Het begint

''Wakker worden!'' Zoë gooit de dekens van mij af en schoot wat water over mij heen met een waterpistooltje. Zoë is mijn beste vriendin. Ik woon al bij haar sinds ik 8 jaar oud was. Mijn ouders waren toen overleden en de ouders van Zoë vonden het goed dat ik bij haar kwam wonen omdat ze wisten hoe goed wij bevriend waren. We zijn allebei geboren in Amity. Vandaag is de dag van de kiesceremonie. Ik struikelde uit mijn bed en trok mijn kleren aan. Vandaag zou ik kiezen voor Dauntless. Ik had het nog niet tegen Zoë verteld maar ik hoop dat zij ook voor Dauntless kiest. Ik voel me er soms schuldig over dat ik het niet ga vertellen, maar ach. Al hoewel zij mij wel verteld heeft dat ze Divergent is... Zoë en ik eten een cracker met kaas en lopen naar buiten, richting de kiesceremonie.

Eenmaal bij de kiesceremonie aangekomen zien we de grote zaal. Het is een prachtige zaal met 5 vlakken. Een vak voor elke factie. Amity, Dauntless, Candor, Erudite en Abnegation. Dit jaar word de kiesceremonie georganiseerd door Candor. ''Welkom iedereen, vandaag is de grote dag. Jullie zijn zestien jaar. Jullie zijn volwassen. Vandaag gaan jullie de factie kiezen waar jullie de rest van jullie leven blijven. De facties waren opgericht na de oorlog. De facties die opgericht werden zijn er nog steeds, Candor, Amity, Dauntless, Abnegation en Erudite. Allemaal hebben ze wat goeds te bieden. We gaan iedereen af op alfabetische volgorde. Word jouw naam genoemd loop je naar voren en maak je een snee in je hand. Daarna laat je je bloed vallen in de factie naar keuze. Glas voor Candor, aarde voor Amity, kolen voor Dauntless, water voor Erudite en als laatste grijze stenen voor Abnegation. Als eerste aan de beurt... Anna Arend.'' Anna was ook een meisje van Amity. Ze liep naar voren en pakte het mes aan. Ze maakte een snee in haar hand en liet haar bloed vallen op de aarde. Amity juichte en Anna ging weet bij haar factie zitten.
Zoë en ik keken elkaar voor een lange tijd aan, maar zeiden niks. ''Emma Jones'' ik schrok toen ik mijn naam hoorde. Ik liep naar voren en pakte het mes aan. Ik staarde naar mijn hand en maakte er een snee in. Ik liep naar voren en liet mijn bloed op de kolen vallen. Ik hoorde het bloed sissen, ik hoorde Dauntless juichen en ik werd vriendelijk verwelkomd. ''Jake Mitch'' Ik kende Jake niet, maar ook hij liet zijn bloed vallen op Dauntless. Na een tijdje was Zoë aan de beurt, ik hoopte zo erg dat zij ook voor Dauntless zou kiezen! Zoë had tranen in haar ogen toen ze haar bloed op de aarde liet vallen, Amity. Ze zwaaide met tranen op haar wangen mij nog na. Ik wou huilen maar daar had ik geen tijd voor. We moesten al meteen weg en Dauntless als eerste. We rende het gebouw uit richting de trein. Ik zag de Daunyless geborenen rennen dus ik besloot dat ook te doen. Ik sprong op de trein. Het lukte niet om naar binnen te komen maar gelukkig trok iemand mij naar binnen. Jake zat naast mij en we begonnen te praten over koetjes en kalfjes. Op een gegeven moment werd er geroepen dat we uit de trein moesten springen, het dak op. Er zat zeker zo'n 50 centimeter tussen het dak en de trein. Ik nam een aanloopje en sprong. Gelukkig kwam ik op het dak aan en was ik niet dood neer gevallen.