#041

In plaats van naar de Grote Zaal te gaan voor het avond eten ben ik onderweg naar buiten, Harry had met een grote grijns een briefje in mijn handen gedrukt. Met daarop geschreven in een slordig handschrift:

Wil je naar het kleine meertje komen bij de grote eik?
Veel liefs

Ik zet een stap buiten, het wordt al een beetje schemerig. Ik heb al een klein vermoede van wie het briefje is. Hoe dichter ik bij de grote eik kom hoe zenuwachtiger ik word. Ik zie een jongen achter de eik vandaan komen en mijn zenuwen ebben gelijk weg. Natuurlijk was het Ron, een van de beste dingen die mij dit schooljaar is overkomen. Ik ren op hem af en geef hem een knuffel.
‘Waarom zo geheim?’ grinnik ik ‘En tijdens etenstijd. Dat is echt niks voor jou.’
‘Toen Hermelien over dat bal begon en Harry over die date. Dacht ik natuurlijk wil ik jou vragen, alleen niet zo simpel als Harry dat deed. Dus ik ben naar de keuken gegaan, heb de huiselven heel lief aangekeken en hebben ze me dit meegegeven.’ Hij wijst naar een picknick kleed dat op de grond licht waarop verschillende hapjes stonden, ook had hij een aantal vlammetjes gemaakt.
‘De vlammetjes zijn alleen een beetje mislukt, jij kan altijd van die mooie perfecte vlammetjes maken.’ ‘Het is perfect Ron, echt perfect.’ Ik geef hem een kus op zijn mond.
Inmiddels is het meeste eten al op wat mij natuurlijk niet verbaasde.
‘Maar nu heb je het nog steeds niet gevraagd?’ zeg ik met een grijns op mijn mond.
‘Wat bedoel je?’ ‘Dat weet je wel.’ Ik stoot hem lichtjes aan. ‘Oh’ Alsof er een lampje gaat branden in zijn hoofd. ‘Wil jij, het allermooiste meisje van Zweinstein, met mij naar het bal?’ Ik grinnik. ‘Natuurlijk allerliefste jongen van Zweinstein.’ Ik geef hem een knuffel en druk een kus op zijn mond.

Het is al donker en we lopen terug naar de leerlingen kamer, het is al na bedtijd dus we moeten goed uitkijken of we niet gesnapt worden door Vilder of mevrouw Norks. Als we het portret gat openen en naar binnen lopen, kunnen we weer rustig adem halen.
‘Ik ga slapen. Bedankt voor vanavond, je bent echt het liefste vriendje ooit.’ Ron loopt een beetje rood aan van mijn compliment en ik geef hem een knuffel. Hij pakt mijn hand vast en voor mijn slaapzaal staan we even stil, hij geeft een kus op mijn mond en wenst mij een goede nacht. Ik open zo stil als het kan de deur. Iedereen ligt waarschijnlijk al te slapen en ik wil niemand wakker maken. Als ik de slaapzaal binnen kijk zie ik iedereen nog druk bezig, alle meiden hebben bladen vast en zijn bezig naar haar klemmen en make-up aan het kijken. Ik kijk naar Hermelien haar bed die naast de mijne staat. Tot mijn grote verbazing is zelfs Hermelien niet in haar nachtjapon, Ginny zit bij haar op bed en ze bekijken een tijdschrift met verschillende jurken.
‘Wat is dit?’ vraag ik verbaasd.
‘Ah Rosa eindelijk daar ben je! Ginny helpt me naar het kiezen van een goede kleur van een jurk.’
‘Heeft Ron je nu gevraagd voor het bal? Ik mag het hopen van wel anders maak ik hem af.’ Zegt Ginny die net als altijd volle vertrouwen had in haar grote broer. Ik knik en kom naast Hermelien zitten om te bekijken welke jurken er allemaal in haar boekje staan.
‘Iedereen is er mee bezig. Niemand had verwacht dat het nog door zou gaan. Eerst Omber die het afgeschaft had en nu gaat het toch door.’ Zegt Hermelien vrolijk. Ik glimlach naar haar en begin te bladeren in een van Ginny haar tijdschriften.