Hs17

"Wat is hier zo speciaal aan?" vraagt Celia ongemakkelijk. "Waarschijnlijk dat het speciaal is dat jij een gouden aura hebt want dat is zeldzaam." zeg ik langzaam. "Maar dan nog... De twee die een zijn... Zoveel hebben wij nou ook weer niet gemeen." zeg ik twijfelend. "Tja... misschien bedoelen ze dat we elkaar beter moeten leren kennen en zodanig een moeten worden." zegt Celia. "Je hebt vast gelijk." "Maar... Nu moet Celia toch de wereld redden?" vraagt Jude ongerust. "Ja, maar ik leer haar magie en beschermende spreuken." zeg ik snel, hopelijk stelt dit Jude gerust. "Maar er stond toch ook: die de wereld redden of... vernietigen." zegt Hurley. "Ja en ik denk dat we samen werken of een van ons word gechanteerd en dan word er iemand gebruikt om de wereld te vernietigen..." zeg ik langzaam en angstig. "Oké..." zegt Raimon. "Alles goed en wel maar ik ga slapen." zegt Celia. "Oké, trusten." zeg ik en ik duw iedereen op Celia na de deur uit, zelf ga ik ook weg. "Kom mee, ik wil Celia niet bang maken dus dit vertel ik alleen tegen jullie en Jude waag het om dit door te vertellen." zeg ik en ik loop richting het strand.

Als we bij het strand zijn gaan we allemaal in een kring zitten. "De heks is bijna hier." zeg ik nergens omheen windend, daar heeft toch niemand iets aan. "Ooh..." Ik hoor dat Raimon in shock is. "Jullie moeten mij en Celia nu zo lang en vaak mogelijk alleen laten, ik train een uur par dag vanaf nu en de rest oefen ik met Celia. Ik moet het haar allemaal leren of..." "WAT?!?" roept nu heel Raimon. "Hier in de buurt is een goede heks, ik kan naar haar toe gaan. Zij kan het Celia in een oogwenk leren. Alleen is ze niet zo behulpzaam..." zeg ik twijfelend. "Als het Celia in gevaar brengt doe je het niet!" zegt Jude streng. "Daar help ik Celia juist mee, slimmerik." zeg ik. Sommige mensen, waaronder Nathan en Caleb, moeten grinniken. "Oké, doe dan maar." zegt Jude met een zucht. "Wie wil terug naar Raimon vliegen?" vraag ik dan om de stemming te veranderen. "IK!!!" Blijkbaar dus iedereen. "Oké, iedereen komt aan de beurt, blijf hier wachten." zeg ik als ik Mark op mijn rug neem.

Als iedereen, met veel lawaai, geweest is kom ik bij Jack aan. "Pfff..." zeg ik uitgeput en Jack springt op mijn rug. "Je plet me..." weet ik nog net uit mijn mond te brengen als ik onderuit ga. "Ik gebruik een spreuk zodat je kan vliegen." zeg ik en ik mompel wat. "WOAH!" roept Jack als hij een stukje van de grond afkomt. "Dit is leuk." zegt hij en ik stuur hem voor me uit naar de rest.

"HELP!!!" roept Jack. Ik was heel even vergeten dat Jack waarschijnlijk niet door het raam kwam. Ik verklein hem met een spreuk en voel dat het me veel energie kom, waarschijnlijk gaat bij mij het licht uit als ik hem terug verander. "Jack *hijg* ik ga je nu *hijg* terug veranderen." zeg ik met tussenpozen. "Oké." zegt hij en ik begin te mompelen. Ik kan nog net zien dat Jack weer terug groeit naar zijn normale lengt als het licht uitgaat.

Ik word wakker op bed met Nathan en Caleb naast me. "Hoi, hoe gaat het?" vraagt Caleb zachtjes als hij ziet dat ik wakker ben. "Redelijk, ik was gewoon uitgeput." zeg ik als ik rechtop ga zitten. "De rest viel hier bijna letterlijk in slaap, dus zijn ze naar hun eigen kamers gegaan." legt Nathan uit. "Het is niet erg, ik kan het me voorstellen. Ik had het gewoon niet zo laat moeten maken." zeg ik. "Nathan, Caleb, wat doen jullie hier?" Oeps, vergeten, Celia is er ook nog. "Kyky ging neer omdat ze een spreuk of drie deed die blijkbaar veel moeite kosten." legt Caleb uit. "Sinds wanneer ben jij dan opeens zo bezorgd?" vraagt Celia nieuwsgierig. "Kyky blijft een vriend en zelfs ik help vrienden in nood." zegt Caleb ontwijkend. Ik kijk de jongens een voor een aan en kijk dan naar Celia. Ze gelooft het niet. "Jullie hebben weer." zegt ze en ze loopt op mij en Caleb af. Ik word rood maar Caleb weet het te verbergen. "Nee, en al was het zo... Dan had ik het niet gezegd." zegt Caleb. "Ik zie dat je liegt, wat schattig!!!" zegt Celia. Ik bijt op mijn tong want Caleb kijkt al meteen geïrriteerd. "Nee, Celia. Dit vertel je niet door, je houd het voor je of ik laat je de boeken lezen." zeg ik streng. "Hoezo? Dat moet ik toch." "Ik weet toevallig dat hier een heks in de buurt is die je deze dingen kan bijbrengen zonder dat het misschien vijf minuten duurt." zeg ik triomfantelijk. "Oké, duidelijk. Ik hou mijn mond erover, maar Nathan dan?" zegt ze irritant. "Hij en je broer weten het al." "Noem hem gewoon Jude." zegt ze en ze snurkt verder. "Hoe kan ze nou verder snurken? We moeten vertrekken." zeg ik en als ik opsta val ik bijna om. Caleb kan me net opvangen. "Je moet even rust houden." zegt hij. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en hij weet blijkbaar nie wat hij moet doen want hij slaat onhandig een arm om me heen. Ik pak zijn hand vat en nestel me tegen hem aan. Zo val ik half zittend, half liggend, in slaap.

Wacht! Ik sliep! Hoe kan dit. Waarom begin ik het vampier zijn steeds meer kwijt te raken, de slechte dingen dan. "Caleb ligt ook te slapen en Nathan is vertrokken. "Goedemorgen, je sliep?" zegt Caleb vragend. "Ik weet het..." zeg ik verbaasd. "Wat is er?" vraagt Caleb. "Goede vraag want ik zit hiermee: wat is er met mij aan de hand?" zeg ik en ik sta op...