#033

Ik loop richting het kantoor van Perkamentus. Hij had mij na mijn laatste les , bezweringen, gevraagd of ik even langs kon komen. Ik klop aan en de deur opent automatisch.
‘Mevrouw Potter, wat fijn dat je gekomen bent.’ Ik loop naar binnen en zie hoe professor Perkamentus achter zijn bureau zit. Hij verwijst met zijn hand naar een stoel die voor zijn bureau staat. Ik neem plaatst op de stoel. Ik heb al een klein voorgevoel waarom ik hier moest komen, ik heb er ook wel vaak over nagedacht de kerstvakantie. ‘Ik denk dat je al wel weet waarom ik je hebt gevraagd langs te komen bij mij.’ Begint Perkamentus zijn verhaal. ‘Ik heb je misschien verrast over het feit dat je met jouw handen verschillende dingen kunt doen, die andere tovenaars of heksen niet kunnen. Het was een zaak van urgentie daarom dat het zo snel ging. Ik twijfelde al een tijdje over jouw bijzondere gave alleen, wist ik niet zeker hoe ik het moest brengen. Jouw ouders hebben je veel kracht gegeven nadat ze je te vondeling hebben gelegd. Hoe zich dat precies geuit heeft in jouw krachten nu, is je misschien al een beetje duidelijk geworden. Je bent een snelle en goede leerling, je kunt krachtige spreuken oproepen. Krachtiger dan de andere van je leeftijd. En wat dus voor de vakantie gebleken is kunt je mensen genezen met jouw handen. Ik heb gehoord dat alles goed is afgelopen met meneer Wemel, daar ben ik blij om. Ik wil je vragen om nog wat andere dingen te proberen met uw handen. Kunt u proberen iets te verplaatsen met uw handen?’ Ik hoor de woorden van Perkamentus is mijn hoofd rond dwarrelen, het duurt mij ook een aantal seconde totdat ik Perkamentus zijn bevel opdraag. Ik kijk naar de veer op de bureau van professor Perkamentus en steek mijn hand uit, ik concentreer mij maar er gebeurd niks. Opeens voel ik een tinteling in mijn handen en de veer waait een stukje weg.
‘Merkwaardig, probeer eens met dit boek.’ Hij wijst met een boek dat op de rand van zijn bureau ligt. Ik strek mijn arm weer uit en probeer hetzelfde te doen als ik toen net deed. Ik voel de tinteling weer in mijn hand en er gaat een windvlaag over het bureau en het boek valt op de grond.
‘Merkwaardig’ Hoor ik Perkamentus weer zeggen. ‘Nou je kunt dus niet echt verplaatsen met jouw handen maar meer een windvlaag creëren. Probeer dit zo veel mogelijk te oefenen Rosa.’ Hij geeft mij een knipoog, zou hij weten van de Strijders van Perkamentus. Ik besluit maar niks te zeggen, want hoe minder mensen ervan weten hoe beter het is. ‘Als je geen vragen meer heeft, zou ik je niet langer meer op houden. Het is namelijk al bijna etenstijd en meneer Wemel zal wel op je wachten.’ Ik knik. ‘Bedankt professor. Ik zal zo goed mogelijk deze gave proberen te oefenen.’ Ik sta op en loop het kantoor uit richting de Grote Zaal.
Als ik de Grote Zaal binnen kom lopen zie ik Ron, Harry en Hermelien al naar mij kijken. Ik had ze verteld over dat ik door Perkamentus was uitgenodigd en iedereen had al een vermoeden waarover dat ging. Ik zet me naast Ron en Harry neer, Hermelien zit tegen over mij en buigt over de tafel heen.
‘En?’ Vraagt ze gespannen. Ron en Harry komen ook met hun hoofden dichterbij.
‘Nou het schijnt dus dat ik met mijn handen mensen kan genezen en dat ik iets krachtiger ben dan andere leerlingen van mijn leeftijd. Dat komt doordat mijn ouders een deel van hun krachten aan mij hebben gegeven voordat ze me te vondeling legden.’ Ik kijk gespannen om mij heen. Ik vind opscheppen niet leuk en al zeker niet tegen mijn vrienden. ‘en ik kan windvlagen creëren met mijn handen.’
‘Wat?! Wind?’ Vraagt Harry geschrokken. Ik knik. ‘Hoe vet! Dat gaan we oefenen morgen. Dat is mijn nichtje, ze kan ook alles!’ Ik schrik een beetje van Harry zijn uitermate hevige enthousiaste en trotse reactie. Hermelien attendeert Harry er gelijk op dat hij het maar beter voor zichzelf kan houden. Hermelien en Ron reageerde ook enthousiast. Hermelien had wel eens wat gelezen over deze magie maar had nooit gedacht dat ze het ooit ook zou zien. Ineens verschijnt er allemaal eten voor mijn neus en beginnen we allemaal onbezorgd aan het avondmaal.