Hs11

Als we hebben gegeten loop ik naar mijn kamer en pak de ketting. Even later komt ook Mark binnen. "Nou, waarom moest ik per se komen?" vraagt hij dwingend. "Ik heb een plan, een plan zodat ik gewoon bij Caleb kan zijn." zeg ik. Dan komt Celia binnen. "Ik wil je plan ook zien." zegt ze opgewonden en ze doet de deur op slot. Ik ga zo meteen de ketting omdoen en omdat er opstaat 'One Wish' ga ik die ene wens gebruiken om bij Caleb te kunnen zijn." zeg ik. Het voelt alsof er een baksteen in mijn maag ligt van de spanning. "Dat is een geweldig idee!" zeggen Mark en Celia in koor. "Hier gaan we dan." zeg ik en ik wil de ketting omdoen maar voordat ik dat doe zeg ik maar voor de zekerheid "het kan zijn dat ik de lucht in word geslingerd, het kan zijn dat ik flauwval. Maar doe de ketting niet af, raak me niet aan. Leid me niet af en ben stil." Dan doe ik de ketting om en meteen rukt een stevige wind op. "Kyky, je hebt blijkbaar besloten je wens te doen. Een wens niet meer niet minder. Er zijn een paar regels maar dat laat ik je wel weten als je het wenst." zegt een vriendelijke vrouwenstem. "Ik wens dat ik bij Caleb kan zijn zonder dat mijn hoektanden tevoorschijn komen, dat wil ik graag uitschakelen en alleen bij hem." zeg ik vastbesloten. "Oké, altijd als jij deze ketting draagt kun je bij hem zijn, hem knuffelen en zoenen zonder dat je de neiging hebt hem te bijten. Maar dit geld alleen bij Caleb." zegt de vrouwenstem en meteen daarna gloeit mijn aura fel op. Ik word langzaam opgetilt en als ik met mijn hoofd bijna het plafond raak lijkt het alsof iemand mij hard van voren slaat en ik laat mijn hoofd naar achter vallen en mijn rug buigt mee. Dan word alles zwart.

Even later word ik gewekt door een stem "Kyky! Kyky! Kun je me horen?!?" "Caleb?" zeg ik verward. "Ja." hoor ik Calebs stem. Ik doe mijn ogen langzaam open en zie Caleb op de rand van mijn bed zitten. "Hoelang lig ik hier al?" vraag ik. "Een half uur. Het is nu half zeven. En ik heb gehoord wat je hebt gedaan... met je wens." zegt hij en hij helpt me overeind. "Bedankt, zitten is altijd beter dan liggen." zeg ik lachend. " 't is maar hoe je het bekijkt." zegt hij en hij knuffelt me. Ik heb niet eens de neiging om hem te bijten, totaal niet. "Wou je me bijten?" vraagt Caleb. "Nee!" roep ik blij en ik spring overeind. Ik begin door de kamer heen te dansen en te springen en plof later weer naast Caleb neer. "Kom dan gaan we nu naar het strand." zeg ik en ik trek hem overeind. "Doe maar rustig, ik kom al." zegt hij en hij loopt achter me aan naar de deur. Als we de hoek om zijn komen we Silvia tegen. "Waar gaan jullie heen?" vraagt ze. "Het strand." zeg ik blij. "Ik heb van Celia gehoord wat je deed, is het gelukt?!?" vraagt ze enthousiast. Ik knik en ren verder terwijl ik Calebs hand vasthoud. "Doe eens wat rustiger." zegt hij. "Het enige waar ik nu aan vast zit is deze ketting." zeg ik als ik ga lopen en de ketting onder mijn T-shirt vandaan haal. "Niks mis mee. Hij is toch mooi." zegt Caleb en ik knik. Dan komt het strand in zicht en Caleb zegt "wie er als eerste is." "Dat is oneerlijk!" roep ik als ik ook begin te sprinten maar na een tijdje gaat Caleb langzamer rennen. Ik blijf vol door sprinten want mijn energie is niet minder, in tegendeel ik heb meer energie dan ooit. Dat is ook de reden dat ik win. Als Caleb ook aankomt gaat de zon onder en ik ga in het zand zitten. "Waar denk je aan?" vraagt Caleb als hij naast me komt zitten. "Gewoon, dit alles heeft mijn leven verandert. Mijn ouder hebben me dit geschenk gegeven en ik mis ze." zeg ik als ik mijn hoofd op Calebs schouder leg. "Deed je het voor mij of voor jezelf?" vraagt Caleb opeens. "Voor ons allebei." zeg ik en ik zie dat er een ijscokarretje aan komt rijden. "Lekker ijsjes!" roep ik en ik koop twee ijsjes met de twee euro die ik in mijn broekzak vind (ik heb echt geen idee waar het vandaan komt). "Hmmmm... Chocolade." zeg ik als ik tevreden aan mijn ijsje lik. Caleb moet lachen en dan hoor ik geritsel in de bosjes. Ik kijk op en zie bijna heel Raimon staan. Alleen de coach staat er niet bij. "Wat moeten jullie nou weer?" vragen ik en Caleb tegelijkertijd. "We komen eventjes kijken hoe jullie date verloopt nu Kyky die wens heeft gedaan." zegt Hurley. Ik kijk naar de managers en zeg "waarom? Waarom? Jullie kunnen echt alleen maar mensen in de problemen brengen of niet soms." Ik hoor Caleb achter mij proesten, hij doet zich duidelijk veel moeite om zijn lachen in te houden. "Waarom moet jij lachen?" vraagt Silvia dan chagrijnig. "Heb ik jullie chagie gemaakt?" vraag ik onschuldig waarna ze alle drie boos wegstampen. "Die zijn weg, nu jullie nog." zeg ik als ik naar de jongens kijk. Dan zie ik Tori en Sue ertussen staan. "Dit meen je niet." zeg ik als ik te aankijk. "Eigenlijk wel." zegt Sue en dan lopen hun ook weg. "Als jullie nu niet uit jezelf weggaan dan laat ik een mini-tornado ontstaan die jullie allemaal wegblaast." zeg ik en iedereen loopt weg, op Jude en Nathan na. "We weten heus wel dat je zoiets niet doet, dat durf je niet." zegt Nathan. "Waarom kennen jullie mij zo goed?" zeg ik en dan voeg ik eraan toe "kunnen jullie pleeeaaase weggaan?" vraag ik en zo vertrekken hun ook. Onze ijsjes zijn ondertussen al gesmolten dus gooien we ze weg. Dan lopen we terug maar voordat ik kan gaan zitten pakt Caleb me vast en komt zijn gezicht langzaam dichterbij... Gaat het dan nu eindelijk gebeuren mijn eerste echt zoen?