Why do you wanna help me out of my problems ( Tom lovestory ) 159

De jongens waren aan het soundchecken en jij en Annelies keken trots naar de jongens. Na een tijdje geoefend te hebben zette Tom zijn gitaar aan de kant en sprong van het podium af naar jou toe. Hij drukte een kus op je voorhoofd en ging naast je zitten. Tom: “Wat vind je er al van?” Hij keek je vragend aan. Jij: “Jullie gaan het geweldig doen.” Hij keek je blij aan en sloeg zijn armen om je heen. Hij trok je op zijn schoot en drukte kusjes overal op je gezicht. Hierdoor stond Annelies recht en liep al lachend weg. Annelies: “Eet elkaar niet op!” Riep ze nog lachend. Je begon ook te lachen en niet veel later deed Tom vrolijk mee. Je hield echt van die lach. Jullie stopten met lachen en keken elkaar diep in de ogen aan. Tom liet zijn voorhoofd tegen het jouwe aan rusten en keek je met een lieve glimlach aan. Tom: “Je zou eens moeten weten hoe hard ik je gemist heb.” Jij: “Vast zoveel als ik jou gemist heb.” Je drukte een kus op Tom zijn lippen. Het was een zachte en tedere zoen. Na een tijdje zo samen te hebben gezeten, besloten jullie om de rest maar op te zoeken. Damn je kon haast verdwalen in al die gangen en toch leek Tom zijn weg wel te weten. Vrij snel kwamen jullie uit op een gezamenlijke ruimte waar de rest op de banken al zaten. Georg: “Hehe dat duurde.” Tom gaf hem een klap op zijn achterhoofd en ging toen met een lachje zitten. Je ging naast Tom zitten en keek de groep rond. Al vrij snel waren jullie in een gesprek. Jij: “Als we met zijn allen op die tourbus moeten, is dat dan niet krap?” Gustav: “Best wel maar we verblijven voornamelijk in hotels.” Je knikte. Al vond je het niet erg om dicht tegen Tom aan te liggen. Het idee alleen al was heerlijk. Na een tijd kwam David de kamer in om te zeggen dat de jongens zich moesten omkleden en naar de make-up moesten. Georg en Gustav stonden meteen op en verlieten de kamer. Bill gaf aan Annelies nog een kus en verliet dan ook de kamer. Tom trok je nog even dicht tegen je aan en drukte een kus op je lippen. Hij stond dan ook maar op en keek je aan. Tom: “Tot zo.” Je lachte eens en wierp hem een luchtkusje toe dat hij opving met een grijns. Daarna verliet ook hij de kamer. Annelies had het lachend bekeken. Annelies: “Wie had gedacht dat Tom zo een softie kon worden.” Je haalde lachend je schouders op. Annelies: “Bill zegt altijd dat je hem hebt veranderd, hem gelukkig maakt.” Je keek haar blij aan. Jij: “Echt waar? Jullie praten over ons?” Annelies knikte. Annelies: “Jullie zijn echt een perfect koppel.” Je voelde dat je moest blozen. Jij: “Kijk naar jou en Bill, jullie zijn echt te schattig voor woorden.” Hierdoor moest Annelies ook blozen. Je besloot om je twitter pagina even te openen en meteen stroomde de meldingen weer binnen. Je kreeg een lachje op je gezicht bij het lezen van enkele lieve berichten. Tuurlijk zat er soms haat tussen en dat deed ergens best wel pijn. Ze kenden je niet maar dat woog niet op tegen al de lieve berichten en Tom die er altijd voor je was. Je kreeg weer een melding van iemand die jou werk complimenteerde. Je had na de life show je werk van Tom erop gezet en dat was meteen tot in de top geraakt. Straffer zelfs, het was zelfs een trend geweest onder #DemisArt en #GraffitiOfTom. Iets waar je super trots op was.