Hs 15

Ik ben het voetbalveld opgesleept en sta nu stil op het voetbalveld in een hoekje. In de hoek tegenover mij staat Caleb een bal hoog te houden, hij trekt zich vandaag verder terug dan normaal, dat vind ik eerlijk gezegd nogal vreemd. "Hey Kyky, schiet eens!" roept Mark en hij gooit de bal naar mij toe. Hij komt langzaam aangerend en ik schop hem zachtjes terug. Hij komt nauwelijks tot op een kwart van het voetbalveld. Dan komt Nathan aangelopen. "Kyky, kom op. Omdat het uit is kun je niet de rest van je leven in een hoekje blijven staan." zegt Nathan. "Ik kan dat wel want ik ben een vampier." zeg ik nors terug. "Ik probeerde je te motiveren." zegt Nathan en hij duwt me het veld me op, ik sta nu tegenover Mark en te dicht bij Caleb (er is maar iets meer dan drie meter afstand!!!). Ik ren naar binnen waar ik de managers tegenkom en begin op mijn kamer te huilen. Tranen stromen over mijn wangen. "Tranen, waarom komen jullie niet vaker? Waarom komen jullie alleen nu?!?" roep ik gefrustreerd uit. Als ik uit het raam naar het voetbalveld loop zie ik bijna heel Raimon om Caleb heen staan en ik vang flarden op als: "Hart gebroken." "Goedmaken." en "Jouw schuld." Ik maak mezelf onzichtbaar en vlieg de boom boven Raimon... en Caleb in. Je hoort een dreun en er vallen wat takken naar onder. "Kyky..." zegt Raimon en Caleb kijkt naar boven. Oké, ze weten dat ik er ben. Mijn ogen zijn rood van woede, woede op Caleb. Ik maak mezelf zichtbaar en zie dat Raimon schrikt. Ik breek takjes af en gooi ze richting Caleb. "Jij hebt mijn hart gebroken, nu breek ik jou." met elk takje komt er een lettergreep uit mijn mond. Dan verdwijnt de rode gloed in mijn ogen en kijk ik rond. Waarom heb ik dit gedaan? Heb ik mijn woede mezelf alweer laten overnemen? "Nee..." zeg ik als ik een stap achteruit doe waar geen boom meer is en naar onder stort. Nathan vangt me op en zet me neer. "Niet meer zo gevaarlijk doen." zegt hij en ik knik. Dan zie ik dat Caleb zich omdraait en wegrent. "Heb ik iets verkeerd gedaan? Of gezegd?" vraag ik verbaasd. "Kun je je echt niks meer herinneren van dat je hem hebt bekogeld met takjes?" vraagt Jude verbaasd. "Nee, maar welke kleur hadden mijn ogen?" vraag ik terug. "Rood en het was eng." zegt Jack. "Dan nam mijn woede mijn over, ik kon er niks aan doen, sorry." zeg ik. "Maar dan nog. Hij leek niet van streek van je takjeskanon maar van Nathans vang-actie." merkt Austin op. "Je hebt gelijk, dit was mijn schuld." zegt Nathan. "Nee," zeg ik resoluut, "het was de mijne. Ik moest me inhouden en mijn woede me niet laten overnemen. Ik ga dit rechtzetten." En ik ren in de richting waar Caleb was verdwenen.

"CALEB!!! CALEB!!!" roep ik. "Laat me met rust!" klinkt er vanachter een boom. Het lijkt wel alsof hij... huilt. Ik loop ernaartoe en mijn vermoedens kloppen. Dit is de eerste keer dat ik Caleb zie huilen. "Wat is er?" vraag ik als ik bij hem neerkniel. "Alles." zegt hij. "Begin bij het begin, ik heb alle tijd." zeg ik en ik ga tegenover hem zitten. "Ik heb het niet alleen uitgemaakt omdat ze ons klierden maar ook om de verschillen en... En... Je lijkt gewoon zo close met Nathan. En net dat hij je opving." "Caleb, die verschillen... Wat maakt dat uit? Ik bedoel, wanneer heb jij je iets aangetrokken van wat anderen van je dachten. En ik en Nathan zijn gewoon goede vrienden, alle vrienden vangen elkaar op als ze uit een boom vallen en trouwens, Nathan heeft verkering met Miles." zeg ik. Hij kijkt me aan met zo'n je-hebt-gelijk-maar... blik. "Wat is er?" vraag ik dus maar. "Ik wil het wel weer aanmaken maar dan wil ik liever niet dat de anderen het weten." zegt hij. Ik voel de vreugde in mij opbloeien en zeg "oké, dan hebben we nu geheime verkering." Ik trek hem overeind en knuffel hem. "Ik hou van je." fluistert hij in mijn oor. "Ik ook van jou." fluister ik terug. Hij geeft me een kus en we lopen samen terug. "We zeggen toch wel dat we het hebben bijgelegd, toch?" vraag ik want anders valt het volgens mij heeeeeeel erg op. "Ja, dat is oké." zegt hij met een knipoog en zo lopen we terug naar de Japanse buurt. Maar... waar is die?