Hs14

"KYKY!!!! KYKY!!!!" Ik hoor een paar mensen mijn naam schreeuwen maar het maakt me niet uit. Ik ben vannacht naar buiten gevlogen om in een boom te stoppen en niet meer terug te komen. "Hey, daar zit je!" Natuurlijk moet Jude me weer vinden. "Kunnen jullie me ook geen moment alleen laten." zeg ik als ik terugvlieg naar mijn kamer. Ik kom door het raam binnen en draai de deur op slot. "Kyky, laat ons erin!" hoor ik even later door de deur heen. "Nee, dit alles is jullie eigen schuld. Jullie kunnen me nooit met rust laten!" zeg ik met een snik in mijn stem. "Kyky, wat is er?" het was duidelijk Nathans stem. "Als iedereen weggaat mag jij binnenkomen." zeg ik na een tijdje. "Oké." hoor ik en daarna allemaal voetstappen die weglopen. Als ik de deur open staat alleen Nathan er. Ik trek hem naar binnen en doe de deur op slot. "Zodat ze ons niet kunnen opluisteren, kunnen we beter naar de badkamer gaan." zeg ik en ik loop naar de badkamer. Ik trek de deur dicht en ga op de badrand zitten. "Ik ben Caleb kwijt door het geklier." zeg ik in een keer en daarna stroom ik over. Ik snik en Nathan troost me. "Ik snap je, ik wist dat het zou gebeuren daarom deed ik ook niet mee." zegt hij in een poging om me te klieren. "Waarom zei je het dan niet tegen de anderen, bij mij werkte het niet maar bij jou misschien wel." zeg ik. "Heb ik gedaan, maar ze luisterden niet." zegt Nathan. Dan horen we de deur open gaan en Celia's stem. "Hopla, en de sleutel doet het." "Godverdomme, komen die ook weer." zeg ik en ik loop de badkamer uit, Nathan komt achter me aan. "Daarom konden we jullie niet horen." zegt Mark. "Ik zei het toch!" roept Celia en ze loopt op me af. Ik deins terug en Celia vraagt "wat is er? Waarom loop je weg?" "Om jou, jij hebt dit alles veroorzaakt." zeg ik en ik spring weer uit het raam. Ik land op de grond en begin te sprinten. Naar het trainingsveld. Ik loop ernaartoe en zie Caleb staan. Mijn blik kruist die van hem en ik loop weer weg. Dan komt de rest op me af. Of naar Caleb, of naar Raimon die me zouden willen helpen, of alleen naar het bos. Ik loop langzaam op Raimon af. "Wat was er nou?" vraagt Celia. "Ja, ik geloof Nathan echt niet als die zegt dat het uit is tussen jou en Caleb." zegt Shawn. "Ja, dat is toch een grap." zegt Jude. "Dat is het niet!" roepen ik, Nathan en Mark in koor. "Jij wist er ook van?!?" vraagt Silvia een beetje (heel erg) boos aan Mark. "Ja, maar ik ga het echt niet zomaar doorvertellen." zegt Mark trots. "Is ook voor de eerste keer." mompel ik. "Wablief?!?" "Niks, Mark." "Dus het is uit, door wie?" komt Jude terug op het eerdere onderwerp. Waarom doet hij dat altijd? "Caleb, door jullie geklier." zeg ik beschuldigend. "Ooh..." klinkt er door heel Raimon. Dan komt Caleb langslopen. Ik draai me van hem weg. "Gaat ie?" vraagt Nathan zachtjes. Ik knik, maar eigenlijk is dat niet waar. Het gaat helemaal niet goed en natuurlijk valt dat op. "Ik geloof het niet, het gaat helemaal niet met je, of wel soms?" Ik schud mijn hoofd en er rollen tranen over mijn wangen... wacht tranen!!! "Wat... Wat gebeurt er?" vraag ik me hardop af. Ik veeg de tranen weg met de rug van mijn hand en ren dan naar mijn kamer. "Waar is dat boek?!?" roep ik terwijl ik alles overhoop gooi. "HEBBES!!!" roep ik als Raimon ook binnenkomt. "Ooh... Het is niet wat ik dacht." zeg ik teleurgesteld. "Wat is het dan?" vraagt Mark. "Blijkbaar kunnen vampiers huilen bij een gebroken hart, met tranen," zeg ik, "maar ik dacht dat het misschien de avondster was, maar dan had ik het eerder gemerkt staat hier." "Hoe bedoel je de avondster?" vraagt Jack. Waarom is hij altijd zo stil? "Een ster die als je iets heel grondig wenst het laat uitkomen." zeg ik. "En jij wilt vast en zeker geen vampier meer zijn." zegt Jude. "Correct, het is een vloek." zeg ik. "Bekijk het positief, je raakt nooit buiten adem, kunt vliegen en toveren." zegt Mark. "Daar heeft het gelijk en wat maakt die jongen je uit er zijn toch veel leukere jongens zoals de mijne." "Wie ben jij?!?" vraag ik, er staat opeens een meisje in de deuropening die ik tot nu toe alleen op de tribune heb zien zitten. "Sue, hoe kom jij hier?!?" vraagt/roept Mark. "Dus jij bent Sue, als je ooit nog zoiets zegt... Dan... Dan verander ik je in een kikker." zeg ik. "Oké, oké." zegt ze en ze loopt weg. "Dat was raar." zegt Shawn. Er klinkt wat instemmend gemompel. "Oké, maar ik kom niet trainen." kom ik terug op de allereerste vraag van vanochtend. "Dat kom je wel, je moet nu niet bang gaan zijn voor Caleb omdat hij het uit heeft gemaakt. Het leven gaat door." zegt Celia. "Voor jou geld hetzelfde als voor die Seu... of Sue of hoe ze dan ook heet." zeg ik dreigend. "Oké, oké." En ze loopt weg. "Kom, op zich had ze wel gelijk." zegt Nathan. Ik geef hem een vernietigende blik. "Jack, haar benen, Shawn en ik, haar armen." roept Jude dan totaal onverwacht en voordat ik iets kan doen hebben ze me bij mijn armen en benen vast en dragen me zo naar buiten. "Jij gaat gewoon trainen of je het nu wilt of niet!" roepen de jongens en ik roep alleen maar "laat me los!!! Ik heb wel wat beters te doen!!!" "Zoals?" "Tekenen, lezen, geen contact zoeken met Caleb." "Pfff... Geen goede redens, jij gaat trainen!" En zo word ik het veld opgesleept.