Hs19 Kyky

Ik en Mem kijken hoe de jongens ruziemaken. Mem vind het blijkbaar geweldig maar ik vind het maar niks. Als het lijkt uit te lopen op een knokpartij spring ik ertussen en zeg "nu is het wel goed geweest, dit begon met een grapje en nu..." Xavier had zijn hand weer laten zakken maar Torch slaat me gewoon, in mijn gezicht, met een vuist. De tranen springen me in de ogen en ik laat me op de bank neerzakken. "Auw... Dat deed pijn." zeg ik beledigd. "Tja, dan moest je er niet tussen springen." zegt Torch droog en Mem lacht. Xavier loopt alweer op Torch af maar ik trek hem aan zijn trui naar achter. Ik heb mijn gezicht opgeofferd om een knokpartij te voorkomen dan gaan ze nu niet een nieuwe starten! "Waarom mag ik hem niet slaan? Hij sloeg jou." zegt hij met zo'n nu-ben-jij-onredelijk stemmetje. "Omdat hij mij sloeg omdat ik een knokpartij wilde voorkomen, dan gaan jullie nu niet een nieuwe starten." zeg ik. "Maar toch lief." fluister ik erachteraan in zijn oor. Ik laat mijn hoofd op zijn borst vallen maar til hem meteen weer op als Mark binnenkomt. "Wat doen jullie hier nog? We moeten trainen!" roept hij. "Ik weet niet of je het doorhebt maar mijn tweelingzus ligt in bed en mag niet bewegen, ik weet niet of je haar kent, maar als zij niemand om zich heen heeft word ze irritant en komt ze uit zichzelf naar buiten dat sowieso niet goed voor haar is." zeg ik geïrriteerd. Ik mag Mark wel, maar soms is hij een... hoe zeg je dat aardig... een hyperactieve, domme, stuiterbal, je kan het niet aardiger zeggen. "Tja... Daar heb je een punt. Veel plezier!" roept hij als hij naar buiten rent. "Wauw," zegt Torch droogjes, "Wat een slimmerik." "Vond ik nou ook." zegt Mem lachend. "Hij is wel aardig." zeg ik met een je-moet-hem-niet-zo-beledigen blik. "Pfff... Wat zeur jij." (zeurt) zegt Mem. Ik rol met mijn ogen en laat mijn hoofd weer terug op Xavier borst vallen. "Kijk ze doen weer klef." hoor ik Mem nog net zeggen voordat ik in slaap val.

Als ik wakker word zetten de meiden de tent op. Ik lig nog steeds met mijn hoofd op Xavier borst. "Hoe lang heb ik geslapen?" vraag ik gapend. "Een week." zegt Xavier. "Nee, toch!!!" roep ik uit. "Grapje, anderhalf uur." zegt hij lachend. Ik geef hem een stoot met een kussen dat een kussendvecht veroorzaakt. Dan gooi ik en hij komt tegen Torch aan. "Oeps..." zeg ik en ik verstop me achter Hurley, hij stond het dichtstbij. "Dit betekent een oorlog!!!" roept hij. "Wauw, je klinkt zo net als Kevin." merkt Jude op. Torch heeft (helaas) alleen oog voor mij en word (net als Kevin) een kussenkanon. Ik ontwijk de kussens met moeite. "Wauw, dit is een goede training voor je snelheid." merk ik op waardoor Torch alleen maar gefrustreerder raakt. "Ik krijg je wel." Dan gooit hij een kussen tegen mijn achterhoofd waardoor ik bijna voorover val. Hurley pakt me bij mijn armen vast en zo kan ik nog net blijven staan. "Thanx, ik viel bijna." zeg ik snel als ik mijn pyjama gladstrijk en terugloop naar Xavier. "Ik stop ermee, ik ben moe." zeg ik als ik me bij Xavier nestel. "Wat een klefferds." zeggen Torch en Mem tegelijk.

Twee uur later slaapt iedereen, op mij na. Ik kan niet slapen. Ik loop naar het dak van de bus en zie Mem(!!!) zitten. "Hoi, wat doe jij hier?" vraag ik verbaasd. "Dat kan ik ook aan jou vragen." zegt ze, haar stem klinkt waterig. Een teken dat ze verdrietig is, wat ze bijna nooit is. "Wat is er?" vraag ik dus maar. "Ik wil Torch niet kwijt." Dan lijkt ze in te storten, ze begint te huilen. Ik kruip voorzichtig naar haar toe en geef haar een knuffel. "Het komt wel goed, ik wil Xavier ook niet kwijt." zeg ik, mij staan de tranen nu ook in de ogen. "Je hoeft je niet in te houden hoor." zegt Mem lief. Dan stromen de tranen bij mij dus ook. "Maar wat mij het meeste heeft geraakt is het feit dat toen jij sliep..." Mems adem stokt. "Wat?" vraag ik wantrouwig. "Coach Lina zei dat we morgen bij Raimon Jr. High aankomen." zegt Mem langzaam en voorzichtig. "Dit meen je niet." fluister ik. Dan zie ik beweging in de donkere avondlucht. Ik wenk Mem en samen beoefenen we Mems hobby, stalken. Na een tijdje merken we dat het Torch en Xavier zijn. Ze hebben het over hetzelfde onderwerp als wij hadden. "Ik wil haar niet kwijt, ik hou echt van haar." zegt Xavier. "Ik ook, ik wil Mem ook niet kwijt." Dan kunnen ik en Mem ons niet meer inhouden en rennen we op de jongens af. Ik knuffel Xavier en zeg met tranen die over mijn wangen stromen. "Ik wil jou ook niet kwijt, ik hou van je." Xavier lijkt even van zijn stuk gebracht maar slaat dan zijn armen om me heen. "Ik ga je niet laten gaan." zegt hij en hij laat me langzaam los. Dan lopen we met zijn vieren terug naar de bus. Jude word wakker als we langslopen en ik geef hem een knipoog dat alles wel goed gaat, hij begrijpt het gelukkig en gaat terug slapen. Ik nestel me dichter tegen Xavier aan dan ik gister en eergister en ooit heb gedaan en val bezorgd in slaap, wat zal er morgen allemaal gebeuren...