Mystery School 9

Ik zag in haar ogen dat ze twijfelde het me te vertellen.
maar ze begon toch te praten, het is nog al lang verhaal en nou ja, ik weet niet of ik het je hier zo 1,2,3 kan uitleggen.
ik probeer het wel bij te houden zei ik!
en keek haar nog steeds vragend aan, haar blauwe ogen keken me aan nog steeds twijfeld.
nou het is zeg maar zo, ik ken brent nou ja al heel lang en ...
Stop! wacht ff maar waarom deed je dan zo verast dat hij naar mij zwaaide.
Hayley had nu haar sleutel uit het cantact gehad en zat er nu mee te spelen.
ik zag aan haar dat ze niet blij was dat ik dit allemaal aan haar vroeg.
Maar dat maakte me niets uit.
Ze keek op van haar sleutelbos en zei:
nou ja hij speelt altijd een soort van onbereikbaar en nu ston d hij gewoon naar je te zwaaien uit het niets..
ik was gewoon heel verbaast en wist niet wat ik er van moest denken.
ik keek haar al was begrijpvoller aan maar ik wist dat dit niet het einde van het verhaal zal worden.
ik keek haar nog steeds hoopvol aan in de hoop dat ze uit zichfzelf verder ging vertellen.
maar ze keek weer naar haar sleutelbos en begon er weer aan te friemelen.
maar ik late het hier niet bij.
Maar waarom stond hij dan met jou ruzie te
maken, naast mijn ziekenbed notebene???