The seven doors 15

"Dan ga je terug naar je eigen wereld en zullen de deuren naar deze wereld voor altijd verzegeld zijn." antwoordde Dara. "maar maak je daar geen zorgen over. Jou overkomt niks hoor. Jij bent voorbestemt." "Oh? zijn we daar ineens zeker van?" vroeg Rodza. Voordat Dara iets kon zeggen riep Arthur: "En waar dacht jij heen te gaan?". Skipper had geprobeerd om stiekem weg te sluipen, maar Arthur belette dat. "Een leger verenigen?" snoof Rodza, "belachelijk! Een lafaard en een jongen die elkaar nog eens de kop in slaan." "Rodza hou op!" Dara bestrafte hem met een boze blik. "Jij zou juist de meeste hoop moeten hebben dat dit lukt." Rodza keek beschaamt opzij. "Kunt u mij vertellen wat er aan de hand is, vrouwe? Als u hulp nodig heeft wil ik die graag geven", zei Arthur. Skipper trok zijn neus op. Sara bloosde. Zo deftig had nog nooit iemand tegen haar gesproken.