Hs15 Kyky

Ik stap samen met Genisis en Raimon de bus uit en kijk naar de restanten. Dan kijk ik naar Xavier en ik zie tranen in zijn ogen. "Gaat het?" vraag ik als ik zijn hand pak. Hij knikt en knippert zijn tranen weg. "Ik snap hoe je je voelt, dit is al die tijd jouw thuis geweest. Deze mensen zijn je familie en je hield van Alius." zeg ik in de hoop hem te kunnen troosten. "Ja, je hebt gelijk." zegt hij en als ik omkijk zie ik Torch boos wegstampen met Mem op de hielen. "Ik weet het niet meer." zeg ik dan. "Hoezo?" vraagt hij en hij kijkt me aan. "Ik bedoel, Alius is weg en Alius was de plek die jou en mij bij elkaar hield en Torch en Mem." zeg ik. "Je hebt gelijk." zegt Xavier. Ik zie dat hij nadenkt als Mark aan komt lopen. "Hey, ik hoorde toevallig jullie gesprek," hij had ons dus afgeluistert, "en ik heb een idee, wat nou als Torch en Xavier een tijdje meereizen. We hebben twee plekken over omdat Nathan en Tod zijn vertrokken." zegt Mark. "Is Nathan vertrokken?!?" vraag ik verbaasd. "Ja, maar meer over dat later. Wat vind je ervan, ik had het Torch ook al gevraagd en hij gaat mee." zegt Mark. "Oké." zegt Xavier en ik vlieg hem om de hals.

Als we uitgekeken zijn en iedereen weer terug in de bus zit beginnen we te rijden. Ik kijk uit het raam en Xavier vraagt me "wat is er? Je ziet er verdrietig uit." "Ik weet niet wat er gebeurt als we bij Raimon aankomen. Ik wil je niet kwijtraken." Deze keer heb ik tranen in mijn ogen en Xavier slaat een arm om me heen. "Ik beloof je dat alles goed komt." zegt Xavier en ik leg mijn hoofd op zijn arm, ik hoop dat hij deze belofte kan nakomen.

Als we even later stoppen om wat te gaan eten zetten de meiden een tent op. "No way dat ik nog een keer in die tent slaap." zeggen ik en Mem in koor. "Jawel, jullie moeten." zegt Celia. "Maar dan kunnen we toch niet slapen." zeur ik. "Waarom niet?" vraagt Silvia. "Omdat jullie twee kippen zijn die niet kunnen stoppen met kletsen." zeg ik. Ze kijken ons beledigt aan en zeggen "oké, slaap dan maar in de bus." "YESSSSSS!!!!!!" roepen ik en Mem en we beginnen met eten.

Als we ons even later allemaal in de bus hebben genesteld, ik natuurlijk tegen Xavier aan en Mem tegen Torch aan (onder luid protest van de meiden), gaan we slapen en ik heb een erge nachtmerrie totdat ik gewekt word door Xavier. "Hey, gaat het? Je ligt de hele tijd te woelen en te mompelen." zegt hij zachtjes om niet iedereen te wekken. "Het gaat wel, alleen maar een nachtmerrie." zeg ik waarna Xavier zijn arm weer om mij heen slaat en ik mijn hoofd tegen zijn borst aan leg.

De volgende ochtend hoor ik een harde gil en hoor ik Mark en Axel grinniken. "Wat gebeurt er?" vraag ik als ik (alweer!!!) zie dat ik en Xavier totaal doorweekt zijn. Axel en Mark kijken me niet-begrijpend aan en Mem begint te lachen. "Dat heeft geen zin, voor als je het nog niet doorhad, ik heb het vroeger zo vaak gedaan dat ze er letterlijk ongevoelig voor is geworden." zegt Mem. "Lekker dan, dan doen we het de volgende keer bij Mem en Torch." zeggen ze in koor. "Meen je dit!!!" zeg ik geïrriteerd als ik de deken (van Hurley die aan mijn voeteneinde ligt) over mijn hoofd heen trek. "Hey, dat is mijn deken. Geef terug!!!" roept Hurley. Hij begint aan de deken te trekken en ik bied genoeg weerstand. Dan laat ik hem onverwacht los en hij valt achterover. Ik ga rechtovereind zitten en begin te lachen. Hurley lach helemaal verkreukeld op de grond. "Ik voel me net een verzopen vogeltje." zegt hij en ik krijg de slappe lach. "Zelfs als hij valt praat hij nog in die zee-taal van hem." lacht Mem. "En jullie lachen als je teamgenoot op de grond ligt." zegt Hurley. "Eigen schuld. Jij wou je deken niet afstaan." zeg ik waardoor de rest van Raimon ook moet lachen. "Jij pikte mijn deken." zegt Hurley. Ik pak de deken die nu op de grond ligt en mompel "bedankt Hurley." waarna ik verder slaap.

Als ik even later gewekt word houd Mark zijn telefoon voor mijn gezicht. "Deze wou ik je eerder laten zien, maar ik kreeg er de kans niet voor." zegt hij als hij een paar foto's van mij en Xavier laten zien als we slapen. "Aan wie heb je die laten zien?" vraag ik. "Iedereen." zegt hij. Ik pak zijn telefoon bliksemsnel en verwijder de foto's. "Nu kun je hem aan niemand anders laten zien." zeg ik triomfantelijk. "Dat dacht je, Axel heeft ook foto's." zegt Mark. Waarom zijn jongens zo irritant?!?!?!? Ik vraag het maar niet hardop omdat ik letterlijk omringd ben door jongens. "AXEL!!!" roep ik dus maar. Axel komt aangelopen en vraagt "wat is er?" "Mag ik je telefoon lenen?" vraag ik zoetjes. Mark maakt achter mij allemaal van die rare bewegingen die waarschijnlijk aan Axel duidelijk moeten maken dat hij de telefoon moet afstaan omdat ik de foto's ga verwijderen. Hij snapt het nog ook want hij zegt "nope, je mag mijn foto's niet wissen." Ik kijk geïrriteerd en ga dus maar naar buiten waar merendeels al aan het trainen is. "Hey, wil je ook een ontbijt?" vraagt Celia. "Wat is dat voor een vraag? Natuurlijk wil ik een ontbijt." zeg ik waardoor een paar jongens die mij hebben gehoord moeten grinniken. "Oké, wat wil je ei of een boterham?" vraagt Celia. "Een ei op brood." zeg ik en Celia verdwijnt. Ik heb echt geen idee waar ze die dingen vandaan heeft maar een paar minuten later komt ze met een boterham waar een ei opligt, en nog rookt, naar mij toe. "Smakelijk." zegt ze. "Bedankt." zeg ik en ik begin met eten.