H17 Kyky

We doen nog een tijdje 'doen, durf of de waarheid' als ik na een tijdje weer in slaap val. Ik word (volgens mij) een paar minuten later gewekt door Shawn die een emmer ijskoud water over me heengooit. "Boh..." zeg ik als ik langzaam overeind kom. "Waarom zijn jongens zo irritant?" vraag ik me hardop af. Ik zie de jongens beledigt kijken en Mem grinniken. "Niks persoonlijks." zeg ik snel waarna ik me weer langzaam acherover laat zakken. "Hey, ik heb niet voor niets mijn halve leven op het spel gezetzodat jij daarna weer lekker verder kan slapen." zegt Shawn beledigd. "Was het een opdracht?" vraag ik argwanend terwijl ik naar Torch en Mem kijk die naast elkaar zitten te grinniken. "Ja." zegt Shawn. "Van wie?" Van Torch." Oooo, ik wist het! Ik kan Mem en Torch nu echt vermoorden! En dat ga ik NU doen ook." zeg ik als ik overeind kom en langzaam op handen en voeten naar Mem en Torch toe kruip (tja, je kunt je niet anders bewegen omdat de bedden uitgeklapt zijn). Mem en Torch maken dat ze wegkomen en kruipen zo snel mogelijk naar de deur van de bus. "Wacht maar, als jullie naar buiten gaan, heb ik jullie juist makkelijker te pakken." zeg ik dreigend. Mem en Torch sprinten naar buiten waarna ik ze meteen achterna sprint. "Ik krijg jullie wel!" roep ik terwijl ik midden in de nacht, rondjes om het voetbalveld ben aan het sprinten.

Even later, als ik totaal uitgeput ben, loop ik verslagen terug naar het busje. "Bedankt voor dat kwartiertje stilte." zegt Jack. "Ik wist niet eens dat jij ook wakker was." zeg ik verbaasd tegen Jack. Ik hoor wat gemompel van 'ik ook niet' en 'balen, nu hebben wij hem geen vragen kunnen stellen". "Ik ben net zo lang wakker als het hele team, hoor. Maar houd me afzijdig, in de hoop dat ik geen opdrachten of zo kreeg." zegt hij. "Natuurlijk, hoezo hebben wij ons dat niet kunnen bedenken?" Mem en Torch staan achter mij en voor karma schop ik ze allebei een keer hard tegen hun schenen. "Ik zei toch dat ik jullie wel te pakken kreeg." zeg ik triomfantelijk. "Ze houdt zich wel aan wat ze zegt." zegt Mark, zoals altijd, als een hyper-actieve stuiterbal. "Gezellig, de hyper-actieve stuiterbal heeft ook nog wat te zeggen." zegt Torch sarcastisch. Ik weet niet waar Mark opeens twee ballen vandaan haalt maar hij heeft twee ballen opeens vast en gooit ze naar de hoofden van Torch en Mem. "Raak!" zegt Mark waarna Torch en Mem achterover vallen en in koor zeggen: "oké, jullie winnen. Kunnen we nu doorgaan met doen, durf, waarheid?" Wij hebben gewonnen dus dan kunnen we gaan slapen." zegt Jude gapend. Iedereen knikt instemmend en zo nestel ik me weer tegen Xavier aan. Ik hoor nog net hoe Torch naar Mem fluistert: "kom Doornroosje, nu is het tijd om te gaan slapen." Ik grinnik een keer als Mem, Torch een knietje geeft, waarna ze ook weer gaat slapen. Of ja weer.... Eigenlijk EINDELIJK.....

De volgende ochtend staan de managers voor onze neus. "Wat was dat kabaal gister? Mem, Kyky, Torch." "Niks bijzonders, ze gaven twee jongens de opdracht om mij te wekken en na de tweede keer werd ik boos." zeg ik duf. "Zeg maar gerust dat je agressief werd." zegt Mem. "Nee, moordzuchtig." voegt Torch eraan toe. "Pas maar op of ik word echt moordzuchtig." mompel ik als ik me omdraai en verder wil slapen. "Jullie moeten nu wakker worden want we gaan NU ontbijten en daarna gaan we verder rijden. DEZE KEER ZONDER KABAAL." Het was duidelijk dat die meiden geen goede nachtrust hadden gehad. Ben ik toch even blij dat ik aan de andere kant van de bus zit. Ik sta op en rek me uit. "Waarom is het altijd zo vroeg ochtend?" vraag ik hardop. "Omdat de nachten te kort zijn." zegt Hurley die ook net wakker is gemaakt door de managers. "Jij snapt mij helemaal." zeg ik lachend waarna ik naar buiten loop. Het ontbijt staat al klaar en iedereen op mij en Hurley na zit al te eten. Ik ga naast Mark zitten (dit is de enige plek die vrij is tenzij ik tussen Silvia en Celia in wil gaan zitten en dat zou de hel worden. Ik start met eten als ik Hurley gapend naar buiten zie lopen. Hij kijkt me aan zovan: godverdomme, laat je me nu echt tussen die meiden in gaan zitten. Blijkbaar bedenkt hij zich want hij draait om en loopt recht op mij af. "Ik ga echt niet naast die meiden zitten." zegt Hurley als hij mij makkelijk optilt en op de grond zet. Hij heeft het bord meegenomen en zet dat voor zich neer als hij mij mijn bord geeft. Ik sla hem een keer op zijn rug (niet hard maar wel dat hij het voelt) en loop richting de meiden die meteen beginnen te ratelen. "HURLEY, IK WIL NU TERUGRUILEN!!!!!!!!" roep ik wanhopig en ik loop op Hurley af. Ik trek aan zijn kraag waardoor hij achterover valt en ik ga snel zitten. Dan komt Celia aangelopen. "Is er iets mis met tussen ons inzitten." zegt ze als ze naar Silvia wijst. "Ja, ik krijg knallende koppijn van jullie geratel." zeg ik nors en ik eet snel mijn eieren op. "Bedankt Hurley, nu mag jij weer zitten." zeg ik als ik naar de bus toe huppel. Mem, Torch en Xavier zitten al in de bus en ik ga naast Xavier zitten. "Goedemorgen, je ziet er nogal duf uit." zegt Xavier als hij een arm om mij heenslaat. Ik snap meteen wat hij bedoelt want ik heb totaal geen tijd gehad om mijn mascara onder mijn ogen uit te halen en nieuwe op te doen en mijn haren staan alle kanten op. "Ik had totaal geen tijd. En hoe kunnen jullie haren zo goed zitten nadat jullie geslapen hebben?" vraag ik verward want de jongens hebben hun haar altijd perfect zitten! Mems haar zit altijd door de war dus dat is niks nieuws.... "Omdat wij niet slapen, jij bent de enige die iedere nacht door je zus heen kunt slapen." zegt hij met de nadruk op niet. "Mem, je moet echt rustiger doen 's nachts." zeg ik beschuldigend. "Ja maar dat kan ik niet. Ik ben 's nachts veel te hyper en dan kan ik niet slapen." zegt Mem. "Dan probeer je het!" zegt Xavier wanhopig. Ik moet lachen en dan vertrekt de bus weer. Dichter naar Raimon en misschien dus ook dichter naar ons afscheid...