Hs18 Mem

Ik zit in de bus en denk alleen maar aan wat er zou gebeuren als we aankomen. Zouden we Torch en Xavier kwijtraken, zouden Nathan en Tod terugkomen. Ik weet het niet. Normaal maak ik me hier niet zo'n zorgen om maar nu is het wel heel dichtbij. Ik laat mijn hoofd op Torch zijn schouder vallen en in slaap vallen als hij roept "Mem, wakker blijven!!! Anders hebben we vannacht weer last van je!!!" "Bedankt, voor het wekken. Dat was dus echt precies wat ik nodig had." zeg ik sarcastisch. Waarna ik mezelf gewoon in slaap laat vallen, op Torch zijn schouder.

Als ik wakker word is Raimon alweer aan het trainen. "Hey, wacht even. Ik wil meedoen." zeg ik hyper als ik het veld opren. "Pas op, Mem!" hoor ik iemand roepen, maar ik ben net te laat met reageren, waarna er een Vlammentornado tegen mijn hoofd aan knalt. "AUW!!!" roep ik als ik me op mijn knieën laat vallen, en het licht in een keer helemaal uitgaat......

Als ik (alweer) wakker word lig ik in de bus. Heel Raimon staat om me heen. Axel en Torch staan het dichtste bij me. "Sorry, ik zag je niet aankomen." zegt Axel, als hij ziet dat mijn ogen open zijn. "Het geeft niet, ik snap ook wel dat je zoiets niet expres doet." zeg ik terwijl ik een poging tot glimlachen doet maar zelfs dat doet pijn. "Je moet echt even rust houden, Mem." zegt Silvia. "Waarom? Jullie weten toch dat ik dat niet kan." klaag ik. "Dat weten we maar al te goed, maar anders moet je naar het ziekenhuis en dat wil je zowiezo niet." zegt Kyky. "Waarom ben jij altijd zo irritant?" zeg ik tegen Kyky. Ze kijkt me beledigt aan en gaat dan zitten, op mijn benen!!!! "Auw! Kun je van mijn benen afgaan!" "Ooh, sorry, ik zag ze niet liggen." zegt Kyky sarcastisch. "Bedankt voor het opstaan, want ander skon ik daarvoor ook nog naar het ziekenhuis" zeg ik (het sarcasme druipt ook van mijn stem af). "Aan jullie kun je echt niet zien, dat jullie een tweeling zijn." zegt Jude lachend. "Nee, dat kun je inderdaad niet." zeggen we in koor. "Ik ga je hier lonely laten want ik ga trainen." zegt Kyky en ze loopt weg. "NEE, LAAT ME NIET LONELY MET DE JONGENS!!!" roep ik Kyky achterna. Raimon kijkt me boos aan en ik hoor Kyky grinniken. "Sorry, niks persoonlijks." zeg ik, als Kevin beledigd dichter bij komt staan. "Niet zo agressief, ze is en blijft nog steeds gewond. En trouwens waarschijnlijk zijn haar hersens nog een beetje door elkaar geschud van die klap...." zegt Mark. Een beetje?! Zijn haar hersens dat niet gewoon altijd?" roept iedereen meteen uit. "Misschien, maar we kunnen beter gaan voetballen." "Wauw, jij hebt ook de logica van een badmuts, of niet soms?" zeg ik. "Jep." zegt Mark droog, waarna hij naar buiten rent. Ik kijk hem hoofdschuddend na, maar dat nogal pijn, dus hou ik er maar snel mee op. De bus loopt langzaam leeg , alleen Torch blijft staan. "Ik ga ook heel even trainen, ik ben zo terug." zegt hij, waarna hij geeft me een kus op mijn voorhoofd geeft. Ik voel mijn wangen branden en zucht: "oké, zie je zo." Dan loopt hij ook weg. Nu ben ik weer alleen, het is stil, en er is niks te doen. Hoeveel tijd zou er al voorbij zijn, twee uur? Nope, vijf minuten. "Pffff... Ik ga gewoon naar buiten, I don't give a sh*t." zeg ik geïrriteerd, waarna ik wankelend opsta en naar buiten loop. Ik probeer naar het veld te lopen maar Torch ziet me. Hij komt snel op me af gelopen en zegt: "sorry, ik weet dat je dit niet leuk vind. Maar het moet." zegt hij, waarna hij me over zijn schouder heen legt. "Pffff... Ik dacht dat jij het wel zou begrijpen." "Ik begrijp je ook, en daarom blijf ik nu bij je." Ik kijk hem aan met een dank-jewel blik en (ik weet niet hoe) val in slaap.

Als ik wakker word zit Torch nog steeds naast me met een bord eten op schoot die hij opeet. (Niet het bord dan, he) Als hij ziet dat ik wakker ben vraagt hij "lekker geslapen? Wil je wat te eten?" "Ja en jahaaa, natuurlijk." antwoord ik lachend. "Jij bent ook nooit duf ofzo." zegt Torch en hij loopt de bus uit om een of twee minuten later terug te komen met een bord met aardappels, boontjes en kip. "Het enige lekkere is de kip." zeg ik en ik begin aan de kipstukjes. "Er staat ook wortelenstampot met zuurvlees, maar ik dacht na het bal dat je dat niet lekker vond." "Zijn er ook ijsjes?" vraag ik. "Als toetje dus die komen zo." antwoord Torch. "Kun je er... twee of drie voor mij meenemen?" vraag ik. "Ik neem er twee mee." "Echt waar?" "Ja, een voor jou en een voor mij." zegt Torch lachend. "Heel grappig maar ik heb honger." klaag ik. "Ik haal je nog wel wat kipjes." zegt hij met een knipoog en hij pakt mijn bord. Even later komt hij terug met een bord waar alleen een berg kipstukjes opligt. "Je hebt de aardappels en boontjes weggegooid." zeg ik triomfantelijk. "Eigenlijk heb ik ze aan Kyky gegeven en jou een schoon bord gegeven." zegt Torch. "Nog beter." zeg ik alleen maar en ik begin aan de berg kipjes.

Als ik alles op heb roept Celia van buiten "TOETJE!!!!!!" "Kun je mij een ijsje pakken?" vraag ik. "Tuurlijk, ben zo terug." Torch loopt weg en komt even later terug met twee cola ijsjes. "Ik wist niet welke smaak je wou, dus heb ik je maar dezelfde als mij gepakt." "Is goed, een ijsje blijft een ijsje." zeg ik lachend. Dan komen Kyky en Xavier binnen, ook met een ijsje. "Torch ik heb je nog nooit zo zorgzaam gezien." zegt Xavier lachend. "Ik al helemaal niet." voegt Kyky eraan toe. "Nee, maar jij bent TE zorgzaam." zegt Torch met de nadruk op te. Ik moet lachen en Kyky komt naast mij zitten terwijl we kijken naar de discussie van Xavier en Torch. Wat een genot...