4

langzaam open ik de deur, en ik durf niet te kijken, maar ik moest wel.
Opeens zag ik mijn kat, maar buiten rennen.
Natuurlijk, Roman maak te van alles ook een zooi maar niet zo groot als die van benedenn was. voor de zekerheid keek in nog even de kame rrond maar er was echt niemand.
nadat ik het hele huis nog een paar had rond gekeken, ging ik maar een beetje opruimen.
ik dacht nog na wat er nu gebeurt zou kunnen zijn, maar ik kon er maar niet opkomen.
na dat alles schreven van de grond waren en alles weer op zijn plek stond, ging ik maar eens kijken of we iets mistte.
weer een paar keer de trap op en af maar ik kon gewoon niets vinden wat er zou kunnen missen.

ik ging op me bed liggen in mijn kamer,
en viel in slaap..
dromend over wat er allemaal gebeurt zou kunnen zijn, ik voelde dat ik niet alleen was.
het was net of er nu iemand naar een keek en we maar riep en riep maar ik niets terug kon zeggen, niets kon begrijpen van wat hij zei, en hem ook niet zag.
1 ding wist ik wel en dat was dat ik de stem herkende, maar toen ik bijn wist wie's, schrok ik wakker omdat ik iets voelde, en hoorde.