Bijna het einde van de selectie

Eindelijk mijn dagboek weer terug. Ik heb nu gelijk een slot op mijn dagboek gedaan zodat niet iedereen er meer bij kan. Een dagboek is tenslotte privé en dat wil ik ook eigenlijk zo houden.
      Er werd aan me gevraagd wat ik nou eigenlijk zelf wilde. Tjah, wat wil ik zelf nou eigenlijk?
Een ding weet ik in ieder geval zeker en dat is dat ik mensen wil helpen. Het maakt me niet zo veel uit of dat als prinses en toekomstige koningin is of als lerares die de volgende generatie iets leert. Allebei lijkt me een goede manier om eraan te werken.
      Iets anders wat ik ook zeker wil, is dat Maxon gelukkig is. Dat klinkt misschien heel stom, maar ook al moet hij gedwongen aan de Selectie meedoen, alleen maar omdat het de regel is, betekent het nog niet dat hij niet gelukkig kan zijn. Ik hoop echt dat hij gelukkig is met de winnares.
      En ja, ik ben ook echt wel gaan hopen dat ik diegene ben. Natuurlijk, als ik het niet wordt, dan is dat jammer en dan zal ik daarmee moeten leren leven. Dat is dan maar zo. Maar Maxon is echt, echt een geweldige jongen en ik denk dat ik mijn hart ergens verloren ben aan hem. Aan hem en de bibliotheek, haha.
      Oh, het is allemaal alweer bijna ten einde en binnenkort weten we wie de toekomstige koningin gaat worden. Ik hoop dat Maxon kiest voor degene om wie hij geeft, ik hoop dat ik het ben en anders... Anders word ik lerares en ga ik mensen helpen. En dan kan ik zoveel leren en boeken lezen als ik maar wil.

~ Rose