#034

De volgende dagen zijn druk bezet. De volgende ochtend kwam de ochtendprofeet met daarop het nieuws dat er een aanslag op Azkaban is gepleegd en daardoor verschillende dooddoeners zijn ontsnapt. Door de minister, die nog steeds niet toe wou geven dat Voldemort terug was gekomen, kreeg Sirius Zwarts de schuld. Simon Filister, die Harry in het begin van het schooljaar vermeden had omdat hij niks van Harry zijn verhalen geloofden, was bijgedraaid en vertrouwde nu wel op zijn verhalen. Na de eerste normale lesdagen en het eerste huiswerk wat zich weer kwam melden. Is de eerste les van de Strijders van Perkamentus ook al geweest, aan het einde van de les toen iedereen naar de leerlingenkamers was vertrokken. Hebben Harry, Hermelien en Ron mij geholpen met het oefenen met de windvlaaien uit mijn handen. Het was nog niet goed maar het ging al makkelijker. Het was mij bijna gelukt om Hermelien haar toverstaf uit haar hand te stoten met een windvlaag. Nu zit ik in de leerlingen kamer op de bank voor het warme haardvuur. Ik zit schuin met mijn knieën opgetrokken op de bank, mijn rug steunend tegen Ron zijn zij. Met mijn handen houd ik mijn boek van Geschiedenis van de Toverkunst vast. Ik leun met mijn hoofd tegen Ron zijn arm die hij om mij heen heeft gelegd en zijn hand rust op mijn knie. Ik voel mij veilig, ik besef me allemaal wat er in dit halve jaar al gebeurd is. Ik heb te horen gekregen dat ik kan toveren en nu ook nog dat ik specialer ben dan andere kinderen in mijn klas. Ik heb vrienden gekregen die ik nog nooit heb gehad. De jongen die ik leuk vind, vind mij ook leuk en ik heb verkering. Ik heb een tweede huis gekregen, of misschien wel mijn eerste huis Zweinstein. Ik hoor hoe Ron zijn keel schraapt.
‘Roosje, je weet toch dat ik je heel erg lief vindt.’ Ik draai mijn hoofd op. ‘Wat heb je uitgespookt Ron?’ ‘Niks, niks alleen kijk ik lees dit nu zo door.’ Hij wijst naar zijn boek van de Geschiedenis van de Toverkunst. ‘En ik kan maar aan een ding denken en dat is niet geschiedenis. En omdat Harry zei dat jij het zo interessant kan uitleggen en degene waaraan ik steeds denk jij bent.’ Hij probeert een charmante glimlach te creëren op zijn gezicht en zo lief mogelijk te kijken. ‘Of dat ik het voorlees en uit kan leggen?’ ‘Ja jij weet zo veel, kan van die mooie verhalen vertellen.’ ‘Ja zo is het wel genoeg geslijmd waar ben je gebleven?’ hij geeft mij een kus op mijn wang. ‘Ik heb toch ook het liefste vriendinnetje die ik me maar kan wensen.’ Ron geeft aan waar hij is gebleven en ik begin met voorlezen. Ik probeer het zo spannend mogelijk te maken als ik kan, en soms Ron ook mee te laten denken wie wat gedaan zou kunnen hebben. Voor we het weten is de hele leerlingen kamer al verlaten. Ik hoor en deur open gaan. Ik kijk om, wie zou er zo laat nog binnen komen. Ik zie Harry zijn vertrouwde gezicht de leerlingen kamer instappen, dat is waar ook hij had speciale les van professor Sneep gehad om te zorgen dat Voldemort niet meer in zijn gedachte kon binnendringen.
‘Wat doen jullie hier nog?’ Harry ziet er vermoeid uit en hij is volkomen bezweet.
‘We waren nog bezig met Geschiedenis van de Toverkunst te leren.’ Zeg ik zachtjes, ik kijk snel op de klok en zie dat het al 10 uur is en we morgen weer vroeg op moesten. Ik sla mijn boek dicht. ‘Ik ga maar eens slapen.’ Ik geef Ron een kus op zijn mond en loop richting de slaapzalen, voordat ik de trap op loop draai ik mezelf om en wens ik ze welterusten. ‘Slaap lekker jongens.’