Hs13

Ik kom aan op mijn kamer als ik me bedenk: waarom ren ik weg, normaal doe ik dat ook niet. Ik ga naar Raimon en train gewoon mee. En zo loop ik weer terug naar het trainingsveld.

"Sorry dat ik net zo boos deed." zeg ik als ik aankom. "Geeft niet, we gaan voetballen!" roept Mark. "Oké, hier komt de bal." roep ik en ik schiet op doel. "Misschien word het tijd voor een supertechniek." zegt Jude als hij aan komt gelopen. "Goed idee!" roep ik en ik begin met ballen blindelings weg te schieten. "Wow, rustig aan!" roept coach Travis als een bal bijna tegen zijn hoofd aankomt. "Als je een superschot wilt ontwikkelen doe je dat met Nathan omdat jullie element beiden wind is." zegt hij en hij loopt weer weg. "Hij hoort echt altijd alles." zeg ik als ik naar Nathan toeloop. "Maar hoe ontwikkel je een superschot?" vraag ik aan Nathan. "Begin bij de naam." komt Hurley tussenbeide. "Iets met wind..." zeg ik nadenkend. Na een tijdje heb ik een idee. "Wat dacht je van oneindige-tornado." zeg ik. "Oké en hoe gaan we dat uitvoeren?" "Als we snel rondjes rennen met de bal tussen ons in maken we hopelijk een soort van wervelwind, dan schieten we de bal weg en de wervelwind gaat erachteraan." "Klinkt goed." zegt Nathan en dan komt Camelia aangerend. "Pap zei dat omdat jullie nu weten hoe jullie supertechniek eruit ziet, jullie naar het strand gaan om te trainen." Ik kijk Nathan aan en we rennen naar het strand. Ik heb niet door dat Caleb me nakijkt.

Als ik op het strand ben roep ik "oké, kom tegenover me staan." Ik leg de bal in het midden en we rennen eromheen. "Oneidige-Tornado!" roepen we en er ontstaat een zacht briesje naast die om ons heen wervelt. Dan schiet ik hem weg en we worden al omvergeblazen door het mini-briesje. "Misschien moeten we iets doen zodat we makkelijk uit het oog kunnen ontsnappen." zegt Nathan. "Je meent het." zeg ik als ik met moeite opsta. Ik val weer achterover en Nathan steekt zijn hand uit. "Bedankt." zeg ik als ik Celia in het vizier krijg. "Lukt ie?!?" roep ik geïrriteerd en ik loop naar haar toe. Ze reageert net te laat en ik pak haar bij haar benen waardoor ze achterover valt. "Je kan ook gewoon mijn handen pakken." zegt ze. "Maar dan zet je je hakken in het zand." zeg ik als ik haar benen laat vallen en haar overeind help. "Waarom filmde je ons?" "Gewoon, voor coach Travis." zegt Celia terwijl ze rood word. "Ik geloof je niet nu de echte reden." zeg ik en ze haalt haar schouders op. "Er moeten toch roddels blijven." "Wat voor roddels?" vragen ik en Nathan tegelijkertijd. "Dat jullie elkaar leuk vinden natuurlijk!" zegt Celia. "Maar ik heb al verkering!" roepen ik en Nathan in koor. "Weet ik, maar dan nog. Roddels blijven er." "En ik haat ze." zeg ik met de nadruk op haat. "Kun je nu weggaan zodat we verder kunnen trainen." Celia loopt weg en wij gaan verder met trainen.

Als we teruglopen zijn we niet verder gekomen behalve dan dat we beiden over de mini-tornado kunnen springen, die nu nog een zacht briesje is. "Ik ben kapot." zegt Nathan. "Kom dan vliegen we." zeg ik als ik hem onder zijn armen pak en verder vlieg. "Kunnen we ook gewoon lopen?" vraagt Nathan angstig. "Angstluis." zeg ik als we vlak voor Raimon landen. "Dat was niet leuk.' zegt Nathan, zijn gezicht is een beetje groen. "Ik ga naar mijn kamer, zie je morgen!" "Tot morgen." Ik zie hoe Nathan naar boven loopt en loop naar de woonkamer. "Mag ik ook een keer vliegen?!?" is het eerste dat ik hoor. Het was Mark. "Ten eerste: laat me niet zo schrikken! Ten tweede: misschien een andere keer, als het niet zo laat is." "Maar het maakt toch niet uit dat het laat is?" "Als je doorgaat met zeuren snoer ik je de mond, opnieuw." zeg ik droogjes en Mark loopt weg. Waarom is hij altijd zo makkelijk weg te jagen?!? Pfff... Ik zie Caleb zitten en wil ook gaan zitten als Silvia naast Caleb gaat zitten. "Tja... Nu moet je op zijn schoot gaan zitten." zegt ze met een duivelse glimlach. Ik ga op Calebs schoot zitten en meteen begint Celia. "Ooh, wat schattig. Niet Caleb hartje Kyky, maar ik heb een betere: vampier hartje mens!" Iedereen moet lachen en je hoort instemmend gemompel. Caleb staat op waarbij ik bijna omval en loopt weg. Ik ren achter hem aan en als hij doorheeft dat ik hem volg rent hij naar buiten. Naar het voetbalveld. "Caleb wacht, doe nou rustig!" roep ik en hij stopt. "Waarom?" vraagt hij. "Omdat je het gewoon moet negeren." zeg ik langzaam. "Maar dat heeft geen zin, ik ben dat geklier zat!" schreeuwt hij en ik ben bang, zo bang dat het voorbij is. "Ik... Ik kan het zo niet meer. Sorry." zegt hij en hij laat mij in shock achter. Ik had het verwacht maar de klap komt alsnog hard aan. Hij heeft het uitgemaakt, dankzij hun. Dankzij hun geklier en gelach. De enige die ik nu nog heb is Nathan. Ik laat me snikkend op de grond vallen en blijf daar zitten huilend zonder tranen, omdat ik vervloekt ben. Ik ben een vampier.

Ik loop als het helemaal donker is terug. Alleen Mark zit nog in de woonkamer. "Hey, kun je ook niet slapen. Ik zag net Caleb langslopen, hij zag er verslagen uit. misschien dat jij met hem kan praten." "Ik... Ik..." komt er alleen maar uit mijn mond. Blijkbaar hoor je de verdriet in mijn stem want Mark vraagt "alles oké." "Nee, het is uit. Dankzij jullie geklier. Dankzij het vampier zijn. Dankzij mij." zeg ik en ik stort in. Ik zit snikkend op de vloer en Mark probeert me onhandig te troosten. "Wil je een potje voetballen, of wat anders?" "Jij weet niet hoe je iemand moet opvrolijken, of wel soms?" "Nee." Ik glimlach. "Ik ga naar mijn kamer. Zie je morgen." zeg ik en ik loop naar mijn kamer om weer een hele nacht alleen te zijn.