Bij Max

'Nee..!' Ik vertelde Max net wat er was gebeurd. 'Wat erg! En na die cursus nog...' Ik knikte en drukte mijn gezicht in Max' trui. Het regende buiten, en het was bewolkt. 'Je hebt geluk gehad dat hij je uiteindelijk met rust liet. Hij had je wel kunnen vermoorden.' Ik knikte nog een keer. 'Het was zo eng...' Fluisterde ik. Max aaide me over mijn hoofd. 'Het zal al helemaal erg zijn voor mijn vader, als hij wakker wordt, en dat ik er dan niet ben. Hij kan zich vast niks meer herinneren van wat er was gebeurd, alleen nog maar dat hij dronken was. Misschien zou hij wel denken dat ik weer weggelopen ben.'Plot seling trilde mijn telefoon. Ik zag dat ik een berichtje van mijn vader had. Ik was verbaasd, maar ook omdat hij Lizzy bovenaan had geschreven. Dit was zijn bericht:

Lieve Lizzy,
Ik weet helemaal niks meer van gisterenavond, het enige wat ik weet is dat mijn vrienden me iets te veel lieten drinken, en dat ik toen drinken werd. Ik mixte alle drank door elkaar en goot het naar binnen. Daar heb ik überhaupt al heel veel spijt van, maar ik was ook nog thuisgekomen. Jij was ook thuis, en ik wil weten wat er was gebeurd. Je MOET eerlijk zijn, ik wil het weten. Het spijt me ongelofelijk erg, ik kan niet zeggen hoeveel. Het probleem is alleen dat ik niet weet waarvoor. Ik heb wel een naar voorgevoel dat ik je iets aan heb gedaan. Ik weet echt niet wat er allemaal is gebeurd, en waar jij nu bent, maar ik hoop dat je het goed maakt. Ik had echt niet moeten drinken.

Je vader, Jason.

Ik liet Max het lezen en hij zei meteen: 'Gewoon eerlijk zijn, of je nou medelijden met hem hebt of niet. Hij moet weten dat hij je weer pijn heeft gedaan, en dat dat je heeft geraakt.'

Papa,
Je was inderdaad dronken thuisgekomen. Ik denk dat je me aanzag voor een vreemdeling. Je gooide je fles bijna tegen mijn kop, en hebt me zowat de haren uit het hoofd getrokken. Vervolgens wurgde je me bijna en heb je me een fikse klap gegeven. Ik weet dat je dronken was, dus vraag ik je om voortaan op te passen met de drank. Ik ben nu bij Max, zie wek wanner ik weer thuis kom.

Lizzy.

Ik vond heg best zielig voor mijn vader, maar het was zijn eigen schuld geweest. Natuurlijk was ik boos op hem, maar ik wist dat hij het absoluut niet gedaan had als hij geen drank op had. Na een minuut of drie kreeg ik antwoord:

Elisabeth,
Ik ben erg geschrokken door dit antwoord. Ik zal het mezelf noot vergeven, en zeg voor de zoveelste keer dat het me spijt. Het spijt me ook dat ik die fles bijna tegen je hoofd aan heb gegooid. Ik hoop dat je niet veel pijn hebt. Echt waar, ik raak geen druppel drank meer aan.

Jason.

Ik en Max kletsten nog wat, en ik mocht bij hem blijven logeren. De volgende dag ging ik weer naar huis, en moest ik heel de dag het excuus van mijn vader aanhoren. Dat was zoooo vermoeiend! Maar gelukkig had zijn vader zich aan zijn woord gehouden, en was nooit meer dronken.