003 * Louis Tomlinson

Misschien heeft Niall toch een punt en dat ik in een soort sleur zit van alle dag. Ten slotte lijkt elke dag weer op de vorige. Waardoor het voorspelbaar is van hoe mijn dag eruit ziet. Vol met afspraken en zijn alleen de mensen tegenover mij verschillend. Alleen hoe wil ik de sleur dan doorbreken. Ik kijk nu al iedere keer tegen de dag op en lijk ik ook steeds minder zin te hebben om uit bed te komen.

Niettemin, is me dat toch weer gelukt want ik zit op kantoor en tussen twee afspraken in. Het ene dossier weer tijdelijk opgeslagen tot ik het weer nodig hebt. Volgens mijn agenda zou ik nu eerst met... Hé, dat is een bekende naam. Maar waarom heeft Zayn een afspraak gemaakt? Hij mag voor op de rest als hij zijn badge laat zien want hij heeft een baan. In tegenstelling tot de rest die in de wachtruimte zit. Ik sta op en log ik snel uit op de computer. Om daarna naar de ruimte te lopen, waar iedereen op zijn beurt wacht.

“Pippa,” reageer ik naar de vrouw achter de balie, terwijl ik Zayn al kan zien zitten. “In mijn agenda staat meneer Malik, welke pas over driekwartier is, maar ik wil hem nu al spreken.” Kort draai ik mijn hoofd naar de man.

De vrouw kijkt me even aan en glijdt haar blik naar de volle wachtruimte. “Meneer Malik heeft zijn afspraak, zoals u zegt, pas over driekwartier,” schudt ze niet begrijpend haar hoofd.

“Hij is nu aan de beurt.” De enige reden die ik me kan bedenken dat hij er is, is dat het met zijn werk te maken heeft. Ik doe een stap dichter naar de vrouw. “Pippa, dat is detective Zayn Malik, en hij gaat nu voor,” fluister ik in haar oor.

Meteen verandert haar gezicht en typt ze op het toetsenbord. “Ik snap het,” knikt ze nog.

Wetend dat Pippa er voor zorgt dat ik met Zayn kan praten, draai ik me volledig om. “Zayn, kom verder.” Ik gebruik mijn pasje om de deur open te doen.

“Maar... ik heb zo een afspraak met u,” onderbreekt iemand me en kijkt de man verbijsterd van mij naar degene die nu bij me komt staan.

Ik schud mijn hoofd. “Dat wordt op dit moment omgezet, meneer Evans. Ik wil eerst met detective Malik praten. Hij is hier niet zomaar. Ga lunchen en dan bent u over een uur de eerste.” Ik had de man al herkent.

Uit het veld geslagen, gaat de man weer zitten. “Politie...”

“Ja,” reageert Zayn nu zelf. “En ik heb niet zoveel haast. Had het niet erg gevonden als ik had moeten wachten.”

Ik hou de deur open voor hem en gaan we naar binnen. Waar ik naar een computer loop. “Je weet heel goed dat politie hier niet zomaar komt. En als je komt, heb je voorrang op de rest. Dat weet je.” Ik gebaar dat hij kan gaan zitten. “Koffie of thee?”

“Koffie dan, alsjeblieft,” antwoord hij met een serieus gezicht.

Wetend hoe hij zijn koffie drinkt, ben ik snel weer terug en ga ik tegenover hem zitten. “Om wie gaat het?” Soms help ik hem met informatie dus het is niet vreemd dat hij tegenover me zit.

“Over meneer Griffiths, hij is net sinds een paar maanden uit de gevangenis maar hij heeft al een paar afspraken met zijn reclasseringsagent gemist. Ook omdat hij opzoek is naar een baan, wilde ik dus eerst hier informatie opvragen. Ken jij hem of wil je anders kijken of er een dossier over hem is,” wilt Zayn weten.

Knikkend log ik in op de computer. “Ik zal eens kijken voor je. Je moet niet teveel hoop hebben,” ga ik verder terwijl ik wacht om bij de gegevens te kunnen. “Vaak vinden ex gevangenen werk via mond op mond te solliciteren. Bij garages bijvoorbeeld dus slechts een enkele keer dat ze hier terecht komen,” weet ik.

Zayn schudt zijn hoofd al. “Van het beetje dat we hebben, is dat hij in ieder geval hier een contactpersoon heeft. Dus hij zoekt op de juiste manier naar een baan. Maar meer hebben we ook nog niet.”

“Vandaar dat je dus hier bij mij zit. En wat dacht je, ik ken Lou dus ik maak wel een afspraak met hem,” wil ik weten en schijnt de computer ook zo ver te zijn. Waardoor ik gelijk op het toetsenbord begin om de juiste gegevens op te vragen. “Dus dat we in hetzelfde voetbalteam zitten, daar maak jij gewoon gebruik van?”

Hij grinnikt wat. “Wat? Het is handig om connecties te hebben. Ik durf te wedden dat jij hetzelfde zou doen als ik.”

“Ja, ja.” Ik rol even met mijn ogen en heb ik intussen ook al het dossier over meneer Griffiths gevonden. “Ik print het wel uit voor je. En leuk dat je het omdraait maar ik ben totaal niet geschikt om politiewerk te doen...”

“Ja, even daarover.” Hij laat me niet uitpraten. “Ik heb er een collega bij sinds maandag,” glimlacht Zayn. “Ik stel je wel een keer voor aan hem. Het kan dat je hem soms ziet in plaats van mij. Dan is het handig dat jullie toch kennis gemaakt hebben.”

Het wordt steeds gekker. Maar, eerlijk is eerlijk, het zou zeker fijn zijn als ik slechts een paar mensen ken bij de politie. Nou ja, Zayn zit normaal op moordzaken maar daar is het schijnbaar rustig. “Zo te zien is het dossier van meneer Griffiths nog relatief dun. Hij staat blijkbaar nog aan het begin van zijn traject. In ieder geval dat hij nog de mogelijkheid heeft om zich om te scholen.”

Zayn haalt zijn schouders op. “Die gast is ook iets jonger dan ons, dus ja, hij heeft nog mogelijkheden en kansen. Ik hoop dat hij die pakt.”

“Even naar de printer,” zeg ik en sta ik al op. Nadat ik de papieren gepakt heb, stop ik het in een mapje voor ik terug loop. Wat me nog niet eens een minuut kost. “Oké, dit is momenteel alles wat we over hem hebben. Ik hoop dat je er wat aan hebt.” Ik geef het aan Zayn.

Knikkend staat hij op. “Dank je, wat doe je vanmiddag?”

“Een flat bezichtigen,” beantwoord ik zijn vraag. “Ik wil weg uit de flat waar ik nu zit. Een nieuwe start maken.”

Hij glimlacht kort. “Daar is het nu onderhand wel tijd voor.”

Met hem naast me, lopen we naar de deur zodat ik hem uit kan laten. “Mocht hij op zijn afspraak hier verschijnen, laat ik je dat wel weten. Net als wat daar uit komt. Al ben ik niet zijn contactpersoon.”
***
Hm, Niall heeft best smaak, al zeg ik het zelf. Rondkijkend in de flat, merk ik dat het zeker wel genoeg kamers heeft. Een vrij riante woonkamer, een woonkeuken, een slaapkamer, een badkamer en een grote slaapkamer met een aangrenzende badkamer. Zelfs met een inloopkast. In mijn geval zeker een bonus want dan blijft de slaapkamer opgeruimd, glimlach ik in mezelf.

Zelfs het gesprek met de makelaar ging nog vrij soepel. Geen andere gegadigden nog en dat ik het, via Niall weliswaar, onder voorbehoud had, is zeker in mijn voordeel. Niet te vergeten dat Niall de flat heeft, die slechts zes deuren verderop is. Er ging zelfs nog iets van de prijs af en omdat het ook goed voelde, heb ik ja gezegd. Echt een nieuw begin en dat is net wat ik wilde.

Als alles echt rond is, voor andere meubels kijken. Het is dan echt mijn plekkie. Met die gedachte bel ik bij Niall aan. En al duurt het even, gaat dan toch de deur open.

“Louis, je stoorde,” gromt hij wat en kan ik naar binnen komen.

Blijkbaar valt de schade mee want ik stoorde hem midden in een spel van FIFA. “Ik dacht dat je wel wat goed nieuws wilde horen,” begin ik. “Het is woensdag en heb jij zelf niet een afspraak geregeld om een flat te bezichtig...”

Hij springt al overeind. Zijn spel daarbij vergetend. “Ja, hoe ging het? Is het wat voor je of niet?” Zijn lichtblauwe ogen glinsteren door zijn vrolijkheid.

“Ik heb de flat gezien, ziet er goed uit,” knik ik en werkt zijn enthousiasme aanstekelijk. “Ik heb ja gezegd en moet ik even een afspraak maken met mijn bank om er voor te zorgen dat het financieel ook kan. Daarna kan ik tekenen en de sleutels krijgen. Dan de meubels.”

Lachend omhelst hij mij. “Dat is geweldig nieuws. Je wordt mijn buurman, nou ja, van zes deuren verderop.”

Even knuffel ik hem terug. “Ja.”

“Ik help je wel met verhuizen en met de meubels,” stelt hij al voor.