O25

Blaise is er niet. Natuurlijk is hij er niet. Ik wacht nog vijf minuten buiten het lokaal en slenter dan richting de kerkers om mijn kleding en Firebolt te halen. Toen ik deze ochtend niet op mijn allervrolijkst gedag terug had gezegd was hij nog kwader uit zijn ogen gaan kijken en had me de rest van de dag genegeerd.

Hoewel ik gek ben op de jongen is dit een kant van hem waar ik een grondige hekel aan heb. Dingen die hem buiten zinnen van woede moeten maken wimpelt hij vaak te makkelijk weg terwijl onbeduidende dingen, zoals gisteravond, hem soms doen overreageren. Het maakt hem onvoorspelbaar en dat is iets waar ik niet goed mee om kan gaan. De stemmingswisselingen van Draco zijn bijna nog makkelijker te doorgronden dan wat er om gaat in Blaise zijn hoofd.

In mijn eentje begeef ik me naar het stadion en kleed me vlot om in de verlaten meidenkleedkamer. Als laatste voeg ik me bij de rest op het veld. Alleen Terence en Draco staan nog met hun voeten op vaste bodem, de rest heeft het luchtruim al verkozen. Zodra de ogen van mijn aanvoerder me opmerken komt er een diepe frons op zijn gezicht te liggen.

“Ik zou toch in overweging nemen een ander bed aan te schaffen want blijkbaar biedt deze je niet genoeg comfort voor een goede nachtrust.” Merkt hij al spottend op voordat ik ze goed en wel heb bereikt. “Je ziet er niet uit.” Terence geeft hem een klap tegen zijn schouder en kijkt verontschuldigend in mijn richting. “Wat Draco bedoelt is dat je normaal zo prachtige verschijning in schoonheid word verminderd door de kringen onder je ogen.” Zegt hij met toevoeging van een ondeugende knipoog. Ik lach schamper en zwaai een been over mijn bezem. “Ik betwijfel of dat is wat hij bedoelde.” En dan zet ik me af, Draco zijn ongetwijfeld bijtende antwoord niet afwachtend.

De training verloopt dramatisch. De drie ballen die Blaise me met duidelijke tegenzin gunt laat ik vallen en degene die ik wel vang van Adrian worden al onschadelijk gesteld voordat ik ze ook maar in de richting van de doelpalen heb kunnen krijgen. Ze worden onderschept door Vincent of Gregory, de Beaters wel te verstellen. Met een loden gevoel in mijn maag land ik na anderhalf uur op twee meter afstand van een woedend kijkende Draco. Zodra het hele team er staat brand hij los.

“Ik heb in mijn leven heel wat waardeloze trainingen bijgewoond en gecoacht, dus dat deze training daar met kop en schouders bovenuit steekt mag heel wat zeggen!” Snauwt hij ons toe terwijl hij de kist afsluit en zich weer opricht. Zijn blik vind eerst die van Blaise, naast me, en dan die van mij. “Jullie twee blijven hier! De rest binnen een minuut van het veld en tot donderdag.” Vervolgt hij.

Er valt een drukkende stilte over de groep terwijl iedereen zich uit de voeten maakt. Gefrustreerd blijf ik staan en staar naar Draco zijn voeten in een poging me voor te bereiden op de donderpreek die gaat komen. Normaal zou ik hem brutaal aankijken en hem uitdagen nog kwader te worden. Normaal ben ik het namelijk ook niet altijd met hem eens. Deze keer weet ik echter dat ik de schuldige ben en ik kijk er niet naar uit dat hardop bevestigd te krijgen door Draco.

Zodra de kleedkamer deur dicht valt achter onze teamgenoten doet Draco een stap in onze richting en zijn vinger wijst priemend van Blaise naar mij. “Jullie weten hoe dolgelukkig het me maakt wanneer jullie elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Verblijd me alsjeblieft met meer van dat soort momenten en fleur mijn dagen ermee op. Zorg er vervolgens voor dat jullie die gevoelens achterlaten in de kleedkamer zodra jullie op een bezem stappen!” Grauwt hij ons toe. “Deze training had nog middelmatig genoemd kunnen worden als twee van mijn beste spelers hun relatieproblemen niet uit probeerden te vechten op het veld! Als ik nog een keer merk dat jullie niet naar elkaar doorspelen dankzij een voorval buiten het veld bonjour ik een van jullie zonder pardon uit het team.” Sluit hij zijn tirade af.

Zodra hij zwijgt neem ik een teug lucht tot me als aanloop naar mijn geheel onterechte en waarschijnlijk kinderachtige tegenwoord. Naast me maakt Blaise een soortgelijk geluid maar voordat een van ons ook daadwerkelijk iets kan zeggen is Draco ons weer voor. “De rede interesseert me niet! Jullie zijn gewaarschuwd! Nu van mijn veld af!” Blaft hij met een venijn waardoor wij beide onze woorden inslikken. Voor deze keer moet ik me dan maar gewonnen geven. Blaise denkt er anders over, werpt ons beide een dodelijke blik en stormt dan als eerste het veld af.