Schrijfwedstrijd Rhyme
Opdracht 1: Personages
Elk verhaal staat opgebouwd rondom een hoofdpersonage, en verschillende bij-personages. Een persoon met zo zijn eigen trekjes, zijn eigen karakter. Een personage kan een verhaal maken of breken. Wat is namelijk jou verhaal zonder een held die niet zijn best doet iemand of de wereld te redden? Kan iemand die alleen maar lief en aardig doet ook een schurk zijn? Ik hoop dat het antwoord op die laatste vraag een 'nee' is, en anders wil ik wel eens zien hoe jij van een lief persoon een kwaadaardig iemand kan maken.
Personages maken je verhaal. Elk hoofdpersoon, wat je tegenkomt, heeft iets in zijn persoonlijkheid dat hem/haar drijft naar zijn/haar uiteindelijke doel. Of dat nou de wereld redden is, of zichzelf. Of wie weet stort diegene wel helemaal in en heeft jou boek helemaal geen goed einde. In ieder geval, jullie zullen nu vast begrijpen wat ik bedoel.
Je schrijft een stand alone van ongeveer 500-1000 woorden, waarin je jou personage naar voren laat komen. Laat vooral het karakter van dit persoon naar voren komen, beschrijf haar gewoontes, haar grillen, angsten of dromen. Kies iets uit, maar zorg ervoor dat ik de persoonlijkheid van je karakter erin terug kan lezen. Onder een spoiler zet je onderaan de stand alone welk karakter je voor ogen had. Deze spoiler telt niet mee in het woordenaantal van je stand alone! Maar zorg ervoor dat hij niet langer wordt dan 5 woorden. Het moeten alleen karaktereigenschappen zijn, niet een gehele beschrijving!
Reageer (1)
Ik heb een vervolgje voor je gemaakt! ^^
Langzaam kijkt het meisje op. De juf zit, maar toch voelt het alsof ze staat, zo hoog torent ze boven haar uit, terwijl ze naar de tekening wijst. Ze lacht niet. Het meisje had al verwacht dat ze niet zou lachen bij deze tekening, maar ze had niet verwacht dat ze dat zo erg zou vinden. Het is dus echt niet goed wat er thuis gebeurt...
“Geef eens antwoord. Waarom heb je dit getekend? Wat is dat rode?”
Nu pas kijkt het meisje naar de tekening. Het is een huis met drie poppetjes erin, zoals ze wel vaker heeft getekend. Deze keer zijn ze echter niet vrolijk, zoals altijd. De ene heeft de arm omhoog staan. De ander ligt op de grond. Er zit iets roods op de vloer.
“Bloed,” mompelt ze.
“En wie zijn dat? Waarom zit er eentje boven in het huis? Heb je dat op tv gezien?”
De juf blijft maar serieus kijken. Ze wil juist dat de juf het doorheeft. De juf kan wat doen. De juf is groot en kan alles. Maar nu ze eenmaal zo kijkt en ernaar vraagt, voelt het alsof ze een fout heeft gemaakt. Het voelt alsof ze stout is en de juf boos gaat worden, net zoals...
“Geef eens antwoord,” zegt de juf weer. Ze klinkt niet boos, maar wel hard en dwingend. Het klinkt heel belangrijk.
Ze krijgt tranen in haar ogen. “Sorry...” Daarna wijst ze vlug naar het kleinere poppetje boven de twee anderen. Ze past nog maar net onder het puntige dak. “Dat is het kindje... Ze was bang en ging naar haar kamer. De boze meneer is teruggekomen. Mama heeft pijn...”
Tranen lopen over haar zachte wangen.
“Wie is die boze meneer?” vraagt de juf. Haar stem is zachter geworden. “Is dat jouw vader?”
“Nee!” zegt het kindje vlug. “Vader is lief. Maar soms is hij weg en dan wordt hij de boze man... En dan worden mama en het kindje verdrietig en nu heeft mama daar bloed. Papa is lief, ik wil papa terug, maar als ik dat zeg, wordt de boze man ook boos op mij!”
De juf kijkt van de tekening naar het meisje. Haar mond staat een klein beetje open en haar ogen staan niet meer strak. Ze zijn groot. “Is dit echt? Gebeurt dit bij jou thuis?”
Het meisje aarzelt even maar knikt dan. Haar blik gaat naar beneden. Krijgt ze nu straf? Maar zij kan er toch niets aan doen?
Een hand gaat door haar haren en trekt zich tegen een warm lichaam aan. Verrast kijkt ze in de ogen van de juf.
“Het is goed dat ik dit nu weet. Ik ga wat mensen bellen en dan ga ik ervoor zorgen dat die boze man dat nooit meer kan doen.”
Het kindje zucht opgelucht.