Hoofdstuk 6

De volgende ochetend word ik wakker gemaakt door mn moeder. “Luna. Je wekker is nu al 8 keer geweest. Heb je weer slaappillen genomen?” Ik kijk versufd uit mn ogen en zie alleen een waas staan. Maar mn beeld word steeds duidelijker. Mn moeder is al aangekleed en alles. “Hoe laat is het?”kreun ik. “Het is al half 9. Ik heb je maar ziek gemeld. Ik moet nu echt naar mn werk. Haal je vanmiddag Joshua weer op?” Ze geeft me een kus op mn voorhoofd. “Ohja voor ik het vergeet er ligt een brief voor je op tafel.” Ze loopt weg en niet veel later hoor ik de auto van het grindpad rijden. Ik kijk op mn nachtkastje. Mn briefje is weg. Het is langsgeweest. Ik pak een vest en trek hem snel aan. Ik ren naar beneden naar de keuken. Naast mn kom met Muesli ligt er een envelop. Er staat geen andres op alleen maar mn naam. Ik zet het thee water aan en ik begin aan mn ontbijt. Ik heb de hele dag dus ik zal hem straks wel lezen. Het is aardig van mam dat ze mee heeft ziek gemeld dat doet ze niet vaak. POK! “Ah mn theewater is klaar. “Ik pak een mok en doe het water erin. Ik kijk voor een smaakje en ik ga dan weer zitten. Ik drink op mn gemak mn thee op.


Na het douche loop ik ingewikkeld in een handdoek naar mn kamer. Ik leg de envelop op mn bureau. Ik kleed me snel aan en doe mn haar en make-up. Mn kleding is vet simpel ik moet nog wel een beetje ziek lijken. Anders weten ze dat ik niet echt ziek ben. Als ik op mn klok kijk is het nog maar half 12. Ik heb blijkbaar lang gedoucht ik ging er rond 10 uur onder. Ik ga voor mn bureau zitten en open voorzichtig de envelop. Ik sta nog een beetje versteld van het nette handschrift. Het is zo sierlijk. Ik vouw de brief open. “Zonde van het papier. Zo weinig regels zoveel papier.”

.



Dat is alles wat erop staat. Ik pak snel weer mn notieblok en begin terug te schrijven.




Als ik klaar ben leg ik de brief van de onbekend in mn la. Mn eigen briefje leg ik weer op mn nachtkastje. Ik verveel me en ik ga het huis maar schoonmaken. Dan hoeft mn moeder dat niet meer te doen. Als ik het hele huis heb gedaan is het alweer half 3. Ik doe mn schoenen aan en ik loop naar mn auto. Ik wacht op Joshua en hij komt al naar buiten gelopen met zn schooltas. Hij kijkt me even aan en gaat dan in de auto zitten. “We moeten nog even boodschappen doen.”
“Dat meen je niet Luna. Ik heb daar echt geen zin in.” Ik kijk hem even aan. “Dan heb je pech. Ik kan het niet alleen. Ik zal je zo wel helpen met je huiswerk.”