O14

Het is pas laat in de middag wanneer iedereen zich rond Draco verzameld op het midden van het veld. Hij sluit zojuist de kist met ballen af wanneer ik me achteraan de groep voeg. Mijn armspieren branden vertrouwd zoals ze altijd doen na een goede training of lange wedstrijd. Er zijn verbazingwekkend veel mensen op komen dagen en dus duurde de kwalificaties langer als normaal. Mijn maag knort, ik snak naar een douche en ben verkleumd tot op het bot. Niets daarvan is ondragelijker dan mijn nieuwsgierigheid naar het verlossende woord.

Blaise verschijnt naast me, gevolgd door Terence, Crabbe en Goyle. Er word niets gezegd, alleen maar verwachtingsvol naar Draco gekeken. Deze neemt zijn tijd, schikt de papieren in zijn hand, schraapt zijn keel een keer en kijkt dan op naar de verzamelde mensen. Ondanks dat hij het merendeel van de tijd heeft geobserveerd lijkt hij nog het meest uitgeput van ons allemaal. “Ik noem de positie op en de daarbij horende namen, word je genoemd zit je bij het team, word je niet genoemd ben je binnen vijf minuten van het veld en kun je jezelf als knap waardeloos betitelen.” Zegt hij nors en weer uiterst charmant. Ik hoor aan zijn stem dat hij er goed klaar mee is. “Zelf neem ik de rol van Seeker op me, ik ben er eerlijk in of iemand beter is ja of nee en dat was niet het geval.” Steekt hij van wal. Ik ben te nerveus om met mijn ogen te rollen en kijk de drie jongens die mopperend weg lopen even kort na.

“De Keeper voor dit jaar word Terence Higgs. Gevolgd door de Beaters, Vincent Crabbe en Gregory Goyle. Tot slot de Chasers.” Mijn hart slaat een paar slagen over en wanneer Draco zijn ogen die van mij vinden weet ik het plotseling zeker. Hij gunt me dit niet. Hij gaat me serieus niet kiezen. “Blaise Zabini, Adrian Pucey en, aangezien haar gestaar vandaag op de bal gericht was, Cortney Small.” Terwijl hij praat blijft hij me aankijken en het duurt ongeveer een seconde voordat het tot me doordringt wat hij zegt. Omdat hij me aan bleef kijken had ik verwacht dat hij mijn teleurstelling in zich op had willen nemen, maar hij heeft mijn naam gezegd. Ik zit weer bij het team. Er breekt een grijns door op mijn gezicht van oor tot oor en net op het moment dat Draco tevreden naar me knikt word ik van de grond getild en door de lucht gezwiept door Blaise. Als ik weer neer word gezet word ik gelijk in een omhelzing getrokken. “Gefeliciteerd Cort.” Hoor ik hem gemeend zeggen en ik knuffel hem even stevig terug. “Jij ook!”

Hij laat me weer los en ik wissel snel mijn felicitaties met de rest die het team hebben gehaald. Als laatste bereik ik Draco, die eigenlijk al aanstalten maakt het veld te verlaten. Hij merkt me op en houdt even halt met een onpeilbare blik in zijn ogen. “Thanks.” Weet ik uit te brengen, niet goed wetend wat zijn houding tegenover mij vandaag weer inhoudt. Ik verwacht een snerende opmerking of een waarschuwing. Hij knikt alleen naar me en loopt dan verder. Verbouwereerd kijk ik hem na.