O15

Een douche heeft me nog nooit zo veel goed gedaan. Je hield het niet voor mogelijk maar het verbeterd mijn humeur nog meer. Het team is eigenlijk praktisch hetzelfde als het jaar ervoor, de enige nieuweling is Terence. Als we dit jaar de Cup weer winnen zou dat te gek zijn. Terug in de kamer zie ik dat Pansy al is vertrokken om te gaan eten. Ze was wel bij de training om ons aan te moedigen, zo zegt ze zelf, maar hoefde zich erna niet nog om te kleden en te douchen voor het avondmaal. Iedereen weet dat ze er uiteraard alleen was om Draco op zijn Firebolt te bewonderen.

Ik trek snel wat makkelijke kleren aan, doe mijn nog klamme haar in een hoge staart en verlaat onze kamer. Bij het betreden van de Common Room ben ik verbaasd stemmen te horen. Ik had verwacht dat iedereen in de Great Hall zou zijn. Met de intentie in een rechte lijn door te lopen naar de schuifmuur wandel ik de trap af. Wanneer ik een flard van het gesprek opvang bevries ik echter ter plekke. “.. een meisje. Onmogelijk dat ze beter kan vliegen als een van ons. Malfoy heeft haar waarschijnlijk alleen in het team gelaten omdat ze het met hem doet.”

Waarschijnlijk hadden de drie jongens in de hoek ook verwacht dat er niemand meer zou zijn en ze nemen niet de moeite hun stemmen te dempen. Al het bloed trekt uit mijn gezicht en ik voel mijn maag zich omdraaien. Wat een gemeen iets om te zeggen. Het kost me moeite om mijn gedachten op een rijtje te krijgen en een snerende opmerking te bedenken. Ondertussen hebben ze me nog steeds niet in de gaten. “Zou je denken? Ze heeft toch een relatie met Zabini?” Merkt een ander op. “Ja, en hebben Draco en Cortney geen hekel aan elkaar?” Voegt de derde er aan toe. “Dan nog? Waarschijnlijk zegt dat niets. Ik durf te wedden dat zij haar benen maar wat graag voor hem opent.” Met ieder gesproken woord voel ik me ellendiger. Van mijn eerdere vreugde blijft niet veel over. Is dat wat mensen denken? Dat ik mijn plek in het team af heb gekocht met seks. En dan nog wel met Draco, van alle mensen.

Achter me klinkt het dichtslaan van een deur en de jongens kijken geschrokken in mijn richting. “Cortney?” Hoor ik vragend achter me en ik kijk over mijn schouder naar de persoon die me roept. Draco verschijnt boven aan de trap en komt duidelijk ook net onder de douche vandaan. Zijn haar is nog vochtig en een tikkeltje verwart. Van alle mensen die nu nog achter hadden kunnen blijven in de Common Room moest het uitgerekend hij zijn. Achter me word gevloekt en de drie jongens snellen richting de schuifmuur. “Shit, denk je dat ze ons gehoord hebben?” Word er zacht gevraagd. De Common Room is door zijn ligging echter gehorig en ik vang alles op. “Doet er niet toe! Ik zei het toch! Kijk dan ze hebben allebei..” Dan sterven de stemmen weg terwijl ze in de kerkers verdwijnen.

Wat een laffe honden! Hoe kunnen ze zoiets denken. Wat gaat er toch om in het hoofd van een jongen wanneer een meisje ergens beter in is? “Cortney! Ik vraag je verdomme wat.” Hoor ik ondertussen achter me. Draco slentert de trap af en komt naast me staan. “Wat is er? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien.” Ik werp nog een blik op de plek waar de drie jongens net zijn verdwenen en besluit dan dat mijn eetlust is verdwenen. “Niks. Er is niks.” Dan draai ik me om en verdwijn in mijn kamer.