Hoofdstuk 1.2 De nieuwe leerling

Bryan gooide zijn schoudertas in het gebruikelijke hoekje, hing zijn jas netjes op en liep door naar de woonkamer. Zijn moeder zat (zoals gewoonlijk) op hem te wachten met een kopje thee. Hij ging op de bank zitten, sloeg zijn benen over elkaar en sloot zijn handen dankbaar om het warme glas. Zijn moeder glimlachte naar hem ‘Je eerste schooldag zit er alweer op jongen.’ ze haar eigen glas pakte en blies zachtjes naar de warme vloeistof. ‘Was het fijn om al je vrienden weer te zien?’ Bryan voelde hoe de steek in zijn borst hard aankwam. Even sloot hij zijn ogen en vervolgens keek hij op naar zijn moeder. ‘Het was fijn om Lynn weer te zien.’ Ondanks dat zijn moeder Lynn erg graag mocht was dit gevoel niet wederzijds. Lynn was al zeker 2 jaar niet meer over de vloer gekomen, ze had aangegeven zich niet op haar gemak voelde met zijn moeder in de buurt. ‘Dat zal wel ja, ze is 3 weken in Frankrijk geweest met haar vader.’ een tweede steek schoot door zijn borst. Hoe wist zijn moeder dat? Hij had zichzelf de hele vakantie afgevraagd waar ze was, hij had haar niet gesproken of gezien. Snel nam hij een slok van zijn thee, in de hoop dat zijn moeder zijn teleurstelling niet zou kunnen opmerken. ‘Vanaf morgen krijgen we een nieuwe leerling in de klas, hij is in de zomer verhuisd.’ Schoot Bryan zich te binnen die het gesprek probeerde te verdraaien naar iets leuks. Zijn moeeder glimlachte en vroeg of hij zijn eerste schooldag nog kon herinneren. Natuurlijk kon hij dat..
Het was het begin van een schooljaar toen Bryan zijn eerste stappen in het schoolgebouw zetten. Hij had de plattegrond van de school thuis al uit zijn hoofd geleerd, maar toch pakte hij hem er nog even bij, voor de zekerheid. Al snel werd het uit zijn handen gerukt en lag het op de grond, toen hij voorover gebogen stond om het te pakken voelde hij een harde ruk aan zijn rugtas. Waardoor hij uit ba-lans raakte en met een harde klap op de grond terecht kwam. Hij was altijd al mager geweest en had amper vet om de klap op te vangen. Hij voelde een pijn in zijn heup, maar hij had het gevoel dat hij niet langer op de grond kon blijven liggen, dus stond hij op. De jongens waren al weg en andere leer-lingen waren in een kring om hem heen gaan staan. Niet dreigend bedoeld, alleen maar om te kijken wat er gebeurde. Ze lieten hem er dan ook langs toen hij omhoog krabbelde en doorliep naar het lokaal. Daar aangekomen begonnen een paar meisjes te giechelen en wezen hem na. Voor in de klas was een tafel vrij bij het raam, daar ging hij zitten. Hij pakte zijn boeken en legde ze vast klaar op de rand van de tafel. De pijn in zijn heup was op de achtergrond irritant aanwezig, maar dat wist hij te negeren. Het waren de stemmen achter hem die hem nerveus maakte.
De laatste bel ging en de docent stond op om de deur dicht te doen. Net voordat hij de deurklink vastpakte kwamen er nog twee jongens binnen, de jongens van de gang.’ Jullie zijn te laat.’ Klonk een norse donkere stem. ‘Het spijt me meneer, maar die jongen daar had onze plattegrond gejat en we konden het lokaal niet vinden.’ Wijzend naar Bryan stond een van de jongens in de deuropening, de andere stond er grijzend achter. Bryan herkende de voorste, die hij in een ogenblik gezien had kunnen zien, net op de gang. Ze mochten naar binnen en gingen vlak achter Bryan zitten.
De les ging enkel en alleen over hoe dit schooljaar zou gaan verlopen en ze kregen hun rooster. Toen de bel ging werd Bryan gevraagd nog heel even te blijven. ‘Stelen, wordt niet getolereerd hier op school.’ Had de docent gezegd, nadat alle andere leerlingen het lokaal verlaten hadden. Bryan schudde alleen zijn hoofd, omdat hij wist dat het geen zin had om er tegen te gaan. Even keek meneer van Sijfers, zoals hij zich ondertussen voorgesteld had, hem doordringend aan en daarna zei hij dat hij mocht gaan. Bryan pakte snel zijn spullen en liep de klas uit. Daar stonden Leroy en Victor, zo hadden ze zich tijdens het voorstel rondje voorgesteld, op hem te wachten. Bryan liep de andere kant op en zodra hij langs de meisjes wc liep ging de bel en voelde hij een harde duw in zijn zij. Even was hij gedesoriënteerd, maar op het moment dat de deur met een klap werd dicht gegooid merkte hij dat hij in de wc stond. Geluid van voeten klonk in de gangen en met een rood hoofd glipte hij de wc uit en liep hij zo snel mogelijk naar buiten. Hij werd gevolgd door een aantal opmerkingen, die hij negeerde.
Ja, die dag, die ondertussen drie jaar geleden was, herinnerde hij nog en dat zou hij waarschijnlijk voorlopig nog wel even doen. Het was zeker niet de ergste dag van zijn leven, maar toch werd hij er liever niet aan herinnerd. Snel dronk hij de laatste slokken van zijn thee op, waardoor hij zijn keel voelde branden. Hij stond op en kondigde aan dat hij aan zijn huiswerk ging beginnen. Hij glipte de kamer uit en volgde zijn weg naar boven.