Beginreis

Altijd droomde ik ervan om in mijn eentje op pad te gaan. Je weet wel, een wereldreis. Heengaan waar je wilde. Even serieus, waar haalde je het geld vandaan en ik had school en ouders. Fantaseren was toch altijd leuk?
Ik zat de laatste tijd niet lekker in mijn vel en wilde me even ontspannen en echt goed voelen. Ik besloot wat niemand anders durfde te doen: ik ging op wereldreis. Ik verkocht al mijn spullen en vertelde zogenaamd tegen mijn ouders dat ik spaarde voor een keyboard of zoiets, maar het maakte hun ook niet uit. Het waren mijn spullen. Ik had ongeveer 2000 euro op mijn pas staan. Ik werkte altijd hard, ook al had ik het geld niet nodig. Werk vond ik leuk en het paste bij mij. Geloof het of niet, met al mijn spullen die ik verkocht had op Marktplaats had ik al gauw 1000 euro erbij. Kon mijn reis beginnen of moest ik nog meer geld verzamelen?
Op een dag kwam ik van school en wist ik dat ik echt even weg moest. Ik schreef een brief voor mijn ouders dat ik even weg moest van iedereen en dat ik natuurlijk terugkwam, maar ik wist niet wanneer. Ik stond goed voor school, dus daar hoefden ze zich niet zorgen om te maken. Het maakte mijzelf ook niet meer uit. Mijn ouders waren makkelijk, maar ik wist dat ze dit natuurlijk nooit accepteerden. Heel misschien zou ik in de vakantie een paar dagen naar Frankrijk in mijn eentje mogen, maar langer of verder ook echt niet. Ik wilde naar verre landen, zodat niemand me vond en ik wilde leuke dingen doen en mensen ontmoeten.

‘Ik wil morgen vertrekken Sara,’ zei ik zelfverzekerd zoals ik nog nooit tegen Sara praatte.
‘Oké, maar ik kom met je mee.’
Toen ik ons drinken pakte, zei ik: ‘Saar, dat waardeer ik, maar als je hier wilt blijven mag het.'
‘Ik wil jouw avonturen niet missen,’ zei ze. ‘Ik vind het echt gezellig.'

Ik kende Sara sinds ik vertrok uit Nederland van mijn leven. Ik leerde haar kennen in een strandclub in Pula. Dat ligt in Kroatië. We praatten heel de avond en de volgende dag nam ze me mee naar van alles wat je niet in Nederland had. Ik mocht bij haar slapen, want een hotel was best duur. Na drie weken was mijn mobiel helemaal vol van appjes van mijn ouders en wat vriendinnen. Ik wist niet of ze de politie hadden ingelicht, maar dat kon me niet veel schelen. Vanochtend had ik in mijn mobiel een nieuwe kaart gedaan, omdat ik niet aan mijn oude leven wilde denken. Ze konden me dan niet opsporen en bellen. Eindelijk voelde ik hoop dat ik gelukkig zou worden. Dat ik kon ontspannen.
Sara en ik hadden lol en ze begreep me. Ze was meer zelfverzekerd dan ik was, dus soms leerde ze me om meer in mezelf te geloven.

Het was druk op het vliegveld en het was niet eens vakantie. In de vakantie waren de vluchten duur, dus ik dacht: dan kan ik maar beter een week eerder gaan, want dan kostte het echt weinig. Sara en ik gingen naar Madrid in Spanje. Ik vond het tof van haar dat ze zomaar haar ouders en vrienden een tijdje verliet voor mij. Zo iemand had ik nog nooit gekend. Ik had thuis wel leuke vriendinnen, maar ik was er niet close mee en ik dacht dat ze me zouden laten stikken, als ik ze nodig had.
‘Aria, mag ik je oortjes lenen?’ vroeg Sara terwijl we in het vliegtuig zaten.
‘Ja tuurlijk,’ zei ik opgewonden. Ik had erg zin om naar Madrid te gaan. Kroatië was ook top, maar Madrid is ook wel heel stoer. We zouden een tijdje in Madrid blijven en daar zouden ik en Saar een baantje vinden. Dit plan zou lukken, ik wist het zeker.
‘Nog een paar minuten en we zijn in Madrid,’ zei Saar.
‘Ja ik weet het, ik heb er echt zin in en ik hoop ook dat ze mijn email ontvangen hebben en me aannemen.’
‘Ik weet het bijna wel zeker dat ze je aannemen. Je mail was erg overtuigend hoor.’
‘Dankjewel Saar, je bent echt lief voor mij geweest in de weken dat ik je ken.’
Ze kreeg een smile op haar gezicht en zei: ‘Jaaaa, natuurlijk Aria, nu voor altijd’.
We landden op het vliegveld van Madrid en ik voelde kriebels in mijn buik. Eindelijk had ik een doel waar ik voor kon gaan. Het gaf vertrouwen.
De eerste dagen waren snel voorbij gegaan. Ik had de baan gekregen! Het was geen grote klus, maar het was wat. Ik werkte bij de receptie van een hotel en soms mocht ik helpen bij evenementen.
We sliepen in een appartementje dat niet heel duur was, maar toch knus en modern.
En ik had echt wel bedacht dat ik school moest volgen en moest studeren, maar dat bekeek ik later wel. Ik zat in mijn laatste jaar van vwo, dus als ik thuis kwam zou ik het afmaken. Ik wist niet wanneer ik thuis kwam. Misschien wel pas over een jaar. Het gevoel van vrijheid deed me goed. Ik voelde dat ik opknapte.
Saar werkte bij een koffieshop en had volgens mij veel lol.
‘Saar, ik ga een verhaal schrijven over alles wat ik meemaak en hopelijk wordt het wat!’
‘Ja leuk idee, maar doe je het om het geld of voor de lol, want je moet je geen zorgen maken om geld.’
‘Ik weet het,’ zei ik terwijl ik naar de keuken liep om wat drinken voor ons te pakken. ‘Ik wil het later kunnen teruglezen en misschien vinden mensen het leuk om te lezen.’
Saar zei vol enthousiasme: ‘Het is een origineel iets en je hebt het meegemaakt, dus dat is al een stuk leuker om het dan te lezen vind ik dan zelf altijd.’
‘Ja toch?’
Vaak gingen we ’s avonds nog naar de stad. De kroegen waren daar leuk met leuke mensen, maar ik moest niet vergeten dat ik hier niet alleen maar op vakantie was, maar ook om mezelf te leren kennen en natuurlijk ook wel te ontspannen.
‘Aria, ik verveel me hier in Madrid. We doen altijd dezelfde dingen en ik vind het ook wel leuk om op avontuur te gaan, maar na drie maanden begint het me te vervelen.’
Verbaasd zei ik: ‘Ik heb het hier eigenlijk wel naar mijn zin en ja sorry, Saar, maar ik blijf en over een paar maanden kunnen we wel weer ergens anders heen.’