Hoofdstuk 1.3 De nieuwe leerling

Toen hij het klaslokaal binnen kwam lopen zag hij tot zijn verbazing dat hij niet de eerste was. Op zijn gebruikelijke plek zat een jongen die hij niet herkende, dat moest de nieuwe leerling zijn. Ongemakkelijk bleef hij in de deuropening staan, zou het raar zijn als hij direct achter de onbekende leerling zou gaan zitten? ‘Berkelaar, naast meneer Kroon.’ Bromde meneer van Stein, zijn biologie leraar, achter zijn ochtend krant vandaan zonder Bryan een verdere blik te gunnen. Langzaam liep Bryan richting de plek naast de jongen en ging zitten. Hij stelde zich vriendelijk voor als Daniël en door de glimlach die hij Bryan gunde ontstonden er kuiltjes in zijn wangen. Toch zag hij er mannelijk en ouder uit. Misschien was hij blijven zitten, dacht Bryan. Bryan stelde zich snel voor en ging een stukje van Daniël af zitten. Af en toe, als Daniël niet op leek te letten bekeek Bryan hem stiekem, wauw wat was hij knap. Zijn ogen leken perfect gevormd en die matchen vervolgens weer mooi bij zijn neus. Zijn lippen waren smal, maar zijn onderlip net wat dikker. Zijn huid van zongebruind en had daarbij een stuk of 10 lichte sproetjes rond zijn neus.
Nadat de eerste bel was gegaan begonnen er leerlingen binnen te druppelen en bij het klinken van de derde en tevens laatste bel glipte de laatste leerlingen, die nog op de gang stonden te kletsen, binnen. Meneer van Stein, die ondertussen zijn krant had opgeborgen, deed de deur dicht en ging voor de klas staan. ‘Welkom allemaal in weer een nieuw schooljaar. Zoals jullie misschien is opgevallen zit meneer Berkelaar dit jaar niet alleen.’ Er werd zacht gelachen in de klas voor meneer van Stein verder praatte. ‘We hebben namelijk een nieuwe leerling, zou je zo vriendelijk willen zijn jezelf even voor te stellen?’ Daniël schoof zijn stoel een stukje naar achter en draaide zich richting de klas, hij stelde zich kort voor en vertelde dat hij was verhuisd. Meneer van Stein bedankte hem vriendelijk en vroeg of ze nog vragen hadden en dat ze hem als gelijke moesten behandelen. Niemand leek zo snel een vraag te kunnen bedenken en dus begon meneer van Stein met het eerste hoofdstuk.
Hoewel Bryan zich al had voorbereid op het hoofdstuk had moeite zich te concentreren nu er een vreemd lichaam zo dichtbij hem zat. Hij moest de vragen meerdere keren lezen nu hij om de zoveel tijd een onverwachte beweging werd gemaakt aan zijn linker kant, als dit gebeurde spande de spieren in zijn lichaam zich lichtelijk aan en stond hij volledig op scherp. Plotseling voelde hij hoe een hand zijn bovenarm aan tikte en hoorde hij hoe een fluisterde stem hem vragen of hij misschien hulp nodig had. Geschokt keek Bryan op en werden zijn ogen in de diep bruine kijkers van Daniël gehaakt. Bryan wilde zijn mond openen om te reageren, maar het geluid van zijn stem leek zijn lippen niet te bereiken. Als alternatief schudde hij zijn hoofd en terwijl hij dit deed zag hij in zijn ooghoek dat het schrift van Daniel nog volledig leeg was. Hoe wilde hij mij gaan helpen als hij zelf nog niets gemaakt had? Wat heeft hij de afgelopen tijd gedaan? Snapte hij zelf de opdrachten niet en hoopte hij dat ik hem kon helpen? Hoe klein de vragen ook waren die door Byran’s hoofd gingen, toch wilde hij perse het antwoord weten en het frustreerde hem dat hij waarschijnlijk geen antwoord op de vragen zou krijgen.