Hs22 Mem

Een paar depressieve maanden later:
"Mem, Kyky, eet!!!" Het was Jack die ons iets beval. "Nee!!!" roepen we opstandig in koor. "Mem, Kyky. Jullie moeten van de coach meekomen. Er is een bijeenkomst." zegt Camelia als ze binnenkomt. "Oké..." zeggen we met tegenzin. Ik mag de nieuwe coach niet. Snapt hij nou echt niet dat we in onze lonely, depressie tijd zitten. Ik sta op en Help Kyky overeind. "Kom, we gaan samen." zeg ik en ik loop samen met Kyky naar het clubhuis. Daar laten we ons op stoelen neerploffen. "Eventjes wachten, er moeten nog twee mensen komen..." zegt coach Hillman misterieus. Dan word er op de deur geklopt. "Kom binnen." Ik draai me alvast om, ik hoef geen contact. Met niemand niet. "Waarvoor heeft u ons uitgenodigd?" Ik herken die stem, ik en Kyky kijken elkaar en draaien ons om. Verbeeld ik me dit... "Torch!!!" roep ik en ik vlieg hem om de hals. Kyky is Xavier om de hals gevlogen. "Ik zei toch dat ik terug zou komen." fluistert hij in mijn oor. "En ik zei toch dat ik zou wachten." fluister ik terug. Hij kijkt me aan en geeft me een kus op de mond. Dan moet een of ander rotjochie ertussen komen, ik heb begrepen (door de afluister methode) dat hij Caleb Stonewall heet. "Gaan jullie nog lang klef doen of kunnen we beginnen?" zegt hij irritant. "Wacht even!" roep ik geïrriteerd en ik leg mijn hoofd op Torch zijn borst. "Ga nooit meer weg." zeg ik en Torch zegt "dat beloof ik, ik ga nooit meer weg.

Dit stukje vanuit Kyky:
Ik draai me tegelijkertijd met Mem om en zie Xavier staan. Xavier!!! Ik ren op hem af en gooi hem bijna omver. Maar dat maakt niet uit. Hij is er weer. Ik knuffel hem lang... Ik weet niet hoe lang maar het lijkt te kort. Hij kijkt me aan en kust me. Ik wil hem nooit meer kwijt. "Ga nooit meer weg." zeg ik met tranen in mijn ogen. "Dat beloof ik." Ook hij heeft de tranen in zijn ogen staan. Dan leg ik mijn hoofd op zijn borst en kijk Mem aan die ook zo staat. Alles komt goed...

Weer terug naar Mem:
Torch, hij is terug! Ik kan het nog steeds niet geloven. En Kyky zo te zien ook niet. "Mem, Kyky, mag ik jullie aandacht even?" vraagt coach Hillman dan. We draaien ons om en kijken naar coach Hillman. "Omdat meisjes niet mee mogen doen met het FFI, kunnen jullie manager worden. Jullie mogen meetrainen en mee naar de plaatsen waar de jongens ook heen gaan. Willen jullie dat?" Ik en Kyky kijken elkaar aan en zeggen dan in koor "heel graag." "Oké. Dan gaan we nu de twee groepen indelen voor de wedstrijd." "Welke wedstrijd?" roept Mark die blijkbaar nog steeds niet door heeft waarom we hier zijn. "Wij gaan alvast naar het veld. We zien jullie zo!' zeg ik als ik Kyky meesleur naar het veld. "Waarom?!?" klaagt zij naar mij. "Omdat je niet voor eeuwig aan Xaviers arm kan hangen." zeg ik met een zucht. "Waarom niet?" vraagt ze. "Pfff... Jij bent onverbeterlijk..." zeg ik en we lopen naar het voetbalveld. Even later komen de jongens ook en begint de wedstrijd. Kyky heeft natuurlijk alleen oog voor Xavier maar ik moet toegeven dat ik ook het meeste naar Torch kijk. Ik kan het nog steeds niet geloven!!!