denk je niet dat ik alle mogelijke scenario’s niet al heb doorlopen! Ik zal je alvast uit de droom helpen, er is geen goede uitkomst voor ons.” Bijt Draco me toe. Ik frons. “Dat hoef je me echt niet te vertellen! Maar denk je ook niet dat we dat überhaupt niet verdienen?” Voordat hij daar op kan antwoorden heeft Blaise ons weer bereikt en land naast ons. “Shit! Ik weet wat ik voor mijn verjaardag vraag.” Roept hij ons harder dan nodig is toe. Ik glimlach geforceerd naar hem. “Je schreeuwt!” Roep ik terug, wat hem doet lachen. “Ja de wind zit nog in mijn oren.”

Hij voegt zich bij ons en slaat een arm om mijn schouder. “Hebben jullie het uitgepraat?” Vraagt hij met een grijns. Draco en ik kijken elkaar even kort aan. “Goede vraag. Hebben we dat Cortney?” En dan draait hij zich om en beent voor ons uit naar de uitgang.