De dag daarna

Ik was heel moe toen ik wakker werd. Ik had een nachtmerrie gehad. Ik had gedroomd dat ik al mijn vrienden aan mijn ouders had verraden, en mijn ouders hadden de politie gebeld. Iedereen was ontzettend kwaad en teleurgesteld in me. Het was ontzettend pijnlijk om iedereen zo woest en teleurgesteld te zien kijken. Ik had mezelf wakker gegild toen iedereen woest op me af was gestapt. Toen ik wakker was geworden had ik besloten om wat te gaan lezen. Ik had een erg goed boek en had hem helemaal uitgelezen. Toen ik in de spiegel keek was ik erg blij dat de bloeduitstorting op mijn wang weg was, maar de nieuwe blauwe plekken op mijn armen waren helaas maar al te duidelijk. Ik zou toch maar moeten zeggen dat ik was gestruikeld. Het was leuk dat we woensdag weer nar het strand gingen. Ik had er heel veel zin in omdat deze keer íedereen kwam. Vaak was er wel iemand die niet kon. Ik was van plan om via mijn raam te ontsnappen. Ik had echt geen zin meer in al die leugens, en het kon me niks schelen hoeveel klappen het zou opleveren. Quil zou dan met zijn busje op de hoek op me staan wachten.
Ik pakte gauw mijn tas in en rende de deur uit. Violet stond al te wachten met de auto van haar ouders, dus zou ik me omkleden in de wc op school. Gelukkig was ik nog tien minuten te vroeg voor mijn eerste les, dus kon ik e in die tijd omkleden. We kregen ons proefwerk wiskunde terug, en ik had een 9! Yee-haa! Ik had erg hard geleerd, dus het goede cijfer was het zeker waard. In de pauze bespraken we de laatste dingen voor het stranduitje en voor ik het wist was de dag voorbij. Pas op woensdag was mijn straf klaar, dus moest ik meteen naar huis. Maar op de parkeerplaats zag ik iets waarvan mijn hart stilstond. Ik stond verstijfd met opengesperde ogen te kijken hoe Nona op Max afliep en haar lippen op die van hem drukte. Dit was zo'n soort film waarvan ik het einde niet wou zien. Ik kreeg het gevoel in mijn benen weer terug en rende de parkeerplaats af. Ik bleef maar rennen en trok me niks van de steken in mijn zij of het boze getoeter van de automobilisten aan. Ik deed mijn best om mijn tranen te onderdrukken en mijn snelle ademhaling niet over te laten gaan in gesnik. Ik had het moeten weten, ik had het onder ogen moeten zien dat Max háár veel leuker zou vinden. Zij was rijk, knap, had rijke ouders waarvan álles mocht, waarschijnlijk een ongelooflijk groot huis en heel veel charme. En ja, haar ego was groter dan de Mount Everest, maar echte liefde kon daar doorheen kijken. Toch? Ik bedoel, zo'n snol met van die truttige ouders waar ze steeds maar tegen moet liegen (zoals ik) wil niemand! Behalve Sjoerd misschien, die toonde altijd wel erg veel belangstelling, maar helaas was dat niet altijd wederzijds.... Ik was bij mijn huis aangekomen en rukte de deur open. Ik knalde hem weer dicht en stormde de trap op. Ik hoorde mijn moeder 'Hee?!' Roepen maar dat boeide me niks. Ik viel voorover op mijn bed en kon de tranen niet meer tegenhouden. Ik huilde mijn hele kussen nat. Maar rond zevenen bedacht ik me dat ik me misschien aanstelde. Hij was niet eens mijn vriendje geweest, en ook nog nooit echt iets in de buurt van belangstelling getoond. Maar het lukte niet om de het gesnik te smoren en de tranen te stoppen. Ik had nooit de definitie van een gebroken hart begrepen, maar op dat moment werd alles duidelijk. Het voelde alsof mijn hart eruit gerukt was en fijngeknepen. (Zoals Regina in Once Upon A Time altijd doet) ik wist niet hoe laat het was toen ik wegdommelde in een droomloze, diepe slaap.