Hoofdstuk 2: Een nieuw huis

Denise kreunde, haar oren ruisden en haar zicht was vaag.
Wild krabbelde ze overeind.
"Waar ben ik?" ze hijgde helemaal.
Toen ze merkte dat ze door het geruis toch niks hoorde ging ze weer liggen om tot rust te komen.
Langzaam begon ze zich alles weer te herinneren:
ze zat in de tijdpoort, samen met Horus, hij had haar nog gewaarschuwd voor dit soort dingen, die waren dus gebeurd.
Langzaam verdween de ruis en haar zicht werd weer scherp.
Ze lag in een huisje.
Rustig ging ze staan.
De deur stond op een kier, en het licht van de zon, die net opkwam, stroomde als goud naar binnen.
"Horus?"
Geen antwoord.
Ze had wel honger, dus ze moest wel voedsel zoeken.
De deur kraakte wat bij het opendoen, maar dat hoorde ze niet.
Het uitzicht was prachtig!
Ze had uitzicht op de nijl.
Een tijdje staarde ze naar de zon en de nijl, toen besefte ze weer dat ze honger had.
Misschien stond er graan achter het huis.
Denise liep om het huis heen, en jahoor, ze had graan.
"Dankjewel Horus..." zei ze zachtjes, ze voelde de warmte van de zon, en die van Horus.
Toen verscheen Horus achter haar, even schrok Denise.
"De eerste dag zal ik je helpen" zei hij.
Denise knikte.
Horus leidde Denise naar binnen, naar een klein hoekje in het huis waar potjes en kastjes stonden.
"Dit is je keuken," zei Horus, hij deed een kastje open waarop een brood afgebeeld stond, "hierin zal ik elke dag broodbeslag doen verschijnen, dat leg je dan buiten, of op het dak, na een uur heb je een brood"
Denise knikte.
Horus glimlachte even, en deed toen een felroodgekleurd kastje open.
Erin stond helemaal niks, er kwam alleen een golf van warmte uit.
"Hierin zit een deel van mijn geest, geef een schreeuw in dit kastje en ik zal meteen verschijnen"
Denise knikte weer, ze wist zeker dat ze die nog nodig zou hebben.
Horus deed een ander kastje open, deze was oranje en crèmekleurig.
"Hierin verschijnt om de twee avonden een kip, bereid en wel, zoals je die in jouw tijd kent, maar kijk uit dat geen Egyptenaar in de buurt is als je deze opeet"
"Waarom dan?" Denise wilde Horus niet tegenspreken, maar ze was gewoon nieuwsgierig.
"Geloof me nou maar, als ze erachter komen, ben je dood" Denise slikte, dat vertelde haar genoeg!
"Boven heb je een kledingkast en een bed, en op ieder kastje in de keuken staat afgebeeld wat erin zit, maar onthoud: elke dag mogen er maar twee kastjes open, behalve dan het felrode kastje, die telt dan even niet mee, doe je er toch drie, dan zal er in de derde niks zitten"
Denise knikte en vroeg: "Krijg ik ook geld?"
"Alleen de eerste week, en dat zal heel weinig zijn"
"Waarom niet meer?" vroeg Denise een beetje bedroefd.
"Anders zullen ze denken dat je een grafrover bent"
"Oh... oké dan!"
Horus verdween weer, nu moest Denise voor het eerst in haar leven helemaal alleen leven, en voor zichzelf zorgen.