Schrijver van eigen bodem • Anton Wolvekamp

Anton Wolvekamp is 40 jaar, gelukkig getrouwd en trotse vader van drie kinderen. Hij is behalve schrijver van Monster en (de trilogie) Kinderen van Atlantis onder meer ook theatercoach, componist en (muziek)leerkracht basisonderwijs.

Monster is op 21 april uitgekomen. Kun je in je eigen woorden vertellen waar het boek over gaat?
Monster vertelt het verhaal van de twaalfjarige Thomas. Wanneer hij zijn nieuwe overbuurmeisje Sophie ontmoet, is hij op slag stapelverliefd. Tegelijkertijd bekruipt hem het verontrustende gevoel dat hij door iets wordt opgejaagd. Iets dat hij 'het monster' gaat noemen. De zoektocht naar zijn bij vlagen angstaanjagende belager en zijn verwoede pogingen om Sophie voor zich te winnen, vormen de basis van het boek.
Om zijn gedachten te kunnen ordenen, houdt hij notities bij met bijzonderheden, ontdekkingen en een verdachtenlijstje. Dat daar ook zijn ouders en zusje in kunnen voorkomen, wordt snel duidelijk. Zodra je in het eerste hoofdstuk bent beland (na een welgemeende noodkreet vooraf), maak je kennis met de absurde karakters waarmee Thomas moet zien te (over)leven. Zelfs enkele prominente huisdieren zijn behoorlijk ongewoon.

Hoe kwam je op het idee voor dit boek?
Ik wilde een verhaal schrijven, waarin alles dusdanig wordt uitvergroot en aangedikt dat karakters karikaturen worden en daar hoort natuurlijk een recht voor zijn raap titel bij: Monster. Iedereen in dit boek heeft monsterlijke trekjes, overigens.

Je schrijft een jeugdboek. Hoe zorg je ervoor dat je verhaal aansluit bij de belevingswereld van de jeugd?
Ik durf te zeggen dat ik, omdat ik al ruim 15 jaar bijna dagelijks werk (als leerkracht en sinds 5 jaar ook in het theater) met kinderen in de leeftijd van 10 jaar en ouder, redelijk tot goed op de hoogte ben van wat de doelgroep interesseert. Wel geef ik daar uiteraard mijn eigen invulling aan, anders zou mijn werk een kopie worden van dat wat de jeugd graag leest.

Ben je altijd al geïnteresseerd in monsters geweest?
Ik ben geen liefhebber van echte horror in films en boeken, maar zodra een musical een duister randje heeft, ga ik ernaartoe of schaf ik de CD aan (waarschijnlijk staat de titel al hier in de kast). En wat betreft de meer aaibare monsters, geniet ik van het voorlezen van Dolfje Weerwolfje aan mijn kinderen en van het wegdromen in werelden waar vampiers etc. de scepter zwaaien. Ik denk dat het voor mij trouwens alleen werkt als de 'monsterlijke' karakters zowel hartveroverend en angstaanjagend zijn.

Heb jij altijd al schrijver willen worden? Wat vind je zo leuk aan het schrijven van boeken?
Schrijver worden is voor mij een lang gekoesterde droom. En nu ik (voorlopig) ieder jaar een nieuw boek mag schrijven dat ook daadwerkelijk wordt gepubliceerd, geniet ik er nog meer van. Zet mij achter mijn pc met een hoofd vol inspiratie en ik droom weg terwijl ik wakker ben, in een wereld, waarin ik me maar wat graag wil verliezen. Schrijven is genieten en hard werken tegelijk.

Heb je schrijvers die je als voorbeeld ziet? Waarom?
Ik heb na Tolkien alle boeken van Raymond E. Feist gelezen (van 'Magiër' tot, sorry voor de spoiler: 'Het einde van de magiër'). Al zijn boeken heb ik verslonden. Daarnaast lees ik tegenwoordig veel Young Adult series. Eén boek wat er uitspringt was 'Breek me' van Tahereh Mafi. Wat een prachtige zinnen. En leuk, die doorgehaalde teksten. Toen ik dat las, dacht ik: Hé, misschien kan ik daar ook eens wat mee.

Tot slot zijn wij erg benieuwd of je nog tips hebt voor beginnende schrijvers. Aan welke tip heb jij veel gehad? Wat zou jij de jonge schrijvers van Quizlet op het hart willen drukken?
Volg je droom en geef nooit op. Ik wil ook best wat technische tips geven, maar het allerbelangrijkste is dat als jij gelooft in je verhaal en je karakter(s), je moet doorzetten om er een boek van te kunnen maken. Dat is mij gelukt, uiteindelijk. Helaas kan ik geen woorden bedenken die het gevoel omschrijven dat je krijgt als je een uitgever aan de telefoon hebt die je zegt dat hij van je manuscript een boek gaat maken; en al helemaal geen beschrijving van het moment dat je je allereerste boek in handen hebt. Dromen met je ogen open komt er het dichtst in de buurt, denk ik.

Meer weten over Anton? Kijk op zijn website