02 - Classification

      Opeens schrok ik wakker door mijn alarm. Toen ik mijn tablet activeerde en op het scherm keek, zag ik dat ik veel te laat was voor school. Direct hees ik mezelf uit bed en rende ik naar mijn kleedcabine, waar ik snel een outfit samenstelde. Ik deed mijn pyjama uit en gooide het in de bak naast het hokje, waar het artificiële materiaal werd gesmolten, zodat mijn nieuwe outfit geprint kon worden. Het duurde gelukkig niet te lang voordat de 3D-printer mijn outfit uit het nieuw verkregen polyester geweven had, waarna ik me er snel in hees en naar de keuken rende. Daar propte ik me vol met brood, waarna ik mijn tablet pakte en richting mijn pod holde. Snel typte ik de coördinaten in, pissig dat mijn tablet net nu de locatie van mijn universiteit vergeten was. Normaal was dit niet zo!
      Gelukkig was ik net op tijd voor de tweede les in het gebouw, waarna ik naar het lokaal rende. Snel zocht ik mijn plekje, waarna ik bijna over Zack struikelde toen ik me richting mijn station haastte. Hij keek me een beetje stom aan toen ik onhandig op de stoel naast hem plofte en mijn tablet op het station ramde. Ik stond klaar om de toetsjes van vanochtend in te halen, maar om een of andere reden kreeg ik alleen maar te zien dat er een error was. Een beetje nukkig keek ik naar het rood blinkende scherm, maar toen zag ik opeens de felgekleurde stickers op de zijkant van de tablet. Dit was de tablet van mijn broertje... Oh god, hoe kwam ik aan de tablet van mijn broertje?!
      "Kutzooi," zei ik per ongeluk, waarna ik snel mijn hand op mijn mond legde, want Zack zat al veel te vrolijk naast me te gniffelen. Ik hoopte dat het niet zo duidelijk was dat ik de hele nacht nog in mezelf heb zitten praten. Hij moest zijn grijns ook onderdrukken, maar ik wist dat hij me uit zat te lachen omdat ik wat 'in het echt' had gezegd. Dus sloeg ik hem. Hard. Op zijn bovenbeen. In het echt. Hij verslikte zich even in zijn eigen lach, om vervolgens pijnlijk naar zijn been te grijpen. Direct had ik ook door wat ik had gedaan, waardoor ik snel keek of iemand ons had opgemerkt. Gelukkig zat iedereen nog op zijn of haar tablet te kijken, dus kon ik opgelucht zuchten en me weer focussen op mijn tabletprobleem. Ergens voelde het nog steeds fout om hiermee bezig te zijn.
      "Is er iets mis?", fluisterde Zack nadat hij zichzelf weer gekalmeerd had. Dit keer leek hij nog best echt bezorgd te zijn, dus knikte ik maar, "Ik heb per ongeluk de tablet van mijn broertje meegenomen."
      "Slimpie." Hij trok weer een stom gezicht, maar toen pakte hij zijn eigen tablet, waarna hij er iets in leek te steken. Na wat drukken en vegen, gaf hij hem aan mij, waardoor ik een beetje sceptisch opkeek. Toen ik echter de tablet aannam, zag ik mijn eigen achtergrond en hij had ook dezelfde apps erop staan. Hij gaf zelfs geen error toen ik hem op mijn docking station zette. Eigenaardig... Verbaasd keek ik naar Zack, maar hij wuifde alleen maar wat met zijn hand, "Ik ben al klaar, maak je toetsjes maar."
      "Nerd," grapte ik, waarop hij pufte, "Hé, jij wilt zo graag toetsen maken. Nerd."
      Ik kneep mijn ogen tot kleine spleetjes en mijn mond tot een lange spleet, waarna ik het bijdehandje zo aankeek, maar ik wist dat ik dit niet kon winnen. Zeker niet zonder het falen van mijn toetsen, en dat zou hem nog meer kansen om mij uit te lachen geven.
      Met tegenzin begon ik maar de stomme multiplechoicevragen in te vullen, maar tegen het einde van mijn laatste toets begon ik me toch af te vragen hoe Zack het voor elkaar had gekregen. Zover ik wist, had Moogle een vrij zeker systeem, althans, ik zou anders de naam van mijn bedrijf niet op een onveilig apparaat zetten.Toen ik stiekem naar de boosdoener gluurde, zag ik dat hij een spelletje op de tablet van mijn broertje aan het spelen was. Daar was niks mee aan de hand, dus hij had het vast specifiek bij de zijne gedaan, misschien was hij toch een vuile hacker.
      Nadat ik de laatste vraag had ingevuld, bleef ik doen alsof ik druk bezig was. Gelukkig had Zack me niet door, waardoor ik zijn tablet stiekem losmaakte van het station. Snel voelde ik aan de randjes, waarna ik een knopje voelde dat ik niet op mijn eigen tablet had. Eventjes drukte ik erop, waarna er een kaartje uit kwam en het scherm naar Zacks account veranderde. Heel sluw wierp ik mijn blik op het kleine chipje, waarna ik zag dat mijn naam erop stond. Snel verborg ik het tussen mijn handpalm en de tablet, om vervolgens een beetje op Zacks account te kloten. Als hij zogenaamd alles over mij in bezit had, mocht ik dit vast ook bij hem doen.
      Ik ging snel door zijn persoonlijke info heen, waar ik al snel leerde dat hij een INTJ was. Dat was mooi, dat was namelijk de asociale versie van een INTP, wat mijn persoonlijkheid was. Daarom zouden we al vrij goed matchen, dus misschien was dat de beslissende factor voor onze vriendschap. Voor de rest had hij een Amerikaanse afkomst, maar dat dacht ik al door zijn achternaam. Toen ik naar zijn interesses ging, werd alles opeens heel ambigu. Terwijl er bij mij duidelijke interesses stonden die allemaal bij elkaar hoorden, waren die van Zack breed. Dat niet alleen, overal stond een kans van 100% bij, wat betekende dat alle interesses even belangrijk voor hem waren. Dat was raar, zeker omdat er 'onbelangrijke' dingen zoals meerdere huisdieren en etenswaren dus even hoog stonden als de vakken waarvoor hij studeerde. Normaal was dat niet mogelijk, interesses die bepalend voor je toekomst waren, moesten minstens 20% hoger staan dan de algemene interesses die iedereen had.
      Opnieuw googelde ik mijn vraag over zebra's, waarna ik ook echt op pagina's over zebra's uitkwam. Ik probeerde het uit met nog meer termen die echt niks gemeen hadden, maar telkens kwamen er werkelijke pagina's over dat ding tevoorschijn. Dit was... magisch. Waarom had ik dit niet? Had Zack al vanaf de eerste peutertoetsen vals gespeeld? Hoe had hij dit gedaan?
      Ik keek nog even snel naar Zack, maar die zat met één vinger in zijn neus en met de ander op het scherm, terwijl hij verveeld een bubble shooter speelde. Was hij niet bang dat ik achter zijn geheim zou komen? Snel ging ik naar zijn basisschoolresultaten, maar daar zag ik dat hij alles aangevinkt had... Alleen dat kon niet. Normaal niet, in ieder geval. Had hij iets veranderd? Het systeem gehackt?
      "Zeg, ben je nu eindelijk klaar? Ik zag dat je niet echt dom was, dus zo lang zou het niet moeten duren. Ik heb je mijn tablet niet gegeven om er spelletjes mee te spelen."
      Uit schrik liet ik het chipje uit mijn handpalmrimpels glijden, waarna het op de tafel kletterde. Beangstigd keek ik naar Zack, maar gelukkig sprak hij tot me zonder me aan te kijken. Paniekerig propte ik het kaartje weer in de tablet, waardoor mijn account weer tevoorschijn kwam en ik hem terug aan Zack kon geven. Nonchalant nam hij het apparaat weer aan, om vervolgens met een vieze blik op te kijken, "Gadver. Was die toets zo spannend? Heel mijn tablet zit onder het handzweet."
      Nadat hij zijn tablet begon schoon te vegen, lachte ik ongemakkelijk terwijl ik mijn handen maar aan mijn broek af deed. Daar was ik nog best goed mee weggekomen. Wie weet wat er was gebeurd als hij erachter kwam dat ik wist waar hij mee bezig was. Of nou ja. Ik wist het een soort van. Eigenlijk niet echt. Maar ik wist wel dat hij iets met zijn resultaten had gedaan! Dat was zeker genoeg om hem mee aan te geven, stel dat hij mij weer dwars zat!
      Gelukkig zag ik dat het alweer tijd was om te gaan, wat me een goede reden gaf om snel te vluchten voordat Zack me door kon hebben.

      "Hé, Jasmyn."
      Opeens hoorde ik die stem achter me. Direct schoot er weer een vlaag adrenaline door mijn lijf, ik was bang dat hij me opeens in de smiezen had, dat hij op een of andere manier had gezien dat ik op zijn account was geweest. Omdat ik niet echt reageerde en vooral stokstijf stil stond, kwam Zack wat dichterbij, waarna hij een beetje verlegen aan zijn haar zat, "Het is toch Jasmyn? Zoals ik het zeg? Weet je... dank je, voor het praten en zo. Ik zag dat we allebei introvert zijn, dus ik zal het voor ons beiden kort houden, maar ik vind het fijn om iemand te hebben waar je een gewoon gesprek mee kunt hebben. Zonder dat alles wat je zegt wordt opgeslagen en verwerkt."
      "Hoe bedoel je? Heb je liever niet dat je kunt voorspellen wat er te wachten staat?", begon ik langzaam, hopend dat ik wat informatie bij hem los kon krijgen.
      "Ik heb liever de vrijheid om zelf mijn toekomst te kiezen. Dat én toegang tot alle kennis die er bestaat, niet alleen de dingen die de overheid voor me uitkiest." Hij grinnikte toen hij een spiertrekje in mijn gezicht zag, alsof ik geïnteresseerd leek te zijn in zijn betoog. Nou ja, dat was ik ook wel, maar ik zat eerder met het feit dat ik al gezien had wat hij met zijn tablet had gedaan en ik dat niet wilde laten merken. Daardoor trok ik ook geen gezellige kop, eerder een psychotische die tussen een glimlach en een frons dwaalde.
      "Weet je, als je wilt, laat ik je morgen wel meer zien van wat ik bedoel. Het is voor jou allemaal nieuw, maar als wij echt zo op elkaar lijken als Moogle aangeeft, durf ik te stellen dat je het geweldig zult vinden. 's Middags op deze plek, en niet te laat komen, hè? Oh, en breng je tablet mee! Doei!" Een tikkeltje ongemakkelijk liep hij weg, zijn gezicht veranderde ook van vrolijk naar een soort onverschillig zodra hij drie stappen had gezet. Ach, dat is een INTJ, snel vluchten wanneer het gesprek niet meer soepel lijkt te verlopen. Ik kon hem niet de schuld ervan geven. En als ik al iets kon geven, was dat een bedankje aan degene die me vandaag beschermd had. Zowel mijn toetsen gehaald als Zacks stiekeme plannetjes ongezien achterhaald. Of soort van. Nou ja, dat maakte niet uit. In ieder geval had ik nu een soort hackafspraakje waarin hij me grootse dingen zou laten zien.

      Toen ik thuiskwam, kreeg ik nog op mijn kop omdat ik zo onverantwoordelijk met mijn tablet was omgegaan. Dat apparaat was namelijk je identiteit. Het was wie je bent. Als iemand ermee vandoor zou gaan, was je zo goed als onbestaand voor de wereld. Of nou ja, jij dan. De dief had al je gegevens en kon daarmee dus alles doen. Gelukkig was er een manier om hem aan te geven of je account te deblokkeren, maar dan zat je alsnog met dezelfde problemen, niet te spreken over de tijd en het geld dat daarin zou zitten voordat je weer een nieuwe tablet had. Daarbij wist ik ook niet wat er zou gebeuren als je zonder tablet op straat werd gevonden... Nadat mijn moeder eindelijk was uitgesproken over dingen waar ik zeker wel bewust van was, sloot ik haar chat, om vervolgens naar die van Lyra te gaan. Ze had me helemaal ondergespamd, dus nam ik even de tijd om alles te lezen.
      Lyra: Ugh, de toetsen vandaag zijn stom!
      Lyra: Oké, jij bent zeker goed bezig vandaag. Ik zal stil zijn.
      Lyra: Pauze! Eindelijk pauze!
      Lyra: Hallooo. Negeer je me??
      Lyra: Het tweede uur begint zo, niet in slaap vallen, hè?
      Lyra: Er zitten hier mensen te praten... Geloof je het zelf? Op de universiteit?!
      Lyra: Okeee. Jouw Wi-Fi staat uit? Ik ga naar huis, tot ooit.
      Ik voelde me een beetje schuldig dat ze zich zo genegeerd voelde, dus stuurde ik maar een berichtje terug.
      Jasmyn: Sorry, ik had per ongeluk de verkeerde tablet meegenomen, maar ik heb gelukkig mijn toetsen nog kunnen maken.
      Lyra: Per ongeluk?! Hoe kan dat?! En hoe is het je gelukt dan?! Jasmyn, je moet echt voorzichtiger zijn!
      Jasmyn: Jaja.
      Ik negeerde de vraag en deed maar alsof ik luisterde. Het was niet per se omdat ik Zack wilde beschermen, maar meer omdat ik niet echt wist waar hij mee bezig was en ik het dus zeker niet goed zou kunnen uitleggen. En daarbij, als hij me morgen zou leren hoe dat met die chipjes zat, had ik toch mijn eigen tablet niet meer nodig. Dan kon ik net als hij 'vrij' leven. Ergens werd dat leven wel steeds aantrekkelijker, vooral nu het makkelijker werd voor mij om in het echt sociaal te zijn.
      Ik kon het al voor me zien. Ongelimiteerde kennis, geen stomme bayesiaanse kansen die me vertelden wat ik moest doen, tijdens toetsen de antwoorden uit Zacks hoofd lullen. Oneindig veel gefrituurde kip bestellen...! Ja, dat was wel het leven. Morgen zou ik dat alles van Zack leren en dan kon ik ook naar alles googelen. Ik kon niet wachten om mijn kennis te verbreden.

Trouwens ook misschien wel interessant om te zien, dit filmpje en ook deze, het is een nog meer overdreven toekomstige setting met ongeveer hetzelfde systeem wat ik gebruik. Interesses die berekend worden en dan gebruikt worden, gelimiteerde vrijheid in hoe je de wereld gaat zien, de drang om punten te verzamelen om een 'beter' persoon te worden en daardoor het systeem blijven gebruiken etc. Best wel interessant (en eng, aangezien dit dus best realistisch is). Gelukkig maak ik het niet zo hectisch, hahaha.