Chapter 32

Geschokt keek hij het meisje na. Hij kwam overeind en negeerde een steek in zijn zij. De wond was geheeld, maar hij moest wel rust nemen, zodat de wond echt goed geneesde.
Hij pakte zijn gewaad en trok het over zijn hoofd. Nog voor hij bij de deur was, hield McGonagall hem tegen.
'Je moet terug je bed in! Severus, je bent gewond!'
'Het is genezen, ik moet naar Violet,' zei hij.
'Wat is er dan aan de hand?' vroeg McGonagall.
'Niks.' Hij duwde de vrouw woest opzij, zodat die voor de tweede keer in een paar minuten op de grond lag.
Hij probeerde zo snel mogelijk te rennen, maar de steken werden wat erger. Toen hij even op adem kwam, bedacht hij zich dat hij niet eens wist welke kant hij op moest gaan.
'Severus! Ga terug naar de ziekenzaal!' McGonagall keek hem ziedend aan en duwde hem terug richting de ziekenzaal.
Hij liep braaf mee en ging weer op het bed zitten.
'Sorry Minerva, dat ik je duwde, maar ik wou gewoon Violet vinden,' zei hij.
McGonagall leek even verbaasd over zijn excuses, maar knikte even en verliet de ziekenzaal.
Toen de bel weer was gegaan, was de lesdag voorbij. Hij mocht weer gaan en staan waar hij wilde, omdat de wond goed genoeg geheeld was.
Hij liep de Frote Zaal in, waar het avondmaal al begonnen was. Hij liep langs de Slytherin-tafel en keek of hij ergens Violet zag.
Hij zag haar nergens, Draco zag hij wel, die vroeg aan hem of hij wist waar Violet was. Hij schudde even kort zijn hoofd en de bezorgdheid op Draco's gezicht groeide zichtbaar.
Misschien had Quirrel haar te pakken. Hij keek naar de lerarentafel en zag Quirrel daar zitten. Naast hem natuurlijk. Hij zat altijd naast de nieuwe leraar Defense Against the Dark Arts. Misschien deed Dumbledore, die bepaalde waar ze gingen zitten, om hem te pesten.
Hij plofte op zijn stoel neer en trok een schaal vis naar zich toe, waarna hij er een filet vanaf haalde en er wat saus bij schepte.
'Weer beter, Severus?' vroeg Quirrel zacht en op een gemene toon.
'Ja hoor, zeg jij weet toevallig waar Violet is? Heb je haar niet opgesloten in een kast of ergens anders?'
'Violet? Nee, hoezo?'
Of Quirrel was de beste acteur die er maar bestond, wat hij best kon geloven, of hij sprak de waarheid.
Het klonk zo oprecht, zo niet gemaakt oprecht, dat hij Quirrel wel moest geloven.
'Severus? Hoezo dan?'
'Nou, na mijn "ongelukje" bezocht ze me bij de ziekenzaal en rende daarna weer weg, en ik kon haar niet vinden en ze is hier niet.'
Quirrel's ogen gleden even langs de leerlingen in de Grote Zaal en fronste daarna zijn wenkbrauwen. 'Ze is er inderdaad niet,' zei hij. 'Na jouw "ongelukje" is het logisch dat je mij verdenkt, maar ik weet niet waar ze is.' Quirrel stopte een stuk aardappel in zijn mond en begon, stotterend, een gesprek met madame Hooch.
Na het eten liep hij naar de Slytherin common room, daar was ze niet, ook niet in haar kamer of ergens anders. Hij deed elke kast, elk laatje, elke kist open om te kijken waar ze was. Ze kon onmogelijk in een commonroom van Gryffindor, Ravenclaw of Hufflepuff zijn.
Hij liep naar de keukens en vroeg aan de huiselfen of Violet hier was. Die schudden hun hoofdjes, waarbij hun lange oren meewapperden.
Na het hele kasteel doorzocht te hebben, liep hij naar buiten. Violet kon zwemmen, dus ze zou niet verdronken kunnen zijn.
Hij keek naar het dichte woud. Het Verboden Bos...
Zou ze daar zijn? Nee. Hij zette die gedachte gelijk uit zijn hoofd.
Daar zou ze niet heen gaan, ze zou nooit een schoolregel overtreden. Nou ja, nooit? Iedere leerling zou wel een regel overtreden, dus zij ook wel.
Maar nu niet.
Hij liep naar de rand van het bos, bleef daar een paar minuten in doodse stilte staan. Hij liep daarna toch het woud in, tot.
'Snape! Wat doe je daar! Ookal ben je een leraar, je kan niet zomaar het Verboden Bos ingaan!' De stem van Hagrid schalde over het terrein.
'Ik zoek Violet Prince, een leerling van mijn huis.'
'Violet? Dat meisje met die gave? Jouw nichtje?'
Hij zuchtte even en zei toen zacht, maar luid genoeg voor Hagrid om het te horen. 'Ja.'
'Ik heb der nie' gezien, ga t'rug naar t kasteel. Ik kijk vanavond wel effe in t bos,' zei Hagrid.
Hij twijfelde even, maar keek naar de grote man. Hij zuchtte, alweer, en liep terug naar het kasteel. Hij had een paar passen gedaan en draaide zoch weer om.
'Als je iets weet, laat je me het gelijk weten!'
'Jaja Snape.
Hij knikte even naar Hagrid en liep toen snel het kasteel in, naar zijn kamer. Voor hij van gedachten kon veranderen.
Het was zijn eigen schuld dat ze nu weg was. Hij schaamde zich verschrikkelijk en wou gewoon het liefst dat dit nooit gebeurd was.
Dat Violet nooit in zijn boom was gelegd als baby, dat Victoria haar gewoon weer op had gehaald, om als Muggle met het meisje te leven.
Hij ging op zijn bank zitten en staarde in het vuur.
Maar aan de andere kant was Violet een van de beste dingen die hem ooit was overkomen.

Harry_Potter007: Dat is dan zo raar . Bedankt!
JarnesPotter: Ja hè, ze zijn gewoon ultra (violet) cute samen. Jahaa, dat zie je nog wel .
Miss_Snape: Cookies zijn gewoon superlekker. Haha, ik vond het ook leuk om het te schrijven. Thankss