O14 • Xavier Andrews

Daisy glimlachte naar me en haalt haar schouders op. "Maakt niet uit, ik vind het juist leuk wanneer iemand zo over zijn sport kan praten. Maar nee, mijn hobby is zeker geen lacrosse kijken," vertelt ze me eerlijk als ze door haar koffie roert. "De reden dat we nooit veel hebben gesproken lijkt me erg overduidelijk, jij bent populair en ik ben een outsider. Niet bepaald twee mensen die veel met elkaar praten."
      In haar stem klinkt geen veroordeling, maar ik voel me er eigenlijk wel een beetje rot over. Ik vind juist altijd dat ik iemand ben die met iedereen op kan schieten, of ze nou populair zijn of niet. Misschien ben ik dan toch een stuk meer naar een vaste kliek mensen toegetrokken dan ik beseft heb en dat zit me niet helemaal niet lekker. Ik ben graag sociaal met iedereen en ik wil nooit iemand een gevoel van verschil geven. Zoals nu merk ik maar weer wat ik mis loop daardoor.
      "Daar heb je wel een beetje gelijk in," geef ik dus met tegenzin toe.
      "Af en toe wanneer ik zin heb kom ik wel eens naar een wedstrijd kijken, ik moet echter eerlijk toegeven dat het eigenlijk al weer een tijdje geleden is dat ik ben komen kijken. Wellicht ga ik kijken wanneer jullie kampioen worden," vertelt ze dan, als haar blik haar koffie los laat en zich op mij richt.
      "Dus je komt wel eens kijken!" zeg ik met een grijns. "We worden wel kampioen, dus je moet wel komen. De hele school komt naar ons kijken." besluit ik daarna zelfverzekerd, want ik ben er toch echt wel zeker van dat we kampioen gaan worden, geen twijfel over mogelijk.
      "Kunstschaatsen en Jazz ballet kan ik zeker wel tot mijn hobby's benoemen. Het is voor mij meer dan enkel sport. Als ik wou dan stond ik de gehele tijd op de dansvloer of ijs baan. Maar helaas een dag heeft maar 24 uur," begint ze over haar hobby's te vertellen, waarna ze plotseling stilvalt en haar haar door haar haar haalt, waardoor mijn blik gefocust op haar lokken raakt. Als ze weer begint te praten, moet ik mijn blik losscheuren."En ik verzamel albums. Heb jij nog hobby's buiten je lacrosse om? Of doe je alleen maar dat?"
      "Albums? Dat is heel gaaf! Ik speel gitaar, alleen akoestisch eigenlijk." Dat ik ook zing laat ik erbuiten, het is iets wat ik eerlijk gezegd niet graag aan iemand vertel omdat ze er snel over oordelen en het vaak als niet zo heel mannelijk gezien kan worden. "Maar sport is toch wel wat ik het allerliefste doe. Net als jou, denk ik, zou ik het liefst de hele dag sporten. Hardlopen, basketbal, overal waar je een wedstrijdje van kan maken," grijns ik naar haar en ik neem een slokje van mijn koffie. "Maar ik bowl ook graag met vrienden, daarna hangen we altijd nog wat rond samen. Het is altijd gezellig"
      Mijn ogen glijden onwillekeurig weer naar haar lokken, de kleur lijkt ineens veel opvallender en mooier dan normaal. Wat vreemd dat het me nooit eerder op is gevallen. Ik scheur mijn blik voor de tweede keer los, met een glimlachje op mijn lippen, terug naar haar ogen, die niet echt gewoon bruin zijn. Ze hebben een hazel-achtige kleur, nog iets dat me nooit eerder opgevallen was. Snel richt ik mijn blik op mijn koffie waarna ik er een slok van neem en zo normaal mogelijk weer naar haar kijk.
      "Al dat dansen komt zeker wel van pas bij het schaatsen? Ik heb nog nooit iemand zo sierlijk over het ijs zien bewegen," merk ik op. "Maar ik moet dan ook wel toegeven dat ik zelf nooit zo in de buurt van ijs kom en het ook nooit op tv kijk. Ik kijk sowieso niet echt heel veel naar de televisie."