27.3: Groen

Ik verbijt de vermoeidheid en vervolmaak mijn lange weg naar boven. Harry daarentegen heeft nergens last van, hij ziet er nog even goed uit als vanochtend. Het bier deed me naar meer snakken en is het enige wat me nog overeind houdt.
"Je bent moe." De hese stem is een zachte fluistering aangezien de meeste mensachtigen inmiddels slapen. Op de kamer van Sedrik en Rune brandt echter een zwak licht.
"Ik kan het wel aan." Ik doe moeite om een gaap te onderdrukken en ben blij dat mijn rug even naar de vampier is te gedraaid.
"Dat had ik gehoord." Ik glimlach en draai me voor zijn slaapkamerdeur naar hem toe.
"Ik verwachtte niets minder." Hij glimlacht naar me en duwt de deur open.
"Komm rein!" Ik heb geen idee wat hij zegt maar het zal wel goed zijn. Zonder aarzelen laat ik me op zijn bed vallen, mijn gezicht dat naar de bovenste delen van de kamer is gericht. "Boo, je hebt je overjas nog aan." Een grijns bespeelt mijn lippen als ik mijn hoofd in zijn richting draai. Het dunne textiel van eerder ligt ergens op de grond net als de strakke broek. Ik zie alleen nog maar een gevulde boxer, een strak gespierd lijf en een wilde bos krullen met twee serieuze ogen.
"Kom me het dan helpen uitdoen." Ik heb de zin nog niet afgemaakt of het bed deukt al ongelijk in door zijn grotere massa. Ik grijns nog steeds naar hem en bespeel zijn ene arm al plagend. Als ik magie gebruik, zou ik dan sterker zijn? Een zachte grom verlaat zijn lippen als zowel zijn als mijn ogen afdwalen.
"Verdomd mooi." Het is slechts een onduidelijk gefluister onder zijn adem als hij mijn nek passievol kust maar ik heb het onbedoeld gehoord. De warme jas wordt uitgedaan en meteen verschijnt er kippenvel op mijn huid. Als zijn vingers langs mijn onderbuik strelen trekken mijn heupen automatisch omhoog. Mijn smekende blik ontmoet zijn dominante.
"Wil je nog bijtanken voor de trip?" Zijn gezicht staat even uitdrukkingloos waarna hij knippert en zijn beweging doet stilvallen. "Je weet-" Zijn ogen branden in de mijne en doen me abrupt stoppen met praten. In plaats van hulpeloos te blijven liggen kom ik overeind en eis ik zijn volledige aandacht door me arrogant tegen zijn naakte lichaam aan te duwen. Koude harde spieren onder mijn vingertoppen.
"Er is voorraad-"
"Maar?" Zijn emerald groene blik is perfect leesbaar voor me nu, hij is excuses aan het zoeken om het niet te doen. Hij wilt me, graag zelfs. Ik merk het aan de gespannenheid van zijn kaken als hij slikt, hoe zijn hand met de ring rond de andere hand begint te spelen. Kleine onopvallende dingen.
"Ik wil ook nog wel even intiem met je zijn. Ik kan je meenemen naar vroeger door mijn geest, je er door laten wandelen." Wat...? Geen idee. Gevaarlijke beslissing. Hij vertrouwt. Zijn grote hand wrijft inmiddels geruststellend over mijn koude arm. Ik ben even als bevroren.
"Is dat niet te persoonlijk…?"
"Het is heftig maar dat maakt het net zo zalig. Het hoeft niet perse treurig te zijn." Ik knik en kus zachtjes zijn volle lippen, ze zijn onweerstaanbaar. Als ik mijn ogen terug open doe merk ik dat hij tevreden glimlacht, het is allemaal goed. Ik kus zachtjes zijn kaaklijn en laat mijn handen over zijn blote rug naar boven lopen. Zijn handen trekken mijn trui van mijn lijf, ik hoor de knopen op de grond vallen. Een beschuldigende blik krijgt een onschuldige terug. Ondeugende Harold. Zo die kostbare kledij voor geen reden kapot trekken. “Dat heb ik altijd al willen doen.” Ik lach met mijn hoofd in mijn nek en zoen dan opnieuw zijn hals teder. Groene ogen schitteren in het donker, en zelfs nu kan ik de brede kuiltjes op zijn bleke huid zien liggen. Hij is echt knap, ongelofelijk.
"Vind je het erg als we dit onder de lakens doen?" Even trekt hij een wenkbrauw op waarna hij zijn hoofd schudt. Zonder kleding is het te koud waardoor ik mezelf in beweging wil krijgen. Harry's koude lichaam helpt daar niet echt bij. Al snel voel ik de warmte zich opbouwen en het stevige lichaam van Beer tegen het mijne aan. "Moet ik iets speciaals doen...?" Zijn volle lippen verrassen me in het donker, maar ik heb geen problemen met antwoorden. Onze benen verstrengelen, net als mijn handen in zijn heerlijke haar. Ik kreun als zijn tong er nog betrokken bij raakt en geef hem een speelse duwtje. Ik wil vanboven.
"Nee Louis, alsjeblieft. Laat mij-" Volgens mij zegt mijn smekende maar koppige blik genoeg, ik wil vanboven.
"Zo vreselijk zal het wel niet zijn." Ik kus snel zijn lippen om hem af te leiden en zet dan mijn handen terug tegen zijn borstkas. Ergens hoop ik dat hij snel toegeeft want magie is niet het beste voor hem. "Beer..." Een mondhoek die omhoog gaat en een lichaam dat meegaat als we omdraaien, missie gelukt. Als Harry's missie morgen even vlot gaat, is het goed. Mijn handen gaan over de ontblote koude borstkas van de man. Ik voel fijne oneffenheden onder mijn vingertoppen en besluit ze weg te kussen. Harry's ogen volgen met zeer bewust als ik steeds lager ga. Ik kom bij een lange snede ter hoogte van zijn linker heup. Vragend dwarrelen mijn lippen erover. Als ik hem aankijk zijn, zijn lippen al uit elkaar. Klaar.
"Ik zal het je laten zien." Zwart en donker, geen groene ogen meer. Ik merk hoe er al aders verschijnen bij de gedachte en hoe ze ook weer verdwijnen om dan toch terug te komen. Hij heeft grote honger, anders was hij niet zo. Zonder twijfel kom ik dichterbij en kus ik hem. Zijn lippen reageren afwezig terug. Scherpe tanden geven me een voorproefje. Als ik mijn voorhoofd tegen dat van hem aanleg merk ik dat hij zijn blik van mijn nek naar mijn gezicht verplaatst. "Jij moet echt denken aan door mijn grenzen breken. Mijn geest opzoeken." Ik knik traag en veeg een pluk haar uit zijn witte gezicht. De zwarte ogen doen hem bleker lijken, maar maken hem ook aantrekkelijker.
"Begrepen." Mijn lippen zweven plagerig boven de zijne, wachtend tot de vis op het aas reageert. En hij hapt. Ik kreun en duw me tegen hem aan om dan mijn nek tot zijn beschikking te stellen.
"Je wilt dit...?" De woorden hangen luchtig rond te zweven maar betekenen altijd erg veel. Ik kus de gevoelige huid onder zijn ook en fluister dan:
"Ja, Har. Alsjeblieft." Hij lijkt traag te knikken en al snel voel ik dan ook zijn lippen op mijn warme huid. Het zorgt voor kippenvel, een rilling vanaf de plek tot in mijn tenen. Het volgende moment dat hij mijn adamsappel kust hap ik naar adem. Zijn ogen hebben de intense kleur van rood vergoten bloed. Donker en stroperig. Ik slik en sluit mijn ogen opnieuw. De man kust me en voor even reageer ik niet. Het is pas als ik terug het groen zie en de massamoordenaar voor mij kan vergeven dat ik hem liefdevol beantwoord.
"Ga je nog...? We kunnen ook nog altijd-" Zijn lippen onderbreken de mijne herhaaldelijk maar ik was nog goed verstaanbaar.
"Ja, hou je klaar mijn liefste." Hij kust opnieuw mijn hals, deze keer voel ik enkel al de kille aanwezigheid van scherpe tanden. "Hou me goed vast Boo." Ik verstrak nog net mijn greep voordat ik pijnlijk naar adem snak. Mijn nek wordt opengereten. Val zijn geest aan Louis, hoe maakt niet uit. Ik duw tegen zijn duidelijk voelbare grenzen aan. Hij laat me niet binnen. Ik duw uit alle macht terwijl ik de toenemende pijn in mijn hals negeer, deze omzet in kracht. Plotseling opent de poort van zijn geest zich en val ik met de deur in huis, recht op mijn gezicht, zo onverwacht.