Hoofdstuk 1.1 De nieuwe leerling

3 september

In lokaal 315, op de voorste rij bij het raam zat een jongen van 15 jaar met halflang bruin haar. IJverig was hij bezig met het huiswerk wat zijn wiskunde leraar, meneer Sijfers, zojuist had opgegeven. Het was de eerste schooldag van dit jaar, iedereen zag er slaperig uit door de verstoorde ritmes.
Een propje papier werd tegen Bryan’s hoofd en hij draaide zijn hoofd om te kijken wie het tegen zijn hoofd gegooid had. “Bryan!” meneer Sijfers keek hem aan met een blik vol afschuw, alsof zij zich afvroeg waarom hij zo’n mislukking in de klas had zitten. Hij boog zich weer over zijn werk en probeerde zijn concentratie terug te vinden.
‘Jullie mogen vandaag iets eerder weg, tot ziens.’ Het geroezemoes in de klas werd luider en iedereen begon luidruchtig zijn spullen in zijn of haar tas te proppen. Bryan daarin tegen probeerde zo stil en onopvallend mogelijk zijn boeken in zijn tas te schuiven. Hij gooide zijn tas over zijn schouder en wilde de klas uitlopen. ‘Oh, Bryan.’ Een vriendelijke meisjes stem klonk door zijn gehoorgang en draaide zich als reactie om. ‘Je ziet er leuk uit vandaag, maar misschien moet je je bretels iets strakker instellen. Je broek zakt haast af.’ Haar stem klonk sarcastisch en de glimlach die ze op haar gezicht had getoverd zag er nep uit. Bryan bedankte haar kortaf en draaide zich om en liep houterig richting de deur.
Toen hij het Engels lokaal in liep zag hij dat Lynn al op hun gebruikelijke plek zat. Automatisch kreeg hij een glimlach op zijn gezicht en ging naast haar zitten. Lynn was (in tegenstelling tot Daniel) erg populair, maar is na al die jaar trouw gebleven aan hun vriendschap. Ze begon enthousiast een roddel te vertellen die ze in het toilet had gehoord en zonder haar te onderbreken luisterde hij aandacht. Midden in een zin klonk er een luide klap, de klap van de deur. Het teken dat hun Engels docente (en tegelijkertijd ook hun mentrix) het lokaal had betreed en de les begonnen was. Al het geluid in het lokaal stierf direct weg. ‘There is coming a new boy in class tomorrow. He moved to Rotterdam this summer.’ Zei ze nadat ze plaats had genomen op haar bureaustoel. De stilte in de klas werd verbroken door leerlingen die zachtjes tegen elkaar begonnen te praten. ‘Silence!’ Riep hun docente, mevrouw Moore, met een stemverheffing waardoor iedereen direct stil werd. Je had bij mevrouw Moore maar een halve les nodig om er achter te komen dat je beter niet tegen haar in kon gaan. ‘Get your books, I’d like to start.’ Zei ze lievig zonder nog een woord over de nieuwe jongen te spreken. Iedereen pakte gespannen hun spullen en richtten zich weer op hun docente. Het gebeurde vrijwel nooit dat er een nieuwe leerling bij kwam, dus dit was waarschijnlijk hèt nieuws dat door de school ging. “I want you to read page 5.” Zei ze met een poeslief zoet stemmetje. Iedereen zocht de pagina op en begonnen daarna te ‘lezen’. Bryan was waarschijnlijk de enige die daadwerkelijk elk woord in zich op nam. Niet veel later kregen ze een berg huiswerk op. Bryan ging in volle concentratie aan het werk en Lynn schreef het in een keurig handschrift over. Toen de bel een half uur later ging was hij nog niet eens op de helft. Hij was al uit, maar omdat Lynn nog een les had moest hij alleen fietsen. Hij stopte zijn oordopjes in zijn oren en zette zijn muziek aan. Zijn gedachten werden overgenomen door de muziek en hij vertrouwde zijn voeten erop dat zij de weg naar huis wisten.