#043

Samen met Hermelien zit ik in de slaapzaal, vanavond is het bal en nu zijn we druk bezig met ons klaar te maken. Ik ga nog een keer met de blush kwast over mijn wangen om ze kleur te geven. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik strijk met mijn handen de jurk recht en ik heb mijn haren gekruld. Ik ben nog nooit naar een bal gegaan, laat staan gedanst waar meerdere mensen bij zijn. Ik merk dat de zenuwen in mijn buik steeds sterker worden. Hermelien daar in tegen heeft er helemaal zin in. Ze heeft mij alles verteld over vorig jaar toverschool toernooi bal. Hoe ze heel de avond gedanst had en de avond van haar leven heeft gehad met Viktor. Ik kijk naar Hermelien die haar hakken aan doet, ze ziet er zo mooi uit vanavond. Niet alleen vanavond eigenlijk altijd, ze is echt perfect. Ze is slim en knap, als ik naast haar loop voel ik mezelf altijd onzeker. ‘Hermelien, je ziet er perfect uit.’ Zeg ik terwijl ik haar trots aankijk. ‘Jij ook! Ron moet dankbaar zijn met zo een leuke vriendin als jij.’
Ik loop richting Hermelien en ga tegen over haar staan. ‘Weet je. Dit jaar is zo raar voor mij. Ik heb dingen van mezelf gezien die ik tot 1 jaar geleden niet eens kon dromen. Ik heb familie gekregen, vrienden en een huis. Bedankt Hermelien dat jij deel uit wil maken van mijn verhaal. Je bent geweldig.’ Ik omhels haar. ‘Nu ga je mij laten huilen, dat is niet goed’ ze slaat haar armen stevig om mij heen ‘ik ben blij dat ik je heb mogen leren kennen.’ Langzaam laat ik haar los. ‘Nu moeten we echt gaan’ ik pak haar hand vast en trek haar mee ‘anders zijn we straks nog te laat voor de openingsdans.’
We lopen de leerlingenkamer uit richting de grote zaal, we komen verschillende mensen tegen uit onze klas. Iedereen ziet er mooi en gelukkig uit. Aan de andere kant van de gang zie ik Draco richting de grote zaal lopen. Ik bestudeer hem, naast hem loopt Patty Prak waarschijnlijk zijn date. Draco is niet net zo als alle andere studenten vrolijk, in zijn gezicht is geen emotie te zien. Ik zie hem de grote zaal in verdwijnen. ‘Wow wat zie je er geweldig uit!’ Ik zie Ron voor mijn ogen opdoemen. Hij pakt mijn handen vast en bestudeerd mij nog eens goed. ‘Nou, niet doen!’ verlegen draai ik mijn hoofd weg. Ik voel zijn sterken armen om mij heen. ‘Je bent prachtig.’ Fluistert hij in mijn oor. ‘Ik moet iets toegeven dat jij er heel sexy uitziet in een pak.’ Fluister in terug en geef hem een kus op zijn kaak. ‘Kom, de openingsdans begint zo!’ Zonder zijn reactie af te wachten trek ik hem mee de grote zaal in. Het is mooi versierd met kaarsen, bloemen en slingers. De P.U.I.S.T. studenten beginnen met de openingsdans en ik kijk vol vreugde naar hoe iedereen het dansje mooi heeft ingestudeerd. Als de openingsdans voorbij is komt er gelijk een andere muziek genre op te staan. Er gaat een bandje spelen en iedereen begint te dansen. Ron pakt mijn handen vast en draait mij in het rond. Terwijl Harry en Hermelien naast ons ook de grootste lol beleven.
Na een aantal uur gedanst te hebben besluiten Ron en ik om even naar buiten te gaan om op adem te komen. Ik heb nog geopperd of Hermelien en Harry mee wilden maar die leken zeer geamuseerd te zijn met het feit dat alleen Ron en ik even weg gingen. Het is kalm buiten, het is wind stil, niet zo koud en hemel is open zodat je alle sterren kunt zien. Ron zet zich neer op een bank en ik ga naast hem zitten.
‘Ik wist niet dat dansen zo leuk was.’ Zegt hij met een lach op zijn gezicht. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. ‘Jij bent gewoon leuk en straks ben ik een hele zomer vakantie verwijderd van jou.’ Zeg ik op een zielig toontje. Hij legt zijn arm om mij heen en zijn hoofd leunt tegen mijn hoofd aan. ‘Het is zo voorbij. En we schrijven elkaar toch?’ ‘Elke week?’ ‘Elke week!’ bevestigd hij mijn vraag.