Silent But Deadly

Er staan twee mensen voor haar, en een meisje is weg gerend. Als Jessica langs de lange jongen kijkt staat er iemand in de opening van het gebouw. Alles is afgezet met hekken, en prikkeldraad. Het lijkt op een soort gevangenis. Jessica gaat gelijk in actie.
Ze maakt wat handgebaren die zeggen: ‘Waar ben ik? En wie zijn jullie?’. De jongen kijkt haar vragend aan en het meisje van rond de negentien begint te lachen. Jessica kijkt naar Brandon en geeft hem de zeg-niets-over-mij-blik. Langzaam komt een schim uit de boom. Het is het meisje dat tegen haar aan botste.
‘Kan je niet praten?’ Jessica geeft haar een flauw glimlachje.
‘Ik wordt Lisa genoemd. Die jongen daar is Luciano’, zegt Lisa terwijl ze naar een jongen wijst,’ en dat is Felicia.’ Jessica zwaait met haar hand naar de twee.
‘Wie is je vriend?’ Felicia geeft hem een stoot,’Ze kan niet praten dom kop.’ Brandon loopt naar Felicia en Luciano toe, maar wanneer hij langs Jessica wilt lopen houdt zij hem tegen.
‘Slimme meid, maar ik ben wel te vertrouwen hoor.’ Felicia steekt een hand uit naar Brandon.
‘Ik ben Brandon,’ zegt hij, daarna kijkt hij naar Jessica die haar hoofd lichtjes schud.
‘Weet je wat haar naam is?’ Brandon schud zijn hoofd, ‘Ik versta geen gebarentaal.’
‘Dat was te verwachten,’ zegt ze. Dan vestigt ze haar aandacht op Luciano.
‘Wat zouden ze willen dat we met hun doen?’ Amy trippelt met haar voeten, ook al is het nieuwe meisje niet zoals ze had verwacht,vind ze haar wel aardig.
‘Wil je met me spelen?’ Jessica opent haar mond om iets te zeggen, maar er komt geen geluid uit.
‘Ik snap het al, heb je niet pen en papier?’, vraagt Lisa, die nog steeds in de boom zit .
‘Oh god Lisa je bent geniaal!’, roept Felicia uit. Jessica pakt haar schoudertas en kijkt er in. Wat pennen, een wiskunde boek en een natuurkunde boek. Dat is waar ook, ze mist nu al haar lessen, niet dat ze dat erg vindt.
‘Ah daar is een schrift’, denkt Jessica. Ze haalt alleen een pen uit haar tas.
‘Het maakt niet uit waarop je schrijft, zolang je maar leesbaar schrijft.’ Jessica pakt een blad van de boom en begint erop te schrijven.
* Waar ben ik? Waarom ik hier?* Dan laat ze het aan Amy zien.
‘Nou je bent in een groep tieners en dat andere is een spel.’ Jessica kijkt vragend naar Amy, ze snapt er nog steeds niets van.
‘Heb jij wat eten?’ Jessica pakt een boterham uit haar tas en geeft die aan Amy. Dan loopt ze naar Vince toe en laat het blad zien.
‘Je bent in een soort gevangenis waar wij allemaal in opgesloten zijn. Er komt een zo genaamd spel.’ Jessica knikt, dit maakt het al een beetje duidelijker. Dan wijst ze naam hem en vervolgens maakt ze met haar vingers een rechthoek voor haar schouder.
‘Mijn naam?’ Ze knikt.
‘Mijn naam is Vince.’ Hij lijkt slim. Ze haalt een sudoku uit haar tas met een potlood, en geeft het aan hem. Dan vallen haar ogen op een klein jongentje in de ruimte. Hij lijkt haar niet te zien. Met een rustige pas loopt Jessica naar hem toe en geeft hem een glimlach. Hij is diep in zijn gedachten verzonken. Jessica tikt hem aan. Hij springt op, gelijk gaat hij in de aanval. De jongen draait haar arm op haar rug. Jessica trapt op zijn voet en rukt zich los. Ze staat met één been voor, beide benen een beetje gebogen en handen voor haar.
‘De jongen moet de eerste aanval doen’, denkt Jessica.

Jack was helemaal afgeleid en schrok toen hij een hand op zijn schouder voelde. Gelijk draaide hij de hand op de persoon z’n rug. Daarna staat een voet pijnlijk op die van zichzelf. Onmiddellijk trekt hij zich terug. Het is een meisje met blonde haren los, er ligt een elastiekje op de grond. Hij wil opnieuw aanvallen maar merkt op dat dat is waarop ze wacht. Ze heeft geen open plekken waar hij doorheen kan breken. Dan laat Jack zijn schouders ontspannen en geeft het onbekende meisje een glimlach. Ze staat weer in een normale positie en zucht. Hij heeft geen zin om dichtbij mensen te komen. Met haar handen maakt ze letters.
‘J…. E…. S…?’ Dan laat ze duidelijk een tweede keer een ‘S’ zien.
‘Jess?’ Ze geeft een knikje.
‘Ik ben Jack.’ Op dat moment merkt hij op dat, iedereen om hun heen staat.
‘Lekker bezig Jack. Dat is de nieuwe’, zegt Luciano.
‘Oh.’
‘Ze had je daar wel hoor Jack’, lacht Felicia, die vindt leedvermaak altijd wel leuk.
‘Moet jij zeggen Felice. Ze verraste me gewoon.’ Brandon kijkt nog altijd met grote ogen naar Jess. Hij kan niet geloven dat het meisje dat zo lief sliep zo goed in vechten was.
‘Welkom bij de club Jess’, zegt Luciano met een brede glimlach, terwijl hij een hand naar haar toe steekt. Jessica pakt zijn hand, maar op dat moment merkt ze dat hij haar probeert te laten vallen. Meteen gaat ze in actie en maakt een salto met haar arm mee.
‘Nog andere truckjes?’
‘Ik mag haar nu al’, lacht Felicia.
‘Wanneer gaan we eten?’ Het is Amy, blijkbaar heeft ze altijd trek in eten.
‘Jij mag de jongen en de stille naar hun kamer lijden tien rondjes rennen en een verhaal schrijven.’
‘En daarna mag ik eten?’
‘Ja’, zegt Jack. Zodra Amy, Brandon en Jessica alleen zijn zucht Jessica. Amy loopt voor op, eerst een bocht naar links en daarna een kruispunt rechtdoor. Jessica blijft staan als ze vers brood ruikt. Amy merkt het gelijk op.
‘Lekker hé? Ik heb er nu al zin in’, gaapt Amy. Als ze bij het einde van de gang zijn blijft Amy staan.
‘Links voor Brandon, rechts voor Jess.’
‘Hoe weet je mijn naam?’ Ze kijkt stiekem naar zijn shirt. Het was haar al lang opgevallen dat op een briefje in zijn zak stond: *To do voor Brandon.*
‘Gewoon een gok’, zegt ze glimlachend. Jessica opent haar deur. In haar kamer staat niet meer dan een tafeltje een bed met beddengoed en een stoel. Brandon loopt in zijn kamer, het lijkt echt op een gevangenis. Een bed een, fles water en een stoel meer niet. Amy blijft nog even staan.
‘Hey om zeven uur eten, en natuurlijk voor behoeftes bij de kantine zaal. Dat is de deur waar jullie voor stonden. Oh ja, en als jullie te laat komen eet ik graag jullie eten. Natuurlijk ook als jullie al vol zitten.’ Brandon lacht, hij weet niet wat hij van haar moet vinden, en of zij wel zoveel eten op kan.

*Wat verder op*
Lisa ligt al te slapen in de boom. Zij is niet uit de boom geweest sinds zij er die dag in ging. Jack staat met Felicia, Luciano en Vince onderaan de boom.
‘We zouden haar voordat het spel begint kunnen vermoorden’, merkt Luciano op. Vince blijft stil.
‘Ik zou jou kunnen vermoorden’, zegt Felicia op een serieuze manier terwijl ze met een mes speelt. Luciano slikt, dat is iets wat hij zeker niet wilt. Verliezen voordat het spel is begonnen.
‘Weten jullie wel wat we moeten doen? Ik bedoel in het spel.’
‘Ja tuurlijk we moeten… nou ja we moeten natuurlijk…’ Luciano wordt stil. Felicia geeft hem een schouderklop.
‘We moeten ons er gewoon doorheen vechten.’
‘Dat wordt een makkie’, zegt Vince vol vertrouwen. Amy stormt door de gangen heen en voorbij de vier personen. Ze moet tien keer om het veld rennen en een verhaal maken voordat ze een snack krijgt. Hijgend rent ze verder.
‘Waarom zitten hier zulke rare figuren’, zegt een stem van boven, het is Lisa. Blijkbaar is ze wakker geworden door Amy.
‘Dat is beledigend Lisa’, zegt Felicia.
‘En dat zegt de kat natuurlijk’, denkt Lisa.
‘Boeit toch niet zo veel, we kunnen er niks aan doen.’ Luciano kijkt op zijn horloge, het is vijf voor zeven.
‘Hey ik ga, ik wil niet dat Amy mijn eten op eet.’ Lisa klimt uit de boom, en Felicia tilt Lisa op haar schouders.
‘Ik kan heus wel zelf lopen’, stribbelt Lisa tegen.
‘Okey dan’, zegt Felicia terwijl ze Lisa van haar schouders af tilt. Met z’n allen lopen ze naar de kantine. Brandon en Jess zitten er al. Brandon praat druk tegen Jess aan die niet echt luistert.
‘Jessica luister je wel?’, vraagt Brandon. Zwijgend kijkt ze op en ziet schuin achter hem Felicia, Luciano, Lisa en Jack binnen komen. Vince is er tussenuit geglipt en staat al bij een klep te wachten op eten. Jessica rolt met haar ogen en wijst stil naar de groep die binnen komt. Brandon draait zich al pratend om.
‘Hey Luciano.’ Luciano knikt en loopt verder. Lisa loopt hand in hand met Felicia die zich als een beschermende zus gedraagt.


De speakers gaan aan met een luide hoge piep.
‘Dit is jullie eerste test. Succes.’ Het was ineens helemaal stil. Niemand wist precies wat te doen en de tijd lijkt helemaal stil te staan. Amy rent zonder na te denken naar het eten dat in ene bij de kantine staat. Felicia rent achter Amy aan. Het is alsof er een tornado door Brandons hoofd komt en ook hij begint naar het eten te rennen, drie stappen achter Amy.
‘Wacht Amy!’, schreeuwt Lisa, ‘niet van eten!’ Amy stopt bij het eten en ruikt eraan, het ruikt best vers. Ze pakt een stukje cupcake in haar handen en houdt die tegen haar lippen. De cupcake is warm. Ondertussen pikt Lisa twee sandwiches en gaat weer terug aan tafel naast Jessica.