Het eten

Ik veegde er zweet van mijn voorhoofd. Mijn vader werkte nu ook en ik moest nu alles doen in het huishouden. Daarom stond ik in de brandende zon in de tuin te werken. Over een halfuur zouden mijn ouders thuiskomen. Ik deed de keukendeur dicht, en begon aan er avondeten. Mijn ouders waren al drie weken terug van de cursus. Ik kreeg geen klappen meer, maar we hadden ook nog geen hele sterke band. Het was meer alsof ik tegen de ouders van iemand anders praatte. Mijn ouders werkte vooral veel, en ze waren ook vaak bij vrienden of samen weg. Ik vond het niet zo erg. Ik had de hele dag geprobeerd genoeg moed bijeen te schrapen zodat ik als mijn ouders thuis waren kon vragen of Max mocht blijven eten. Hij wou zich graag voorstellen, maar ik had zo'n gevoel dat hij eigenlijk ook wou weten of het al goed ging. Ik had expres wat meer eten dan normaal gekookt, maar ook weer niet zo veel dat we het met z'n drieën niet op zouden kunnen. Zenuwachtig opende ik de deur toen de bel ging. 'Heb je al eten gekookt?' Vroeg mijn moeder steng. 'Ja.' Zei ik met een gebaar nar de keuken. Ik schraapte nerveus mijn keel. 'Eeehm... Ik wou vragen of er misschien iemand zou mogen komen eten. Hij heet Max. We hebben...' Ik schraapte mijn keel nog een keer. 'Een relatie. Hij wilde zich graag voorstellen.' Mijn ouders keken me aan alsof ik iets verschrikkelijks vroeg, maar knikten toen stijfjes. 'Oké, dan ga ik hem dan even bellen...' Ik liep naar boven en toetste het nummer van Max in. Ik zei hem dat het goed was, en even later stond hij voor de deur. Ik deed de deur open, en keek nerveus achterom. Mijn ouders zaten al aan tafel. Max zag er goed uit. Hij had een zwart t-shirt aan en een spijkerbroek. Zijn haar zat netter dan gewoonlijk. Ik liet hem binnen en ging samen met hem tegenover mijn ouders zitten. 'Hallo, ik ben Max Greene. Leuk jullie te ontmoeten, meneer en mevrouw Bergman.' Mijn vader knikte alleen en mijn moeder mompelde: 'hoi.' Ik keek Max verontschuldigend aan. Ik was boos op mijn ouders. Hij deed super beleefd, en dan was dít hun reactie?! Ik schepte bij iedereen wat eten op hun bord. 'Wat voor werk doen je ouders, Mike?' Vroeg mijn vader opeens. 'Het is Max, pa.' Bromde ik. Max scheen zich er niet veel van aan te trekken. 'Mijn vader werkt op het politiebureau en mijn moeder is kleuterjuf.' We aten vooral in stilte, en soms probeerde ik een gesprek aan te knopen. Ik en Max kletsten over wat onbenullige dingen. Toen het eten op was zei Max: 'dat was lekker, moet ik nog helpen met de afwas?' Ik schudde mijn hoofd voordat iemand er iets tegenin kon brengen. Max keek me aan. 'Nee echt, ik sta erop dat ik help.' Ik schudde mijn hoofd nog een keer. 'Je bent hier te gast, gasten hoeven niet te helpen.' 'Weet je het zeker?' 'Heel zeker.' Ik trok Max mee naar de deur. 'Bedank voor het eten en uw gastvrijheid, meneer en mevrouw Bergman.' 'Graag gedaan.' Mompelde mijn moeder. Ik keek haar goedkeurend aan. Toen deed ik de deur achter me dicht. Ik liep met Max mee tot aan zijn fiets. Blijkbaar was hij niet met de auto. 'Het spijt me echt van mijn ouders, je deed zó beleefd.' Max haalde zijn schouders lachend op. 'Maakt niet uit, joh. Het is voor hun ook even wennen als hun dochter opeens thuiskomt met een vent.' Ik lachte naar hem. Toen stapte hij, na me een knuffel gegeven te hebben, op zijn fiets. Hij reed de straat uit, en ik ging weer naar binnen. 'Aardige jongen.' Mompelde mijn vader. 'Beleefd ook.' Zei mijn moeder. Ik kon mijn oren niet geloven, maar deed alsof ik niks gehoord had. 'Lizzy?' Vroeg mijn vader. Het voelde fijn hoe hij me Lizzy noemde. 'Was dat die jongen waarmee je in het bos gezien was?' Mijn hartslag versnelde. 'J-ja.' Zei ik bang. 'Het spijt me.' Zei mijn vader, en ik schrok van het plotselinge excuus. 'Ik had te snel geoordeeld. Ik dacht dat die Max één van die playboys was ofzo. Maar ik zat fout, Max is een goede gozer en ik hoop dat je me wilt vergeven. Ik hoop ook dat jullie voor altijd bij elkaar blijven, want ik zie dat hij goed voor je is.' Ik stond versteld, was dit mijn vader die hier praatte?! 'Dank je wel. Ik vergeef het je.' Zei ik ongemakkelijk.